مرد همیشه بازنده گزینه عجیب تاج برای نیمکت تیم ملی!
رویداد۲۴ بهروز رسایلی: یک شایعه مهم حضور احتمالی امیر قلعهنویی روی نیمکت این تیم است. در حقیقت اگر قرار باشد فدراسیون سرمربی ایرانی انتخاب کند، یکی از محتملترین گزینهها شخص قلعهنویی است. امیر طی این سالها به دفعات گزینه هدایت تیم ملی شده و چیزی نمانده بود پیش از اسکوچیچ به این منصب برسد، اما هر بار موانعی در راه این وصال پیش آمده است. شاید او امروز خودش را از هر زمان دیگری به صندلی محبوبش نزدیکتر میبیند، اما دلایلی وجود دارد که نشان میدهد انتخاب قلعهنویی برای سرمربیگری تیم ملی نمیتواند به سود هیچیک از طرفین باشد. چنین تصمیمی احتمالا به منزله استقبال زودهنگام از یک ناکامی بزرگ خواهد بود.
مردی در سراشیبی دوران حرفهای
پرسش اساسی اینجاست که اساسا چرا یک مربی باید گزینه نشستن روی نیمکت مهمترین تیم فوتبال کشور باشد؟ آیا جز این است که او در این مسیر باید شایستگی لازم را داشته باشد و این سزاواری را بهطور پیوسته اثبات کند؟ خب آیا امیر قلعهنویی از چنین فاکتوری برخوردار است؟ مسلما نه. به جرأت میتوان گفت امیر سالهاست در دوران نزولی و سراشیبی کارش بهعنوان یک مربی قرار گرفته است.
اگر دهه ۸۰و ۲سال ابتدایی دهه۹۰برای قلعهنویی یک عصرطلایی و پر از موفقیت به شمار میآمد، حالا ۱۰سال است که او هر فصل را به امید جبران مافات در فصل آینده به پایان میرساند. یکدهه از آخرین جامی که امیر در فوتبال ایران برده سپری شده است. او که همیشه با تیمهای ثروتمند و پرمهره کار کرده، در همین بازه زمانی هم روی نیمکت استقلال، سپاهان و گلگهر نشسته اما موفقیت خاص و چشمگیری نداشته است. گاهی مقاطعی پیش میآید که امیر نتایج خوبی بهدست میآورد و هواداران سنتیاش را امیدوار میکند اما باز هم سر بزنگاه شاهد تزلزل و ناکامی تیمهای او هستیم. به عنوان مثال قلعهنویی در همین فصل جاری برای مدتی با گلگهر به صدر جدول نزدیک شد اما درست جایی که باید امتیازات لازم را برای قهرمانی کسب میکرد، دوباره همهچیز را از دست داد.
بیشتربخوانید: پنهانکاری بزرگ در اعلام اسامی گزینههای ایرانی تیم ملی
تیم سیرجانی از ۵بازی آخرش تنها یک پیروزی بهدست آورده و در پایان ثلثدوم لیگ، ۸امتیاز از صدر جدول عقب افتاده است. گلگهر امسال به پرسپولیس و استقلال باخته و در بازی برگشت با سپاهان در حالی با ۴گل مغلوب حریف شد که تیم اصفهانی تقریبا یکنیمه کامل با ۱۰نفر بازی کرد. با جمیع این شرایط، آیا واقعا قلعهنویی بهترین گزینه برای هدایت تیم ملی است؟ حتی اگر به تواناییهای او ایمان هم داشته باشید، باز بعید است بتوانید نسخه فعلی این مربی را برای قبول چنین مسئولیتی بپذیرید.
افکار عمومی کنار میآیند؟
با وجود شاهکار تیم مهدی تاج در ماجرای مارک ویلموتس و نیز بازگرداندن کارلوس کیروش به تیمملی، نظرسنجیها نشان میدهد هنوز هم بیشتر مردم ترجیح میدهند یک مربی خوب خارجی روی این نیمکت بنشیند. حالا فرض کنید قلعهنویی یا هر مربی ایرانی دیگری در این بازه زمانی هدایت تیمملی را بر عهده بگیرد و مثلا در جام ملتهایآسیا موفق نشود؛ اتفاقی که با توجه به فرم درخشان فعلی رقبا، اصلا دور از انتظار نیست. در این شرایط آیا فکر میکنید مردم با مربی ایرانی کنار میآیند و به او زمان بیشتری میدهند؟ آیا برای خود قلعهنویی خوب است که برای دومینبار سرمربی تیم ملی شود و باز هم در پایان یک جام ملتهای ضعیف دیگر از کار کنار برود؟ در این صورت اسم او با چه شرایطی در تاریخ فوتبال ایران بایگانی خواهد شد؟ بله؛ یک مرد همیشه بازنده. تیم ملی برای او شاید یک وسوسه جذاب باشد اما در شرایط فعلی بیشتر یک قلعه تاریک بهنظر میرسد.
امیر پارسال با کسر 7امتیاز بدون سانتر فوروارد پارسال گلگهر رو چهارم کرد.هر کی دوزار از فوتبال سر در بیاره میفهمه چه شاهکاری کرده! وقتی معیار یکی ورزشی نویس تازه به دوران رسیده "جام" گرفتن مربی باشه همین تحلیل مزخرف از توش در میاد.
دو سال پیش امیر احمد رضا زنده روح رو به عنوان هافبک دفاعی بعد از سروش رفیعی پلی میکر سپاهان با 8پاس گل تبدیل به ستاره لیگ کرد.
پارسال سعید صادقی که تو همه تیم ها یک بازیکن متوسط یا نهایت متوسط رو به بالا بود رو با زوج سازی خوبش همراه زکی پور در سمت چپ گل گهر کاری کرد که صادقی با 14 پاس گل رکورد پاس گل در لیگ رو بشکنه و 7 گل زده بهترین بازیکن فصل قبل لقب بگیره.امیر معروف به احیای بازیکنانی که وقتی از تیم هاشون جدا میشن هوادارا هورا میکشن! تبریزی،قاسمی نژاد،زکیپور،آرمین سهرابیان و...همه ورزشی نویس های قدیمی حتی اونا که با امیر مشکل دارند این مسئله رو تایید کردند.
این بهروز رسایلی،نمیفهمه که با ذوب آهن و گل گهر نمیشه قهرمان شد!
امیر تو سالی که استقلال یکی از پرستاره ترین سال های خودش رو سپری میکرد.با ذوب آهنی که نیم فصل مهدی پور،دانیال اسماعیلی فر،احسان پهلوان رو به عنوان بازیکن سرباز از دست داد.و شریفات رو به خاطر زندگی با خانواده اش در جنوب ایران و یک نیم فصل قاسم حدادی فرد رو نداشت ذوب آهن رو بالاتر از استقلال شفر و سپاهان و فولاد و تراکتور "نایب قهرمان لیگ کرد."
سال بعدش به سپاهان رفت و سپاهانی که سال قبل 14 جدول بود به زور تو لیگ مونده بود رو با 3امتیاز اختلاف نسبت به پرسپولیس نایب قهرمان کرد که اگر اون پنالتی اشتباه فغانی که خودش تو مصاحبه با پژمان راهبر گفت من هر دو تا پنالتی که علیه سپاهان دقیقه 90 جلوی پرسپولیس و دقیقه 3 در مشهد جلوی پدیده گرفتم اشتباه بود.(سپاهان امیر فقط با 3امتیاز نایب قهرمان شد.)حالا بماند بازی با استقلال خوزستان که 1-1 شد و خود یونس دلفی بازیکن استقلال.خ تو مصاحبه اش گفت قبول دارم پنالتی نبود از اونور گل سالم حاج صفی تو بازی تراکتور پرسپولیس آفساید اعلام شد! که تو 90 و شب های فوتبالی معلوم شد گل آفساید نبوده.
یا همون سال تیم امیر تو اصفهان نیمه نهایی جام حذفی تو وقت اضافه (30 دقیقه پایانی) اون هم 9نفره سرتر از پرسپولیس بود و حتی یک پنالتی رو مهدی کیانی خراب کرد و در آخر سیاوش یزدانی در ثانیه های پایانی یک توپ مرده را تبدیل به گل به خودی شوت احمد نور که داشت به اوت میرفت!
وگرنه همون سال دبل کرده بود.
یا همون سال اول حضورش در گل گهر میتونست قهرمان حذفی بشه و پنالتی که به گواه تمام کارشناسان داوری مقابل استقلال وحید کاظمی به اشتباه اعلام کرد و نه تنها توپ به دست یونس شاکری نخورده بود بلکه 20،30 ثانیه قبلش غفوری به خاطر لگدی که تو شکم زکیپور زد باید اخراج میشد!
و اون مصاحبه معروف امیر که گفت 40 سال همیشه ظلم بوده و...که به خاطرش 3ماه محروم شد و جریمه مالی سنگین!
باید دید جلوی قرمز و آبی چوری باخته یا با پنالتی های دقیقه نود یا با گل با دست حامد پاکدل پارسال که بازی مساوی شد!
خلاصه این تیترها لایق همون کیروشتونه که تو آفریقای جنوبی،پرتغال،ایران،کلمبیا و مصر مرد همیشه بازنده بوده ژنرال "مردی برای تمام فصول" یه سال تیمش 23 تا تیرک میزنه یه سال 7 امتیاز ازش کم می کنند.یه سال بازی های 6امتیازی رو با اعتراف داور بازی با پنالتی های اشتباه ازش میگیرن بعد میگن چرا جام نیوورده!
والسلام