حق‌شناس: در دولت اول روحانی کار‌های خوبی شد، اما در دولت دوم به مطالبات مردم بی‌توجهی شد
رویداد۲۴ اعتماد نوشت: تجربه‌های انتخاباتی کشور در گفتگو با محمد جواد حق شناس بازخوانی شد که بخش‌های مهم این مصاحبه را در ادامه می‌خوانید.
پس از سال ۷۶، محافظه‌کاران تلاش کردند جدا از حوزه علمیه، نهاد‌های دیگری را هم برای گفتمان‌سازی و کادرسازی تاسیس کنند. یکی از مهم‌ترین حرکت‌های حاکمیت، تاسیس دانشگاه امام صادق تحت مدیریت آیت‌الله مهدوی کنی بود. این ساختار حتی با استفاده از نیرو‌های دانشگاه و با نظارت بیشتر و با ترکیبی از آموزه‌های فقهی و دانشگاهی بود.
دانشجویان باید تمام وقت در دانشگاه امام صادق حاضر می‌شدند و از کلاس‌های اخلاق آیت‌الله مهدوی کنی هم بهره می‌بردند. به دانشجویان این دانشگاه گفته می‌شد قرار است در آینده ساختار‌های اجرایی، تقنینی و اجرایی را راهبری کنند.
در کنار این ساختار یک آکادمی هم در قم تحت مدیریت برادران حسینی (سید منیر حسینی و برادران) شکل گرفت که خوانش‌های خاص خود را از اسلام شیعی و فقاهتی با نگاهی بنیادگرایانه دنبال می‌کرد. طبیعی هم بود که مورد توجه هسته سخت قدرت قرار گیرد. تزریقات مالی، بودجه‌های سالانه رسمی و غیر رسمی و حمایت‌های فراوان به این نهاد‌ها سرریز شدند. این دو بال (حوزه علمیه و دانشگاه امام صادق) آرام آرام در امتداد هم حرکت کردند و اقدام به تربیت نیرو‌هایی مجهز به گفتمان مد‌نظر خود کردند. گفتمان مصباحیون هم در این فضا ارایه شد.
بیشتر بخوانید: حق شناس: خودبراندازی؛ بهترین واژه در خصوص ردصلاحیت‌ها است!
اصلاح‌طلبان دچار نوعی اعتماد به نفس کاذب شده بودند. آن‌ها علی‌رغم ضربه اساسی انتخابات مجلس هفتم، همچنان در فضای سال ۷۶ تنفس می‌کردند. در واقع دچار توهم جایگاهی شده بودند. اشتباه بزرگ این جریان باعث شد، جریان رقیب قدرت را بدون دردسر به دست بگیرد. جریان ناشناخته‌ای (احمدی‌نژاد) روی کار آمده بود که هم و غمی جز زدن نمادهایی، چون آیت‌الله هاشمی، خاتمی و عبور از چهره‌های سنتی راست مانند لاریجانی، ناطق نوری، احمد توکلی و قالیباف نداشت.
دولت روحانی به دلیل پیروزی ترامپ بدشانس هم بود. سرنوشت مجلس دهم هم تفاوت چندانی با وضعیت دولت دوم روحانی نداشت. مردم باز هم از رای خود مایوس شدند و احساس کردند مشارکت آن‌ها در انتخابات کمکی به تحقق خواسته‌های‌شان نمی‌کند. دو پیام در امتداد هم آمد، یک پیام توسط نهاد‌های حاکم و جریانات ضد رای که رای مردم را تزئینی می‌دانستند. دومین پیام هم مرتبط با عملکرد نهاد‌های انتخاباتی بود.
در دولت اول روحانی کار‌های خوبی شد، اما در دولت دوم به مطالبات مردم بی‌توجهی شد. در دولت اول، مشکلات با مردم در میان گذاشته می‌شد، رسانه‌ها جایگاه خود را داشتند، افراد برجسته‌ای در کابینه بودند و... اما در دولت دوم سکوت عمیقی حاکم می‌شود. کنش لازم در دفاع از حقوق مردم صورت نمی‌گیرد و تدابیر درستی در رخداد‌های اعتراضی سال‌های ۹۶ و ۹۸ صورت نمی‌گیرد. ماجرای گرانی بنزین، بحران سقوط هواپیمای اوراینی و... ارتباط بین ملت و دولت را خراب کرد.
همانطور که انتخاب خاتمی در سال ۷۶ سایه جنگ را از سر ایران برداشت، مشارکت مردم دراین انتخابات هم می‌تواند کشور را از مشکلات فعلی عبور دهد. مردم ایران هم ثابت کرده‌اند در صورت وجود زمینه‌های لازم در انتخابات حضور پیدا می‌کنند.
