این همه بازیکن «درپیت» نمی‌خرید؛الان 16 تا چمن بهتر از آزادی داشتیم!
رویداد۲۴-صحبت‌های مربی‌های سرشناس لیگ برتر پر است از انتقادهایی درباره کیفیت زمین‌های لیگ و انداختن توپ گردن گردانندگان این فوتبال اما هیچ سهمی از تقصیر را از خودشان نمی‌دانند!
در دل فوتبال نتیجه گرای لیگ برتر، مربیان سرشناسی مثل قلعه نویی و منصوریان از این گفتند که فوتبال ایران پر است از پرداختن به جزئیات و از اصل وا مانده است. منصوریان که اعتقاد دارد و گفته: «فوتبال ما بخش اعظمش دیتیل است در حالی که باید کلیات باشد و مشکلاتی مثل زمین های بازی اش حل شود.» قلعه نویی هم گفته اگر چمن بازی تیمش مثل آزادی بود، حتما قهرمان می شد. برانکو هم البته با خیلی از زمین های لیگ مشکل دارد و خیلی از مربی های دیگر هم به درستی این مشکل را درباره فوتبال مان گفته اند. حتی امثال فیروز کریمی و فرهاد کاظمی هم کم از این مشکلات ننالیده اند و آن ویدئوی معروف فیروز کریمی درباره میخ طویله های ورزشگاه مشهد، هنوز هم یکی از معروف‌ترین ویدئوهای تاریخ ورزش ایران است.
در هر سال رقمی بین 200 تا 400 میلیارد تومان هزینه گردش مالی نقل و انتقالات بازیکن در دسته برتر فوتبال ایران است. رقمی که البته در سال های رونق اقتصادی دهه 80 تا دو برابر این تخمین زده می شد. روزهایی که تحریم ها نیامده بودند و دلار بالای 100 دلار بود.
در همه این سال ها این مربیان در چرخه مربیگری لیگ برتر بودند. در سال هایی که به طور متوسط تیم های شان بین 20 تا 30 میلیارد تومان هزینه کرده اند.
اصلا همین امسال و تیم استقلال، درحالی که باید تا سقف 15 میلیارد بازیکن می خریده، 22 میلیارد تومان تعهد ایجاد کرده است. یعنی 7 میلیارد بیشتر از سقف مجاز. شیوه ای از کار که حاصلش استعفای اجباری افشارزاده از استقلال بود.
ساخت و زیرسازی و تجهیز یک چمن مجهز برای فوتبال بیش از 2.5 میلیارد تومان هزینه ندارد اما همین استقلال تنها برای حاج محمدی، میثم مجیدی و آرش افشین که بازی نمی کنند، رقمی حدود همین هزینه یک زمین مجهز با تکنولوزی روز دنیا هزینه کرده است. خریدهای بسیاری که به درد تیم نخوردند و حالا با کلی ضرر باید جدا شوند، آمده اند در شرایطی که از همان ابتدای سال می توانستند کمپ حجازی را با زیرسازی و تجهیز به شرایطی استاندارد برسانند و امروز به جای پول های بی برگشت، یک زمین استاندارد و عالی داشته باشند.
در تراکتورسازی هم شرایط دقیقا همین است. الان بازیکنانی مثل کرار و ادینیو همین میزان هزینه به تیم تحمیل کرده اند. تراکتورسازی می توانست با مشارکت سازنده با وزارت ورزش، خیلی پیشتر از این ها مشکل چمن ورزشگاه یادگار را که امسال برایش هزینه میلیاردی هم شد برطرف کند و الان سرمربی اش این قدر دغدغه زمین نامناسب نداشته باشد. اصلا پرسپولیس هم زمین ندارد. زمین مناسب برای تمرین. در پرسپولیس همین بحران های ایجاد شده درباره یاران خارجی را ببینید، اگر این پول ها درست هزینه می شد، به جایش به چمن ورزشگاه درفشی فر رسیدگی می شد آیا امروز این بحران ها وجود داشت و البته درباره تک تک ورزشگاه های دیگر لیگ در استان های مختلف می شود این قدر ساده نظر داد. شاید اگر سالانه 10 درصد از هزینه تیم ها صرف سخت افزارشان شود و مربیان به جای ایجاد تعهد بالاتر از سقف به فکر ابزارهای مورد نیاز فوتبال شان هم باشند، فوتبال ما خیلی سریعتر از سال 2022 که منصوریان و دستیارانش برای حل مشکلات فوتبال ایران پیش بینی کرده اند، مشکلاتش را حل کند!
