عبدالرضا مصری، عضو سابق هیئتمدیره آبیپوشان پایتخت در گفتوگو با رویداد۲۴:
حمایت از باشگاه «استقلال» مشکل شرعی داشت
برخی معتقدند سرخابیهای پایتخت همچنان با نظرات سیاسی چهرههای غیرورزشی اداره میشود و شاید همین یک موضوع کافی باشد تا هیچ وقت رفتارهای ورزشی و عقلانی در این باشگاهها نهادینه نشود. عبدالرضا مصری یکی از آن چهرههای سیاسی است که روزگاری برای باشگاه استقلال تصمیماتی بزرگ میگرفت.
رویداد۲۴- محمد آیتی- استقلال مدل ۹۵ هم نتوانست رضایت میلیونها هوادار این تیم را جلب کند. پس از انتخاب علیرضا منصوریان به عنوان سرمربی آبی پوشان و استقبال گسترده هواداران استقلال، پیشبینی میشد که وحدتی مثال زدنی در این تیم پرطرفدار بوجود آید که پس از گذشت ۱۴ هفته از لیگ و حذف غم انگیز استقلال در جام حذفی این انسجام به واقعیت تبدیل نشد.
برخی معتقدند سرخابیهای پایتخت همچنان با نظرات سیاسی چهرههای غیرورزشی اداره میشود و شاید همین یک موضوع کافی باشد تا هیچ وقت رفتارهای ورزشی و عقلانی در این باشگاهها نهادینه نشود. عبدالرضا مصری، نماینده مردم کرمانشاه در مجالس هفتم،نهم و دهم و وزیر رفاه و تامین اجتماعی دولت محمود احمدی نژاد، یکی از آن چهرههای سیاسی است که روزگاری برای باشگاه استقلال تصمیماتی بزرگ میگرفت. در همین رابطه به گفتوگو با وی نشستیم و نظرات ایشان را جویا شدیم.
در زمانی که شما به عنوان وزیر رفاه در دولت نهم برگزیده شدید، استقلال در اختیار وزارتخانه متبوع شما بود. آیا شما با این واگذاری موافق بودید؟
علیرغم اینکه من علاقهمند به فوتبال هستم ولی یکی از درخواستهای من برای قبول وزارت، برگرداندن باشگاه استقلال به سازمان تربیت بدنی بود. لذا در دومین روز حضورم در وزارتخانه تفاهم نامه ای را با آقای مهندس علی آبادی، رییس سازمان تربیت بدنی نوشتیم و استقلال را به سازمان تحت مدیریت ایشان واگذار کردیم.
شما به دلیل آنکه معتقد بودید تیمهای ورزشی باید در اختیار ورزشیها باشد استقلال را به سازمان تربیت بدنی منتقل کردید یا به خاطر مسائل مالی این وظیفه را از دوش خود ساقط کردید؟
حوزه کاری من حوزه امدادی، حمایتی و بیمهای بود. در این حوزه، ورزش جایگاهی نداشت و من فرصتی برای رسیدگی به امور استقلال نداشتم. موضوع دیگر این بود که منابعی که در اختیار وزیر رفاه بود حق الناس بود. این منابع مال کارگران، بازنشستگان، بهزیستی و... بود لذا خرج یک ریال از این پول در جای دیگر برای من مسئولیت شرعی داشت. وقتی میدیدم نمیشود کمکی به استقلال کرد چه فایدهای داشت که بگویم تیم استقلال زیرمجموعه ما است. اما سازمان تربیت بدنی منابعی که در اختیار داشت متعلق به ورزش بود و میتوانست آن پول را در این راه هزینه کند.
شما به جای آقای کاظمی مسئولیت وزارتخانه را به عهده گرفتید. آیا ایشان اعتقادی به اداره استقلال داشت یا به مانند شما مخالفتی نکرد و از سر اجبار هدایت استقلال را به عهده گرفت؟
آقای کاظمی هم به ورزش خیلی علاقهمند بود ولی اینکه این مسئولیت را با اجبار یا از سر علاقه پذیرفته بود را خبر ندارم اما میدانم که خیلی از اوقاتش صرف اداره باشگاه استقلال میشد.
با این تفاسیر واگذاری استقلال باعث آرامش و راحتی شما شد.
بحث راحتی نیست. وقتی مسئولیتی را بپذیریم و نتوانیم کاری کنیم بیفایدهای است. من مطمئن بودم که نمیتوانستم کاری مفید برای استقلال انجام دهم. بنده قبل از حضور در وزارتخانه، نایب رییس هیات مدیره باشگاه استقلال بودم. البته چند ماه قبل از حضور در وزارت رفاه از هیات مدیره باشگاه استعفا دادم زیرا مشکلات زیادی بود که حس کردم نمیتوانم کمک شایانی بکنم. همان زمان معتقد بودم که شفاف باید بودجه اختصاص داده شود و سازمان تربیت بدنی میبایست حداقل و حداکثر پرداختها را مشخص میکرد و هرکس در این سیستم تخلفی انجام میداد باید به شدت با او برخورد میشد.
شما استقلالی هستید؟
من طرفدار تیم ملی هستم.
پس اگر استقلالی نیستید چرا در هیات مدیره باشگاه حضور داشتید؟
آن زمان جوانتر بودم و هدفم کمک به باشگاه استقلال بود.
در حال حاضر که استقلال و پرسپولیس در اختیار وزارت ورزش و جوانان است شرایط را خوب ارزیابی میکنید؟
بهرحال بودجه این دو باشگاه را باید از محلی داد که شرعاً مشکل نداشته باشد. اما باید بگویم که هم اکنون برخی از وزارتخانهها که وظایف دیگری برعهده دارند مشغول تیم داری هستند که این صد درصد اشتباه است.
در زمانی که شما به عنوان وزیر رفاه در دولت نهم برگزیده شدید، استقلال در اختیار وزارتخانه متبوع شما بود. آیا شما با این واگذاری موافق بودید؟
علیرغم اینکه من علاقهمند به فوتبال هستم ولی یکی از درخواستهای من برای قبول وزارت، برگرداندن باشگاه استقلال به سازمان تربیت بدنی بود. لذا در دومین روز حضورم در وزارتخانه تفاهم نامه ای را با آقای مهندس علی آبادی، رییس سازمان تربیت بدنی نوشتیم و استقلال را به سازمان تحت مدیریت ایشان واگذار کردیم.
شما به دلیل آنکه معتقد بودید تیمهای ورزشی باید در اختیار ورزشیها باشد استقلال را به سازمان تربیت بدنی منتقل کردید یا به خاطر مسائل مالی این وظیفه را از دوش خود ساقط کردید؟
حوزه کاری من حوزه امدادی، حمایتی و بیمهای بود. در این حوزه، ورزش جایگاهی نداشت و من فرصتی برای رسیدگی به امور استقلال نداشتم. موضوع دیگر این بود که منابعی که در اختیار وزیر رفاه بود حق الناس بود. این منابع مال کارگران، بازنشستگان، بهزیستی و... بود لذا خرج یک ریال از این پول در جای دیگر برای من مسئولیت شرعی داشت. وقتی میدیدم نمیشود کمکی به استقلال کرد چه فایدهای داشت که بگویم تیم استقلال زیرمجموعه ما است. اما سازمان تربیت بدنی منابعی که در اختیار داشت متعلق به ورزش بود و میتوانست آن پول را در این راه هزینه کند.
شما به جای آقای کاظمی مسئولیت وزارتخانه را به عهده گرفتید. آیا ایشان اعتقادی به اداره استقلال داشت یا به مانند شما مخالفتی نکرد و از سر اجبار هدایت استقلال را به عهده گرفت؟
آقای کاظمی هم به ورزش خیلی علاقهمند بود ولی اینکه این مسئولیت را با اجبار یا از سر علاقه پذیرفته بود را خبر ندارم اما میدانم که خیلی از اوقاتش صرف اداره باشگاه استقلال میشد.
با این تفاسیر واگذاری استقلال باعث آرامش و راحتی شما شد.
بحث راحتی نیست. وقتی مسئولیتی را بپذیریم و نتوانیم کاری کنیم بیفایدهای است. من مطمئن بودم که نمیتوانستم کاری مفید برای استقلال انجام دهم. بنده قبل از حضور در وزارتخانه، نایب رییس هیات مدیره باشگاه استقلال بودم. البته چند ماه قبل از حضور در وزارت رفاه از هیات مدیره باشگاه استعفا دادم زیرا مشکلات زیادی بود که حس کردم نمیتوانم کمک شایانی بکنم. همان زمان معتقد بودم که شفاف باید بودجه اختصاص داده شود و سازمان تربیت بدنی میبایست حداقل و حداکثر پرداختها را مشخص میکرد و هرکس در این سیستم تخلفی انجام میداد باید به شدت با او برخورد میشد.
شما استقلالی هستید؟
من طرفدار تیم ملی هستم.
پس اگر استقلالی نیستید چرا در هیات مدیره باشگاه حضور داشتید؟
آن زمان جوانتر بودم و هدفم کمک به باشگاه استقلال بود.
در حال حاضر که استقلال و پرسپولیس در اختیار وزارت ورزش و جوانان است شرایط را خوب ارزیابی میکنید؟
بهرحال بودجه این دو باشگاه را باید از محلی داد که شرعاً مشکل نداشته باشد. اما باید بگویم که هم اکنون برخی از وزارتخانهها که وظایف دیگری برعهده دارند مشغول تیم داری هستند که این صد درصد اشتباه است.