آیا پکن می‌توانست از بروز بحران فعلی در دنیا جلوگیری کند؟
رویداد۲۴ دنیس ماکشین در عربی پست نوشت: آیا زمان آن رسیده است که چین مسئولیت شیوع ویروس کووید ۱۹ در سراسر جهان را بپذیرد؟
در ادامه این مطلب آمده است: در یک تجاوز بی سابقه از پروتکل دیپلماسی، وزارت خارجه چین اقدام به انتشار گفتگوی بین وزیر خارجه این کشور، با وزیر خارجه بریتانیا، دومنیک راب نموده و نقل کرد که راب، با «سیاسی سازی شیوع ویروس کرونا»، که توسط ایالات متحده صورت می‌گیرد، مخالف است. این موضع گیری، یک تملق واضح برای پکن محسوب می‌شود.
«سیاسی سازی شیوع ویروس» یک تعبیر چینی است مربوط به سوال‌هایی که در خصوص زمان کشف خطرناک بودن این ویروس، مطرح می‌شود و اینکه چرا چین هفته‌ها این مساله را پنهان کرده و اجازه داد هزاران پرواز از ووهان انجام شده و ویروس در داخل و خارج این کشور منتشر شود؟
ویروس کووید ۱۹ برای اولین بار در دسامبر ۲۰۱۹، در شهر ووهان چین شیوع پیدا کرد. در آن زمان، دکتر لی وینلیانگ، که در بیمارستان مرکزی ووهان فعالیت داشت، از مرگ‌های عجیب و جدیدی صحبت کرد که علت آن، یک ویروس نا شناخته است. اما پلیس چین وی را بازداشت کرد و از او خواست سکوت کند. علاوه بر این، هفت پزشک دیگری که در مورد این ویروس جدید اظهار نگرانی کرده بودند نیز بازداشت شده و توسط دولت چین ساکت شدند. به این دلیل که چین در تاریخ ۱۵ دسامبر یک توافق تجاری تازه با دونالد ترامپ امضا کرده بود، که نمی‌خواست تحت تاثیر موضوع شیوع ویروس قرار گیرد. اما در نهایت، پس از آنکه در تاریخ ۳۱ دسامبر تایوان هشداری را برای سازمان بهداشت جهانی در ژنو فرستاد، تمام جهان از شیوع کرونا آگاه شدند.
با توجه به اینکه تایوان و چین مناسبات زیادی با یکدیگر دارند، پزشکان تایوانی مطلع شدند که یک بیماری جدید در ووهان چین منتشر شده است و در ادامه، از افرادی که از چین وارد تایوان می‌شدند، آزمایش‌های پزشکی به عمل آوردند.
از همان ابتدای احساس خطر، مسئولان تایوان مسافرانی که از چین وارد این کشور می‌شدند را در قرنطینه نگاه داشتند و شروع به اجرای تدابیر بهداشتی فراوانی کردند، آنچه که باعث شد تعداد مبتلایان به کرونا در تایوان، در عدد ۳۹۵ باقی مانده و در کشوری با جمعیت ۲۴ میلیون نفر، تنها ۶ نفر جان خود را بر اثر این بیماری از دست دهند.
اما سازمان بهداشت جهانی اقدام خاصی در مورد هشدار تایوان نکرده و تنها از دولت چین توضیح خواست، که در ادامه، نظام کمونیستی چین اعلام کرد هیچ مشکلی وجود ندارد.
در ۱۴ ژوئن، سازمان بهداشت جهانی بیانیه‌ای صادر کرد که در آن آمده بود: «طبق تحقیقات صورت گرفته توسط پلیس چین، هیچ دلیل و مدرک قاطعی برای انتقال ویروس جدید کرونا -که در ووهان کشف شده است- بین مردم، وجود ندارد».
شکی نیست که تصمیم سازمان بهداشت جهانی برای اینکه مانند وسیله‌ای باشد که اظهارات حزب کمونیست چین را اعلام کرده و به شیوع ویروس جدید در این کشور اذعان ننموده است، لحظه سیاهی در تاریخ این سازمان محسوب می‌شود. در واقع این سازمان ترجیح داد تا از یک دولت کمونیست طرفداری کرده و به هشدار یک دولت دموکرات، یعنی تایوان، توجهی نکند و از بهداشت جهانی حمایتی به عمل نیاورَد.
در ایالات متحده، ترامپ در حال حاضر تلاش می‌کند مسئولیت شیوع سریع کووید ۱۹ را تنها متوجه سازمان بهداشت جهانی کند. اما این امر منصفانه نیست.
در این میان، دستگاه‌های اطلاعانی بریتانیایی، آمریکایی و اروپایی در حال حاضر از تلاش گسترده چین برای فرار از مسئولیتش در جریان شیوع ویروس، پرده بر می‌دارند و جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در این باره، از همه صریح‌تر به نظر می‌رسد، همانطور که تاکید کرده است شیوع اولیه ویروس، به دلیل پنهانکاری چین در مورد ارائه اطلاعات مهم از سوی مسئولان، بحرانی شده است. در زمان شیوع اولیه ویروس، در آن برهه حساس، هزاران نفر از ووهان به شهر‌های دیگر در داخل چین و مناطق مختلف جهان سفر می‌کردند و همین امر، علت اصلی شیوع گسترده ویروس است.
در این بین، نمایندگان پارلمان در تعدادی از کشور‌های اروپایی خواستار به جریان افتادن پرونده‌ای برای تحقیق در خصوص مسئولیت چین در بحران کرونا، شده اند. همانطور که کارشناسان قانونی، به دنبال طرح این مساله در دادگاه بین المللی لاهه هستند و اتهام چین را دروغ‌های نظام کمونیست این کشور و رفتار‌های گمراه کننده اش در شبکه‌های اجتماعی می‌دانند که باعث ناآگاهی مردم جهان از انتشار ویروس خطرناک کرونا شد. در حالی که اگر چین به موقع اطلاع رسانی می‌کرد، چه بسا بسیاری از کشور‌ها زمان بیشتری برای اتخاذ تدابیر لازم جهت مقابله با این بحران و رکود اقتصادی ناشی از آن، داشتند.
قرار است تحقیق بزرگی در بریتانیا انجام شود، که موضوع ان، دلایل تعامل نادرست این کشور با کووید ۱۹ است. اما جدال جهانی بزرگتر، مربوط به چگونگی تعامل جهان با قدرت روز افزون چین است، قدرتی که اماده است به جای گفتن واقعیت، حتی جان مردم خود را نیز به خطر بیندازد.
