وزارت ارشاد دولت پزشکیان در کنترل دولت سابق است؟

رویداد ۲۴ | مازیار وکیلی: در چهل و سومین دوره جشنواره فیلم فجر امسال خبری از شکوه و عظمت نبود. هر چند باید اذعان کرد استقبال از این دوره بسیار بیشتر از حداقل سه دوره گذشته آن در زمان دولت سابق. با روی کار آمدن دولت مسعود پزشکیان این اُمید در دل اهالی سینما زنده شد که از نظارت و ممیزی در سینما کاسته شود و تمام فیلم‌هایی که در دولت قبل به دلایل مختلف توقیف شده بودند رفع توقیف و در جشنواره فیلم فجر نمایش داده شوند تا جشنواره رونق سابق خود را به دست بیاورد.

بعد از کنار گذاشتن محمد خزاعی رئیس پرحاشیه سازمان سینمایی رائد فریدزاده به این سمت انتخاب شد و او هم در اقدامی قابل پیش بینی منوچهر شاهسواری را به عنوان دبیر چهل و سومین دوره جشنواره فیلم فجر انتخاب کرد. انتخابی که بسیاری از روزنامه نگارن و خبرنگاران حوزه فرهنگ و هنر را اُمیدوار کرد. اُمیدی که البته خیلی زود و با اقدامات محافظه کارانه شاهسواری به یاس تبدیل شد. 

تبعید خبرنگاران از کاخ جشنواره

شعار وفاق دولت پزشکیان باعث به وجود آمدن انتظار یک جور تسامح و تساهل در برگزاری جشنواره شده بود. به شکلی که برای بخش مسابقه از میان فیلم‌های ارسال شده به دبیرخانه جشنواره عنوان ۳۳ از سوی هیئت انتخاب برای شرکت در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر برگزیده شد که حکایت از سیاست در‌های باز دولت پزشکیان در سینما داشت. اما وفاق فقط در بخش انتخاب فیلم‌ها نبود که نمود بیرونی پیدا کرد بلکه در صدور کارت برای اهالی رسانه و مطبوعات هم خودش را نشان داد. تعدا بالای کارت صادر شده برای اهالی مطبوعات باعث شد تا علاوه بر برج میلاد که کاخ اصلی جشنواره بود، پردیس سینمایی ملت به عنوان کاخ دوم جشنواره انتخاب شود و برخی از اهالی مطبوعات به آن جا تبعید شوند. فرق پردیس سینمایی ملت با برج میلاد بسیار بود. نشست خبری در آن برگزار نمی‌شد، سلبریتی‌ها به آن رفت و آمد نمی‌کردند و در نهایت پذیرایی این مجموعه هم فرق می‌کرد و در آن خبری از نهار و شام نبود. به نظر می‌رسد زور وفاق دولت مسعود پزشکیان تنها به صدور کارت در جشنواره فجر رسیده بود که این اندازه کارت در آن صادر و از همه به عنوان مهمان جشنواره در آن دعوت شده بود.

سانس ویژه مهمتر از بخش مسابقه

از همان روز اول که اسامی فیلم‌های حاضر در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر اعلام شد مشخص بود اتفاق اصلی نه در بخش مسابقه که در بخش خارج مسابقه و سانس ویژه جشنواره خواهد اُفتاد. جایی که قرار بود برخی فیلم‌های توقیفی و پرحاشیه دولت قبل مثل پیرپسر، رکسانا و قاتل و وحشی و تعدادی فیلم دیگر به نمایش در بیاید. به همین خاطر بود که در دو سینمای مطبوعات همه به انتظار سانس آخر و ویژه می‌نشستند تا یکی از فیلم‎‎‎‎‎‎‎های توقیفی برای آن‌ها به نمایش در بیاید. همین موضوع باعث شد که حاشیه جشنواره فیلم فجر از متن آن مهم‌تر باشد و فیلم‌های بخش خارج از مسابقه از تمامی فیلم‌های بخش مسابقه مهم‌تر باشد. استقبال کم نظیر اهالی مطبوعات از فیلم‌های بخش خارج از مسابقه نشان داد که سینمای ایران اگر قرار است به رونق فکر کند و سال موفقیت آمیزی به لحاظ اکران داشته باشد بهتر است اجازه دهد فیلم‌های توقیف شده رفع توقیف شوند تا شاید مردم با سینما‌ها آشتی کنند.

اعتراض‌ به داوری‌های عجیب در جشنواره فجر

بعد از این که اسامی هیئت داوران چهل و سومین دوره جشنواره فیلم فجر اعلام شد می‌شد حدس زد ترکیب محافظه کارانه اعضای هیئت داوران خروجی چندان مطلوبی به دنبال نخواهد داشت. بعد از این که اسامی نامزد‌های بخش‌های مختلف جشنواره اعلام شد همه از توجه ویژه هیئت داوران به فیلم ضعیف شمال از جنوب غربی تعجب کردند. این تعجب زمانی بیشتر شد که اکثر جوایز به این فیلم و موسی کلیم الله رسید که کیفیت آن بسیار پایین‌تر از حد انتظار بود. اما جذاب‌ترین و بامزه‌ترین جایزه‌ای که توسط هیئت داوران اهدا شد، جایزه بهترین فیلم بود که به زیبا صدایم کن تعلق گرفت. فیلمی که در هیچ بخش دیگری نتوانست جایزه‌ای کسب کند، اما برنده جایزه بهترین فیلم جشنواره شد که این نوع جایزه دادن هم از عجایب جشنواره فیلم فجر امسال بود.

قاتل وحشی حمید نعمت الله هم چنان بلاتکلیف است

تمامی اهالی مطبوعات منتظر بودند تا در این دوره جشنواره و با توجه به شعار وفاق دولت پزشکیان قفل اکران «قاتل و وحشی» حمید نعمت الله شکسته و این فیلم سرانجام بتواند در جشنواره فجر نمایش داده شود. فیلم حتی در لیست نمایش بخش ویژه هم قرار گرفت و اعلام شد در تاریخ ۲۱ بهمن برای اهالی مطبوعات به نمایش درخواهد آمد. همه چیز آماده و مهیا بود تا این که ناگهان در روز ۲۰ بهمن اعلام شد که نمایش این فیلم برای اهالی مطبوعات منتفی شده است.

فیلم نعمت الله از سال ۱۳۹۸ تا به امروز پشت سد ممیزی باقی مانده است. پیش از این وزارت ارشاد اعلام کرده بود دلیل توقیف این فیلم مو‌های تراشیده لیلا حاتمی است. اما به نظر می‌رسد وضعیت این فیلم بسیار پیچیده‌تر از این حرف‌ها است که حتی در یک سانس جشنواره فیلم فجر هم مجوز اکران نمی‌گیرد. هرچه هست فعلاً حسرت تماشای فیلم یکی از بهترین کارگردانان سینمای ایران به دل مردم مانده است. بهتر است وزارت ارشاد با این فیلم هم با تسامح و تساهل برخورد کند و آقای صالحی متوجه این موضوع باشد که یک فیلم توانایی انقلاب کردن ندارد و اکران آن قاعدتا نمی‌تواند به کشور ضربه بزند.