آستیگمات چشم چیست؟ +علائم و درمان

رویداد۲۴ سیما صابری: آستیگماتیسم یک مشکل بینایی است که باعث می‌شود اجسام مخدوش و تار به نظر برسند. این مشکل چشمی اول بار در سال ۱۸۰۲ معرفی شد، زمانی که فیزیکدان و پزشک توماس یانگ با یافتن آستیگماتیسم خود را اینطور یافت: "نمی توان جهت گیری‌های مختلف نور را در یک صفحه به کانون متمرکز کرد، زمانی که یک دسته از نور تمرکز شود، مجموعه‌ای از خطوط به‌شدت متمرکز می‌شوند، اما خطوط دیگر تار به نظر می‌رسند و بالعکس. "

آستیگماتیسم اغلب بر دید دور و نزدیک تأثیر می‌گذارد. این یک مشکل بینایی بسیار رایج است و ممکن است با نزدیک بینی و دوربینی بروز کند.

علائم و نشانه‌های آستیگماتیسم چیست؟

آستیگمات معمولاً باعث تاری دید در دور و نزدیک می‌شود. علاوه بر این، بیماران مبتلا به آستیگماتیسم اغلب دارای مشکلاتی در خواندن هستند که توسط یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ توسط دانشگاه آریزونا به اثبات رسیده است. این مطالعه که در نشریه Optometry and Vision Science منتشر شد، نشان داد کودکان مبتلا به آستیگماتیسم مشکلاتی در روان خواندن دارند.

علل آستیگمات چشم

آستیگماتیسم ناشی از آن است که قرنیه به جای شکل کروی مانند توپ بسکتبال، شکل بیضی مانند توپ فوتبال آمریکایی دارد و سطح جلویی چشم (قرنیه) یا عدسی داخل چشم دارای انحنای نامناسب است.

بیشتر بخوانید: علائم ۶ بیماری خطرناک که در چشم ظاهر می‌شود

قرنیه مبتلا به آستیگماتیسم دارای دو نوع منحنی است؛ یکی منحنی صاف و دیگری شیب دار. سپس نور به جای یک نقطه در دو نقطه متمرکز می‌شود. یک نقطه تمرکز ممکن است در جلوی شبکیه و دیگری در پشت باشد. این امر باعث می‌شود که تصاویر علاوه بر تار به نظر رسیدن، تحریف شده باشند. آستیگماتیسم ممکن است توسط یک عدسی کریستالی با شکل نامنظم نیز ایجاد شود. این وضعیت آستیگماتیسم عدسی نامیده می‌شود.

تشخیص آستیگماتیسم

آستیگماتیسم با کراتومتر دستی تشخیص داده می‌شود، ابزاری که برای اندازه گیری انحنای قرنیه استفاده می‌شود. تشخیص همچنین ممکن است با استفاده از توپوگرافی قرنیه نیز انجام شود. توپوگرافی قرنیه ابزاری است که یک نقشه رنگی مشابه نقشه توپوگرافی کوه‌ها ارائه می‌دهد.

درمان آستیگماتیسم چیست؟

آستیگماتیسم با عینک، لنز‌های تماسی یا جراحی اصلاح می‌شود. آکادمی چشم پزشکی آمریکا گزارش می‌دهد که اکثر افراد بین ۰.۵ تا ۰.۷۵ دیوپتر آستیگماتیسم دارند. با این حال، آن‌هایی که اندازه آن‌ها ۱.۵ یا بیشتر است به عینک نیاز دارند.

عینک

عینک برای بیماران مبتلا به آستیگماتیسم به خوبی جواب می‌دهد. با این حال، اگر آستیگماتیسم خیلی زیاد باشد، عینک ممکن است جوابگو نباشد و نیاز به درمان‌های دیگری باشد.

لنز‌ها

اگرچه عینک‌ها و لنز‌های نرم می‌توانند آستیگماتیسم معمولی را اصلاح کنند، اما نمی‌توانند آستیگماتیسم نامنظم را برطرف کنند. با این حال، در مواردی که سفارشی ساخته شوند می‌تواند جوابگو باشد و بینایی را به ۲۰/۲۰ برگردانند.

جراحی

کراتوتومی آستیگمات (AK)، یک جراحی برش آرام بخش قرنیه که انحنا‌های تند قرنیه را که باعث آستیگماتیسم می‌شود صاف می‌کند، یکی از انواع روش‌های جراحی است. این مدل می‌تواند به خوبی برای آستیگمات چشم مناسب باشد.

جراحی لیزیک و آستیگماتیسم

اگر آستیگمات چشم دارید، فکر نکنید نمی‌توانید عمل لیزیک چشم را انجام دهید. این یک امکان برای اکثر مردم است که اغلب از آن استفاده می‌شود. جراحی لیزیک برای اصلاح عیوب انکساری مانند آستیگماتیسم، نزدیک‌بینی و دوربینی استفاده می‌شود. بسیاری از افراد مبتلا به آستیگماتیسم، از زمان تایید سازمان FDA برای انواع دستگاه‌های لیزری، عمل لیزیک چشم را روشی ایمن و موثر برای اصلاح بینایی می‌دانند. بیش از ۳۰ لیزر مختلف مورد تایید FDA برای جراحی وجود دارد.

سایر جراحی‌های آستیگماتیسم

در حالی که اکثر افرادی که آستیگماتیسم دارند می‌توانند لیزیک انجام دهند، برخی افراد آستیگماتیسم زیادی دارند که لیزر نمی‌تواند آن را اصلاح کند. سایر جراحی‌های اصلاحی برای رفع آستیگماتیسم شامل کراتکتومی فتورفرکتیو (PRK)، کراتوتومی رادیال (RK)، کراتوپلاستی لایه‌ای خودکار (ALK)، کراتوپلاستی حرارتی با لیزر (LTK)، کراتوپلاستی رسانا (CK) یا حلقه داخل قرنیه (Intacs) است. مشکلات چشمی، از جمله مشکلات نزدیک بینی یا دوربینی ناشی از آستیگماتیسم، گزینه‌های زیر را با چشم پزشک خود در میان بگذارید تا بهترین انتخاب را برای اصلاح بینایی خود تعیین کنید.

عمل لیزیک چشم چگونه عمل می‌کند؟

لیزیک عیوب انکساری مانند نزدیک بینی یا دوربینی و آستیگماتیسم (قرنیه یا عدسی با شکل غیر معمول) را اصلاح می‌کند. با این خطاها، نور به درستی روی شبکیه حساس به نور در پشت چشم نمی‌افتد. با عمل لیزیک، چشم تغییر شکل می‌دهد تا پرتو‌های نور دقیقاً روی شبکیه متمرکز شوند و تصویر واضحی ایجاد کنند.

در این روش، یک چشم پزشک با استفاده از یک دستگاه مکانیکی یا لیزر، یک فلپ را در بافت شفاف جلوی چشم، که قرنیه نامیده می‌شود، برش می‌دهد. یک لولا از بافت باقی می‌ماند و با استفاده از این لولا، فلپ از مسیر خارج می‌شود.

در زیر قسمت میانی قرنیه قرار دارد که به نام استروما شناخته می‌شود. سپس چشم‌پزشک پالس‌های لیزری را روی استروما اعمال می‌کند تا شکل آن را به گونه‌ای تغییر دهد که نور در جایی که باید به شبکیه چشم برخورد کند تا دید تیز باشد. سپس فلپ به جای خود برگردانده می‌شود.