مسئولان در تغییر نام خیابان‌ها و اماکن شتابزده عمل می‌کنند/ برخی اقدامات شورای شهر ضد تبلیغ است
رویداد۲۴ محمد آیتی: معمولا پس از درگذشت یا شهادت افراد، برای زنده نگاه داشتن نام فرد، نام یک خیابان نیز تغییر می‌کند. درباره تمام شهدای کشور این اتفاق افتاده است و طبیعی بود با توجه به اهمیت سردار سلیمانی و تاثیر خاص او، چنین اتفاقی بیفتد و برای زنده نگاه داشتن یاد و راه او، اسامی برخی مکان‌ها تغییر کند، با این حال این مسئله به سمتی پیش رفت که به رقابتی نانوشته بین مسئولان تبدیل شد که چه کسی زودتر نام اماکن را عوض می‌کند.
احمد مازنی عضو کمیسیون فرهنگی مجلس به رویداد۲۴ می‌گوید: اصل نامگذاری اماکن، معابر و... به‌نام مقدس شهدا و افراد تاثیرگذار کشور یک کار مثبت و قابل تقدیر است و در طول ۴۰ سال انقلاب شاهد این رویکرد بوده‌ایم و بدون تردید ادامه هم پیدا خواهد کرد، همان‌طور که دیگر کشور‌ها هم به این موضوع اهمیت می‌دهند.
وی افزود: از حسن نیت مسئولان تشکر می‌کنم که می‌خواهند نام و یاد سردار شهید قاسم سلیمانی را زنده نگه دارند، اما واقعیت این است که در برخی موارد کج‌‌سلیقگی به خرج داده شد؛ مثلا در تهران بهتر بود که در تغییر نام بزرگراه «رسالت» به «شهید سردار سلیمانی» کمی تاملی بیشتر می‌شد، زیرا نام‌های کوتاهی مثل «رسالت» و «نیایش»، هم متعلق به پس از انقلاب است و هم دارای معانی زیبا و معنوی است و مردم هم در این سال‌ها به این اسم‌ها عادت کرده بودند.
عضو فراکسیون امید مجلس تصریح کرد: هرچند اعضای شورا‌های شهر‌ها براساس رای مردم تعیین می‌شوند، ولی بهتر است که آن‌ها برای نامگذاری اسم بزرگراه‌ها، خیابان‌ها، میدان‌ها و دیگر اماکن، نظر افکار عمومی را هم جویا شوند. به باور من اگر امروز نظرسنجی شود و از مردم تهران پرسیده شود که با تغییر نام بزرگراه «نیایش» به «آیت‌الله هاشمی رفسنجانی» موافق هستید، بیشتر افراد می‌گویند «نه». از این‌رو به اعضای شورای شهر‌های اقصی نقاط کشور توصیه می‌کنم برای نامگذاری و تغییر نام جا‌هایی که مهم و کاربردی‌تر است بیشتر به نظرات مردم ساکن آن شهر اهمیت دهند تا در نهایت رضایت حداکثری ایجاد شود.
این نماینده اصلاح‌طلب مجلس یادآور شد: وقتی نام کوتاه و زیبایی مثل «نیایش» به «آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی» تغییر پیدا می‌کند نه تنها در بین مردم رضایت ایجاد نمی‌شود که حتی می‌تواند به ضدتبلیغ برای آن شخصیت ارزشمند هم تبدیل شود.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در پاسخ به اینکه آیا دلیل تغییر نام بزرگراه «رسالت» به «شهید سردار سلیمانی» به‌خاطر این بوده شأن آن بزرگوار حفظ شود؟ گفت: معتقدم که باید شأن و منزلت افرادی مثل شهید قاسم سلیمانی و آیت‌الله هاشمی رفسنجانی حفظ شود و اصلاً هم قرار نیست جا‌های کم نام و نشانی را به نام آن‌ها کرد، بلکه من اساساً با شتاب‌زدگی در امر نامگذاری و تغییر نام‌ها مخالفم. از طرفی، مگر قرار است ما فقط همین میدان‌ها، خیابان‌ها، بزرگراه‌ها و ... را داشته باشیم؟ مطمئناً شهرداری‌ها در طرح‌های توسعه‌ای خود روی به ساخت و ساز‌های جدید خواهند آورد که می‌توان این اماکن را به‌نام این عزیزان مزین کرد.
مازنی در ادامه با اشاره به برخی تغییر نام‌ها در اوایل انقلاب افزود: زمانی که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید برخی، نام شهر شاهرود را به امامشهر تغییر دادند و همین اتفاق برای کرمانشاه هم افتاد و نام را به باختران تغییر دادند، در حالی که پیشوند و پسوند «شاه» به هیچ عنوان به‌خاطر سلطنت نبود و شاه یعنی بزرگ. وقتی این تغییر نام‌ها به یک معظل اجتماعی تبدیل شد، رهبری فرمودند که از هر دو نام استفاده شود. به‌نظر می‌رسید که این رویکرد‌ها توام با احساسات بود، اما باید توجه داشت که پس از گذشت ۴۰ سال از انقلاب نباید مسائل احساسی را در این موضوعات دخیل کرد. مثلاً وقتی گفته می‌شد شاهرود یعنی رود بزرگ، از این‌رو اصلاً نیازی به تغییر نام نبود.
نماینده تهران اظهار داشت: قاسم سلیمانی در قلب ایرانیان است و قرار نیست که با تشییع او همه چیز فراموش شود. من شهید سردار قاسم سلیمانی را در حد شهدای واقعه عاشورا می‌دانم و معتقدم که هر سال باید یاد و خاطره آن عزیز را زنده نگه داشت. قاسم سلیمانی مردی بااخلاق و همتی بلند بود و باید شرایطی را ایجاد کرد که شخصیت او همیشه پیش چشم مردم باشد.
مازنی تصریح کرد: برخی کار‌ها باید فوراً انجام شود، زیرا تمام ارزش آن در به نتیجه رساندن سریع است. به‌طور مثال طرح سه فوریتی مجلس در خصوص «اصلاح قانون اقدام متقابل در برابر اعلام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان سازمان تروریستی توسط ایالات متحده آمریکا» که در آن، عبارت کلیه اعضای پنتاگون و شرکت‌ها و موسسات وابسته و فرماندهان و آمران شهادت سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی، قبل از عبارت «فرماندهی مرکزی آمریکا (سنتکام)، نیرو‌ها و سازمان‌ها و یا نهاد‌های تحت اختیار این فرماندهی» اضافه شد، اقدامی بود که اگر چند روز یا چند ماه دیگر به تصویب می‌رسید ارزش خودش را از دست می‌داد، اما نامگذاری اماکن و یا تغییر آن، کاری عجله‌ای نیست که بخواهیم همفکری و خردجمعی را فدای شتاب‌زدگی بکنیم.
او در پایان گفت: من با نامگذاری اسم فردی که برای کشور زحمت کشیده برای اماکن مختلف، مشکلی ندارم، ولی می‌گویم نیازی نیست که همه این اتفاقات سریع و بدون همفکری صورت بگیرد. به‌طور مثال ما می‌توانیم در یک سال تمبر یادبود آن شخص را چاپ کنیم و سالی دیگر از تندیس و روزی دیگر، کتابی در وصف او رونمایی کنیم.
واقعا بعضی کارا بدتر تخریبه به جای احترام 
