نشنال اینترست:
چه کسی پیروز مسابقه سیاست خارجی ترامپ در قبال ایران می‌شود؟
حدود چهار هفته دیگر دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور تازه انتخاب‌شده آمریکا تحلیف می‌شود و لفظ «انتخاب‌شده» از کنار نامش خط خواهد خورد.
رویداد۲۴- حدود چهار هفته دیگر دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور تازه انتخاب‌شده آمریکا تحلیف می‌شود و لفظ «انتخاب‌شده» از کنار نامش خط خواهد خورد.
به گزارش رویداد۲۴ به نقل از نشنال اینترست، دولت ترامپ برای جنگ‌طلبان سیاست خارجی فرصت خوبی طی هشت سال خواهد بود تا خود را در سراسر جهان بازسازی کنند، اشتباهات عصر باراک اوباما را تصحیح کنند، و بار دیگر نقش خود در تضمین امنیت جهانی را بپذیرند. برخی اعضای برجسته اردوگاه واقع‌گرایی دونالد ترامپ را مردی می‌دانند که مشکلات، پیامدهای ناخواسته و تخلیه مالی اجرای اقدامات بسیار را درک می‌کند و مسئولیت‌های دور بودن از منافع امنیتی اصلی آمریکا را می‌پذیرد.
در این میان نومحافظه کاران دوره جورج دبلیو بوش هستند که چنان از امکان پیروزی ترامپ به‌عنوان نامزد جمهوری خواهان پریشان بودند که در طول کمپین سال 2016 نامه‌ای به متخصصان حوزه سیاست خارجی نوشتند مبنی بر اینکه از تمام اقدامات ترامپ دور بمانند.
به‌عبارت‌دیگر، ترامپ برای بسیاری از مردم، چیز دیگری است. ضمن اینکه گروه بزرگی از «جنگ‌طلبان علیه ایران» نیز وجود دارند: فرهیختگان، فعالان سیاسی، اتاق فکرها، سیاست‌مداران و قانون‌گذارانی که سال‌های مدیدی است این مسئله را در داخل عنوان کرده‌اند که ایران خطرناک‌ترین تهدید امنیت ملی برای آمریکا در خاورمیانه است. این گروه بزرگ، قدرتمند، بانفوذ و ازنظر سیاسی متنوع برای اراده نظرات و چند مشاوره، منتظر نیست دونالد ترامپ در 20 ژانویه به‌طور رسمی قسم یاد کند.
جو لیبرمن، سناتور سابق و مارک والاس، سفیر سابق آمریکا مقاله‌ای در روزنامه واشنگتن‌پست با تیتر «ترامپ باید چگونه توافق ایران را بار دیگر مورد مذاکره قرار دهد» منتشر کردند. این به‌خودی‌خود ایرادی ندارد؛ حتی می‌توان گفت که برجام هم مانند تمام قراردادهای دیپلماتیک، نواقص و ضعف‌های خود را دارد. ایران و گروه 1+5 نتوانسته‌اند به یک تعریف قابل‌درک در مورد اینکه چه اقداماتی به‌طور دقیق نقض برجام محسوب می‌شود، برسند.
بااین‌حال ازنظر لیبرمن و والاس، مانند بسیاری از مخالفان برجام با تندروی همراه بوده است. ازنظر آنها مشکل برجام این نیست که ایران ساختار غنی‌سازی اورانیوم خود را حفظ می‌کند تا پس از کاهش محدودیت‌های شدید پس از 15 سال، بر فعالیت‌های هسته‌ای خود بیفزاید، بلکه مشکل این است که ایران با سواری گرفتن از آمریکا برنامه موشک‌های بالستیک خود را گسترش می‌دهد و درعین‌حال به‌طورکلی به برجام پایبند است. به‌عبارت‌دیگر، آمریکا نتوانست خواهان پاسخگویی تهران در دیگر زمینه‌ها شود.
ترامپ در ماه‌های نخست آغاز به کار خود پیشنهاد‌ها و توصیه‌های بسیاری در مورد ایران و توافق هسته‌ای خواهد داشت. درواقع، خود ترامپ در مبارزات انتخاباتی‌اش برجام را یکی از بدترین توافقنامه‌هایی خواند که آمریکا تاکنون در موردش مذاکره کرده است.
این امید وجود دارد که ترامپ عمل‌گرا این بینش را داشته باشد که پیشنهاد‌ها تندی که طراحی‌شان هیچ هدفی جز ایجاد دشمنی بیشتر میان تهران و واشنگتن است را از مشاوره‌هایی که واقعاً می‌تواند به موفقیت توافق هسته‌ای ایران کمک کند، متمایز خواهد کرد.
این امید وجود دارد که ترامپ قدرت آن را دارد که اگر کنگره به دنبال تصویب بسته تحریمی که محرکش سیاست بوده نه استراتژی باشد، می‌تواند مقابل هم‌حزبی‌های خود در کپیتال هیل (مقر کنگره) بایستد.
