بهترین موشک کروز آمریکا

رویداد۲۴ حسین فلاحی: AGM-۱۲۹A یک موشک کروز زیر صوت، با موتور توربوفن و پرتاب از هوا است. شناسایی آن سخت‌تر است و برد و دقت بیشتری نسبت به موشک کروز پرتاب شده AGM-۸۶ دارد. ACM از طریق موتور بسیار کارآمد، آیرودینامیک و بارگیری سوخت به حداکثر برد دست می‌یابد.

بمب افکن‌های B-۵۲H می‌توانند تا شش موشک AGM-۱۲۹A را بر روی هر یک از دو دکل خارجی حمل کنند که در مجموع ۱۲ موشک در هر هواپیما می‌باشد. هنگامی که تهدید بسیار قوی و به شدت به دفاع نیاز باشد، AGM-۱۲۹ کارایی اثبات شده یک موشک کروز تقویت شده توسط فناوری رادارگریز را ارائه می‌دهد. ACM در صورتی که در تعداد زیاد علیه اهداف دشمن پرتاب شود، دشواری در شناسایی، ویژگی‌های پرواز و برد منجر به احتمال زیاد نابودی اهداف دشمن را فراهم می‌کند.

شکل خارجی AGM-۱۲۹A  کم بهینه شده است و شامل بال‌های رو به جلو و سطوح کنترلی، ورودی هوا و اگزوز صاف است. اینها، همراه با مواد جاذب رادار و چندین ویژگی دیگر، منجر به موشکی می‌شود که تشخیص آن توسط رادار‌ها عملا غیرممکن است.

AGM-۱۲۹A انعطاف پذیری بهتری را در انتخاب هدف نسبت به سایر موشک‌های کروز ارائه می‌دهد. موشک‌ها با استفاده از ترکیبی از ناوبری اینرسی و تطبیق خطوط زمین با به روز رسانی‌های سرعت بسیار دقیق ارائه شده توسط سرعت سنج داپلر لیزری، هدایت می‌شوند. اینها، همراه با اندازه کوچک، قابلیت پرواز در ارتفاع پایین و سیستم کنترل سوخت بسیار کارآمد، به ایالات متحده یک قابلیت بازدارندگی مرگبار در قرن بیست و یکم می‌دهد.

بیشتر بخوانید: بهترین جنگنده‌های آمریکا

در سال ۱۹۸۲، پس از اینکه مشخص شد که AGM-۸۶B به زودی توسط سیستم‌های دفاع هوایی آینده قابل شناسایی خواهد بود، نیروی هوایی مطالعاتی را برای یک موشک کروز جدید با ویژگی‌های رادارگریز آغاز کرد. در سال ۱۹۸۳ جنرال داینامیکس قراردادی برای توسعه AGM-۱۲۹A ACM جدید منعقد کرد. اولین موشک آزمایشی در سال ۱۹۸۵ مورد آزمایش قرار گرفت و نخستین موشک‌ها در اواسط سال ۱۹۹۰ به نیروی هوایی تحویل داده شد.

برنامه‌ها شامل تولید اولیه تقریباً ۱۵۰۰ موشک بود. پایان جنگ سرد و کاهش بودجه متعاقب آن باعث شد که نیروی هوایی پس از ۴۶۰ موشک، تولید خود را با تحویل نهایی در سال ۱۹۹۳ متوقف کند. چندین تغییر شرکتی در طول تولید، منجر به انتخاب شرکت سیستم موشکی ریتون به عنوان تولیدکننده نهایی شد.

انواع

 AGM-۱۲۹A: مدل پایه که ۴۶۱ موشک از این مدل تولید شد.

 AGM-۱۲۹B: AGM-۱۲۹A بهبود یافته با بهبود‌های ساختاری و نرم افزاری. این موشک وارد خدمت نشد.

 AGM-۱۲۹C: AGM-۱۲۹A با سلاح متعارف. این موشک وارد خدمت نشد.

   نکته: علاوه بر این، منابع متعددی مانند Forecast international بیان می‌کنند که AGM-۱۲۹B نسخه‌ای با سلاح متعارف بوده و هیچ اشاره‌ای به AGM-۱۲۹C ندارند. منابع دیگر گزارش می‌دهند که در واقع یک AGM-۱۲۹C برنامه ریزی شده بود، بنابراین چندین منبع در این مورد با یکدیگر در تضاد هستند.

موشک های مشابه

به گزارش رویداد۲۴ AGM-۸۶B ALCM: سلف ACM، ALCM دارای طراحی مقطع راداری کاهش یافته است، اما یک موشک "رادارگریز" نیست که تا حد امکان غیرقابل کشف باشد. این موشک همچنین همان کلاهک هسته‌ای W۸۰ را با ACM حمل می‌کند، اما برد کمتری معادل ۲۴۰۰ کیلومتر دارد.

 AGM-۱۰۹A Tomahawk: این یک نسخه پرتاب هوایی از کشتی پرتاب BGM-۱۰۹A Tomahawk نیروی دریایی ایالات متحده است. در آزمایش موفق شنان داد، اما به نفع AGM-۸۶B ALCM از رده خارج شد.

 LRCSW (یا سیستم تسلیحاتی متعارف دوربرد): محصول دیگر مطالعه Teal Dawn، LRCSW بود که تقریباً چهار برابر ACM برد داشت و عملاً یک موشک کروز رادارگریز قاره‌پیما بود. برنامه تولید آن در سال ۱۹۹۱ خاتمه یافت و با توجه به پنهان کاری پیرامون آن مشخص نیست که آیا LRCSW تا به حال ساخته و آزمایشی راه اندازی شده است یا خیر.

 Taurus KEPD ۳۵۰: موشک کروز مشترک آلمان و سوئد، KEPD ۳۵۰ دارای یک سیستم هدایت پیچیده است که از GPS و ورودی INS و یک بدنه با سطح راداری پایین استفاده می‌کند. با این حال، به اندازه ACM مخفی و رادارگریز نیست، محموله معمولی را حمل می‌کند و برد بسیار کوتاه تری دارد.

سایه طوفان: این موشک کروز پرتاب هوایی بریتانیایی-فرانسوی-ایتالیایی شبیه KEPD ۳۵۰ است و بدنه آن از سطح مقطع راداری پایین برخوردار است.

 SOM: موشک دیگری شبیه به KEPD ۳۵۰، SOM ساخت Tishich نیز دارای ویژگی‌های پنهان کاری و سیستم هدایت کاملا غیرفعال است.

HN-۳: موشک‌های کروز سری Hong Niao (HN) چین شبیه به BGM-۱۰۹ Tomahawk ساخت ایالات متحده هستند، اما شایعه شده است که HN-۳ اخیر دارای برد ۳۰۰۰ کیلومتر است. اگر درست باشد، این یکی از معدود موشک‌هایی است که تا به امروز با عملکرد ACM رقابت می‌کند، اگرچه HN-۳ یک موشک رادارگریز نیست.

شهاب‌سنگ P-۷۵۰: شهاب‌سنگ که توسط غرب SS-NX-۲۴ یا اسکورپیون نامیده می‌شود، یکی دیگر از موشک‌های کروز با کلاهک هسته‌ای با برد ۳۰۰۰ کیلومتر بود. اعتقاد بر این است که حداکثر سرعت آن بیش از ۴ ماخ (۴۹۴۰ کیلومتر در ساعت) بوده است. این موشک هرگز وارد خدمت نشد.

RK-۵۵ Relief (نام گزارش غربی SSC-X-۴ یا Slingshot): این موشک‌های کروز شوروی با کلاهک هسته‌ای نیز بردی ۳۰۰۰ کیلومتر داشتند، اگرچه این موشک‌ها هیچ ویژگی رادارگریزی نداشتند. RK-۵۵ Relief توسط خودرو‌های متحرک جاده‌ای به فضا پرتاب شد. قرار بود در سال ۱۹۸۷ وارد خدمت شود، اما طبق معاهده نیرو‌های هسته‌ای میان‌برد ممنوع شد.

S-۱۰ Granat (نام گزارش غربی SS-N-۲۱ یا Sampson): یکی دیگر از موشک‌های کروز با کلاهک هسته‌ای شوروی با برد ۳۰۰۰ کیلومتر. S-۱۰ Granat از لوله‌های اژدر زیردریایی‌ها پرتاب شد. بر اساس گزارش‌ها، این موشک‌ها برای حمل کلاهک‌های متعارف تبدیل شده‌اند و تا به امروز توسط ارتش روسیه استفاده می‌شوند.

دسته بندی‌ها

تجهیزات نیروی هوایی مهمات موشکی مهمات نیروی هوایی

پیمانکار: Raytheon Missile Systems

نیروگاه: موتور توربوفن ویلیامز بین المللی F-۱۱۲-WR-۱۰۰

رانش: ۷۰۰+ پوند

طول: ۲۰ فوت، ۱۰ اینچ

وزن: ۳۵۰۰ پوند

قطر: ۲۹ اینچ

طول بال‌ها: ۱۰ فوت، ۲ اینچ

برد: ۲۰۰۰+ مایل

سیستم هدایت: ناوبری اینرسی با تطبیق خطوط زمین و به روز رسانی سرعت سنج داپلر لیزری

کلاهک: دارای قابلیت هسته‌ای