باید برابری آموزشی در نظام آموزش و پرورش برقرار شود/ در کپرها امکان آموزش کیفی وجود ندارد

رویداد۲۴-یک کارشناس آموزش و پرورش با تاکید بر اینکه برای برقراری برابری آموزشی باید توجه ویژه به مناطق محروم کرد و می گوید: دو سال از مطرح شدن این لایحه که باید از ارگان‎های مختلف مالیات گرفته شود و تا 50 درصد آن صرف آموزش و پرورش شود می‎گذرد ولی هنوز تصویب نشده است. تصویب این قانون می تواند بسیاری از مشکلات آموزش و پرورش را حل کند.

در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمده است: دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم کند و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد.

یکی از شعارهای اصلی انقلاب اسلامی برقراری عدالت اجتماعی در روستاها و مناطق محروم بوده است. حالا روستاها، مناطق مرزی و مناطق محروم در حدی از بی‎عدالتی قرار دارند که نه مدرسه‎ای برای درس خواندن دارند، نه بسیاری از امکانات رفاهی و حتی امکانات ضروری دیگر را.

چقدر دیگر باید زمان داده شود تا اهداف اولیه انقلاب محقق شود؟ چقدردیگر زمان لازم است تا کودکان مناطق محروم بتوانند دلشان را به کلاس و مدرسشان خوش کنند، اگر آب ندارند، گاز ندارند، اگر دیگر امکانات رفاهی را ندارند، مدرسه ای داشته باشد که می توانند در آن به امید آینده‎ای بهتر تحصیل کنند بدون اینکه نگران  آتش گرفتن بخاری نفتی، آوار شدن سقف کلاس، سقف کوتاه کپرها و... باشند.

مدرسه تبدیل به آرزو شده است

در ذهن بچه‎های کوچک سیستانی که در مقطع ابتدایی تحصیل می‎کنند، مدرسه شبیه به کپر است یا شبیه به یک معلمی است که روی یک تکه زمین خالی به آنها درس می‎دهد. سیستانی‎ها مدرسه کم دارند و آنهایی هم که هست همگی فرسوده شده است.

رئیس نوسازی مدارس کشور اعلام کرده است  آموزش در کپرها مشکلی ندارد. این درحالی است که معلمان مناطق محروم همیشه به این مساله که دانش‎آموزان باید در کپرها تحصیل کنند اعتراض دارند.

4 هزار مدرسه در سیستان و بلوچستان نیازمند بهسازی و ترمیم است و هزار مدرسه نیازمند تخریب و بازسازی کامل است.

به گفته علی راشکی، مدیر کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس سیستان و بلوچستان، این استان کم برخورددارترین منطقه کشور به‌ لحاظ سرانه فضای آموزشی می‎باشد، به‌گونه‌ای که متوسط سرانه این استان 3.25 مترمربع بوده در حالی که میانگین کشوری 5.15 مترمربع به‌ازای هر دانش‌آموز است.

سارا یک شهروند زاهدانی می‎گوید: مدارس سیستان و بلوچستان با امکانات حداقلی اداره می‎شود، وسایل گرمایشی قدیمی و غیر استاندارد است، وسایل آموزشی بسیار محدود است و از همه بدتر معلمان هستند که بار علمی  و انگیزه کافی برای تحصیل ندارند. امکانات مساوی تقسیم نشده است،  مدارسی که مخصوص افراد مرفه‏ تر است معلمان بهتری دارد و امکاناتشان هم بهتر است. در مدارس دولتی دانش‎آموزان یا به فساد کشیده می‎شوند یا زود ازدواج می‎کنند، اکثر کسانی که به دانشگاه راه پیدا می کنند از مدارس خصوصی هستند.

مهدی بهلولی، کارشناس آموزش و پرورش به رویداد۲۴ می‎گوید: بودجه‎ای که برای آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان در نظر گرفته شده، نسبت به سال قبل کاهش پیدا کرده است. دو سال از مطرح شدن این لایحه که باید از ارگان‎های مختلف مالیات گرفته شود و تا 50 درصد آن صرف آموزش و پرورش شود می‎گذرد ولی هنوز تصویب نشده است. تصویب این قانون می تواند بسیاری از مشکلات آموزش و پرورش را حل کند.

او در خصوص کپرهایی که مدرسه دانش‎آموزان سیستانی و کرمانی شده است می‎گوید: آیا امکان دارد در کپر آموزش کیفی ارائه دهیم؟ ما در قرن 21 هستیم، آموزش باید مطابق و هماهنگ با این زمانه باشد، در کپر چه امکانات آموزشی می تواند وجود داشته باشد؟ این مساله از سوی معلمان مناطق محروم، مورد نقد واقع شده است، اگر بخواهیم برابری آموزشی ایجاد شود باید به مناطق محروم توجه ویژه کنیم.

"مسافت" مدرسه را از روستایی‎ها می‎گیرد

مدارس زیادی در کشور هستند که بعلت کمی دانش‎آموز به تعطیلی کشیده می‎شوند.  با اینکه چند سال است رسانه‎ها به شدت به قانون سقف دانش‎آموز در مدارس اعتراض می‎کنند ولی این قانون هنوز به قوت خود باقی است. تعداد دانش‎آموزان روستاهای کم جمعیت و عشایر  بعلت جمعیت کم و پراکنده بودن این جمعیت معمولا به سقف تعیین شده نمی‎رسند و مدارسشان تعطیل می‎شود، آنها مجبور می‎شوند برای ادامه تحصیل به روستای دیگر و یا شهرستان‎های اطراف بروند در جریان این روند خیلی از خانواده‎ها ترجیح می‎دهند فرزندانشان درس را رها کرده و در کنار خودشان بمانند، آنها از خطرات احتمالی سفر روزانه فرزندانشان به شهرستان و یا روستاهای اطراف نگرانند.

محمد دانش‎آموزی از روستای اسفندآباد از توابع یزد می‎گوید: روستای ما کمی بزرگ‎تر از روستاهای اطراف است و جمعیت بیشتری دارد به همین علت دانش‎آموزان از روستاهای اطراف به مدرسه روستای ما  می‎آیند، تعداد این دانش‎آموزان هر سال کمتر می‎شود چون رفت و آمد بخصوص در زمستان بسیار سخت است. در دبیرستان هم  اگر بخواهیم جز رشته انسانی رشته دیگری بخوانیم باید به شهرستان ابرکوه برویم چون مسیر دور است باید خوابگاه یا خانه بگیریم، خوابگاه هم فقط مدرسه های نمونه دولتی دارند که سهم روستاها سه تاست  و فرزندان فرهنگیان در اولویت هستند.

بهلولی در این خصوص می‎گوید: ما در آموزش و پرورش مشکل پراکندگی جغرافیایی داریم.  تجمیع این دانش آموزان_بخصوص دخترها_ کار سختی است. ممکن است خانواده اجازه ندهند در روستاهای دیگر درس بخوانند و مشکل رفت و آمد داشته باشند، شرایط رفت و آمد در روستاها واقعا سخت است. در جریان این تجمیع بسیاری از این دانش‎آموزان ترک تحصیل می کنند.

این کارشناس آموزش و پرورش همچنین بیان می‎کند: ما نباید بگوییم عدالت آموزشی باید از برابری آموزشی صحبت کنیم. باید شرایط مناطق محروم را  تا حد ممکن به شرایط مرکز و شهرهای بزرگ نزدیک کنیم تا به برابری آموزشی نزدیک شویم.