سایت جبهه پایداری: چهره‌های رسانه‌ای، که عمله‌ی جریان‌های سیاسی پشت پرده‌اند مصباح را هدف هجمه قرار دادند/ سکوت دستگاه قضا عجیب است!

رویداد۲۴ پیش از عبدالرضا داوری، فردی معلوم الحال که همگان از وضعیت او باخبر هستند، پروژه تخریب شخصیت علامه مصباح یزدی را کلید زد. البته این اولین‌باری نیست که برخی از چهره‌های رسانه‌ای، به‌عنوان عمله‌ی جریان‌های سیاسی-امنیتی پشت پرده، تلاش می‌کنند تا با طرح ادعا‌های عجیب و غریب و شبهات تکراری شخصیت و محبوبیت علامه مصباح یزدی را هدف هجمه خود قرار دهند.

صحنه گردانان اصلی تخریب علامه مصباح یزدی همان افرادی هستند که در دهه‌های گذشته، به خصوص دهه نود، تمام تلاش‌شان را برای مرجعیت‌زدایی از علامه در میان امت حزب‌الله به‌کار گرفتند. در این میان، اما سکوت و انفعال دستگاه‌های امنیتی-قضایی در برابر توهین‌های آشکاری که به ساحت مهمترین شخصیت فکری-سیاسی انقلاب اسلامی می‌شود، عجیب بنظر می‌رسد.

رجانیوز در ادامه با بیان فعالیت‌های انقلابی مرحوم مصباح یزدی تغییر جهت او به سمت فعالیت‌های فرهنگی را تایید می‌کند و می‌نویسد: علامه مصباح در مصاحبه با نشریه نه‌دی به توصیه‌های آیت الله بهجت (ره) در فعالیت‌های مبارزاتی‌شان اشاره کرده و گفتند: روز به روز وقتی جریانات مبارزات داغ‌تر می‌شد و مزاحمتی که برای روحانیون ومنبری‌ها و زندان و تبعید و این‌ها پیش می‌آمد به این مناسبت‌ها ایشان [آیت الله بهجت (ره)]هم اشاراتی می‌فرمودند یا اشاره‌ای که مثلاً چه باید کرد، گاهی حرف‌های خیلی ساده ایشان می‌توانست فتح بابی باشد برای یک نوع فعالیت و بعضی از دوستانی که در درس ایشان شرکت می‌کردند بخاطر همین تأکیدات ایشان رفتند سراغ فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی، بخصوص در بخش کار‌های تبلیغاتی و فرهنگی، یعنی مبارزاتی که از آن زمان شروع شد به رهبری حضرت امام (س) و سایر مراجع یک بعدش ضعیف بود و آن بعد تبلیغاتی و فرهنگی‌اش بود و اتفاقاً ایشان روی این بعد از مبارزات تکیه می‌کردند، ما را سوق می‌دادند به اینکه این جهتش را جبران کنید تقویت کنید و همین باعث شد که ما در این فعالیت‌ها در حدّ توان و بضاعت خودمان شرکت کنیم و بخصوص به بعد تبلیغاتی و فرهنگی‌اش اهمیت بدهیم.

اینکه من عرض کردم محرّک من در شروع این فعالیت‌ها همین جهت بود که ایشان تأکید می‌کردند برای تقویت بعد فرهنگی و تبلیغاتی مبارزه، ما هم روی حسن ظنّی که به فرمایشات ایشان داشتیم این را یک وظیفه مؤکدی برای خودمان می‌دانستیم و در حدّی که ازعهده ما برمی‌آمد دنبال می‌کردیم.