2 پرسش ایران از سازمان ملل درباره آتش‌بس در حلب
غلامعلی خوشرو، نماینده دایم ایران در سازمان ملل متحد در نشست مجمع عمومی این سازمان پیرامون بررسی آخرین وضعیت در سوریه و شهر حلب که با حضور بان کی مون، دبیر کل و استفان دمیستورا نماینده ویژه این سازمان در امور سوریه برگزار شد اظهار کرد: شهر حلب و برخی مناطق سوریه در چندین سال گذشته وضعیت نگران کننده‌ای داشته‌اند. تروریست‌ها و گروه‌های مسلح که غالبا به واسطه کنترل نکردن مرزها وارد سوریه شده و توسط برخی کشورهای خارجی حمایت می‌شوند مسوول وضعیت نابسامان و بروز فاجعه انسانی در شرق حلب هستند. بنابر این لازم است پاره‌ای اقدامات عملی با هدف پایان دادن به رنج و محنت مردم غیرنظامی آن مناطق صورت پذیرد. از جمله این اقدامات برقراری آتش‌بس جهت ارسال کمک و تخلیه مجروحان از شرق حلب و هم‌چنین خروج افراد مسلح از مناطق پرجمعیت است. تحقق این شرایط برای سامان دادن به اوضاع در سوریه و جلوگیری از تخریب مناطق و قتل و جرح مردم ضروری است.
خوشرو افزود: ایران بر این باور است که آتش‌بس یک‌طرفه‌ای که امروز از سوی دولت سوریه اعلام شد و مورد حمایت فدراسیون روسیه قرار گرفت اقدام منطقی و درستی بوده است. لیکن از این واقعیت نبایستی غافل بود که با تداوم حضور عناصر تروریست و جنگجویان خارجی در شرق حلب، وضعیت در آن منطقه متزلزل خواهد بود و هر لحظه امکان بروز مجدد درگیری وجود خواهد داشت.
سفیر کشورمان در سازمان ملل گفت: با مفروض دانستن این وضعیت، ما معتقدیم اقدامات اعلام شده از سوی دولت سوریه در روز 10 اکتبر برای تقویت آتش‌بس و پرهیز از شروع درگیری‌ها بسیار مهم بوده و لازم است از سوی تمامی طرف‌هایی که در تلاش به منظور یافتن راه‌حلی پایدار برای ختم بحران فعلی در شرق حلب هستند، رعایت شود.
خوشرو افزود: ما معتقدیم که لازم است سازمان ملل متحد با واقع‌بینی بر نیازهای فعلی در شرق حلب تمرکز کرده و سایر کشورها را تشویق به مشارکت سازنده برای ختم این بحران کند. هم‌چنین بر این باوریم که لازم است جامعه جهانی از جمله سازمان ملل متحد پیشقدم شده و اجرای این اقدامات مهم را تسهیل کرده و فکر نمی‌کنیم که دخالت جانبدارانه مجمع عمومی ملل متحد در این مسیر، سازنده باشد.
سفیر کشورمان در ادامه گفت مایلم آقای دمیستورا مشخصا به دو سوال پاسخ دهند. پرسش اول این است که ایشان چگونه تضمین می‌کنند عناصر النصره منطقه را ترک کنند در حالی که حجم ارسال کمک به این افراد از سوی دولت‌هایی مشخص، نه تنها کم نشده بلکه رو به فزونی گذاشته است؟ و پرسش دوم این است که ایشان چه تضمینی می‌دهند که سایر عناصر مسلح غیر از گروه النصره که قرار است با ترک مخاصمه موافقت کرده و در شرق حلب باقی بمانند، بار دیگر دیر یا زود دست به سلاح نبرند؟
