روایتی از پدران و مادرانی که از تعطیلات مدارس در روزهای آلوده خوشحال نمی‌شوند/ ما کارمندیم!
خيلي‌ها معتقدند اين تصميم نه‌تنها راه‌حلي براي حفظ سلامت شهروندان محسوب نمي‌شود بلکه مشکلاتي هم براي بسياري از خانواده‌ها ايجاد مي‌کند. با وجود این، هنوز هم در دسترس‌ترين راه‌حل محسوب مي‌شود تا جايي که حتي قبل از شروع بحران آلودگي، مسئولان سازمان حفاظت محيط‌زيست اعلام مي‌کردند ممکن است بتوانند وزارت آموزش‌وپرورش را قانع کنند تا در اوج آلودگي‌ها، سه هفته تا يک ماه کامل، مدارس را تعطيل کند تا زماني که بتوان کار مؤثري براي کاهش آلودگی هوا انجام داد.
وزير آموزش‌وپرورش و ساير تصميم‌گيران اين حوزه، چندان روي خوشي به اين پيشنهاد نشان ندادند اما به نظر مي‌رسد، اوضاع قرار است به سمتي پيش برود که مدارس چند روز به مناسبت آلودگي هوا تعطيل شوند، آن هم بدون اينکه خانواده‌ها براي چنين وضعيتي آمادگي داشته باشند؛ موضوعي که بازتاب زيادي هم در شبکه‌هاي اجتماعي داشته و خيلي از پدر و مادرها با انتقاد از چنين تصميم‌هايي، خواستار راه‌حلي دائمي‌تر و کم‌زحمت‌تر براي خانواده‌ها هستند.
ما را ناديده مي‌گيرند
زينب که مادر يک پسر 10
ساله است، درباره تعطيلي مدارس به‌دليل آلودگي هوا مي‌گويد: «قطعا من دلم
نمي‌خواهد بچه‌ام در هواي آلوده نفس بکشد اما راه‌حل اين مشکل، تعطيل‌کردن
مدارس نيست. من به‌عنوان يک مادر شاغل در صورت تعطيل‌بودن مدرسه فرزندم، با
مشکل جدي روبه‌رو مي‌شوم چون براي اين تعطيلي برنامه‌ريزي نکرده‌ام. مگر
ما چند روز مرخصي داريم که براي تک‌تک روزهايي که بچه‌مان در خانه مي‌ماند،
در خانه بمانيم؟»
او ادامه مي‌دهد: «امکان اينکه بچه به‌تنهايي در خانه بماند، وجود
ندارد؛ بنابراين بايد او را به خانه يکي از اقوام ببرم که به‌هرحال در مسير
رفت و برگشت درست مانند زماني که به مدرسه مي‌روند، در معرض آلودگي هستند؛
بنابراين به نظر مي‌رسد، مسئولان بنا را بر اين گذاشته‌اند که تمام مادران
خانه‌دار هستند و در صورت در خانه‌بودن فرزندان، خيلي به همه خوش مي‌گذرد
درحالي که چنين نيست.» مسعود هم که صاحب دختري پنج ساله است و مجبور مي‌شود
در روزهاي اين‌چنيني دخترش را با خودش به محل کار ببرد، مي‌گويد: «اگر
خانواده‌ها امکان نگهداري از بچه‌هايشان را در زمان‌هاي کاري داشتند، ديگر
آنها را به مهدکودک نمي‌بردند.
کسي که بچه‌اش را در مهدکودک مي‌گذارد، اگر مهد تعطيل باشد، بايد او را با خودش به سر کار ببرد. محل کار من هم در شلوغ‌ترين و آلوده‌ترين نقطه است اما چاره‌اي ندارم. بماند که چه مشکلاتي به‌دليل همراه داشتن بچه در محل کار برايم به وجود مي‌آورد.» خيلي از خانواده‌ها هم نگران برنامه‌هاي درسي بچه‌ها و روحيه آنها هستند. به اعتقاد آنها، وقفه افتادن بين برگزاري کلاس‌ها و به‌هم‌خوردن برنامه‌هاي مدرسه به وضعيت تحصيلي بچه‌ها لطمه مي‌زند، آن هم در شرايطي که مدارس، آمادگي اين تعطيلات را ندارند تا يک برنامه درسي مناسب براي اين روزها به بچه‌ها بدهند. با همه اين حرف‌ها، به نظر مي‌رسد با اوضاع آلودگي هوا که به گفته هواشناسي تا پنجشنبه ادامه خواهد داشت، تنها واکنشي که از مسئولان سر خواهد زد، تعطيل‌کردن مدارس است.
مرگ 412 نفر در 23 روز
جلسه ديروز شوراي شهر
تهران همان‌طور که به نظر مي‌رسيد، بيشتر از هرچيز تأثيرگرفته از آلودگي
هوا بود تا جايي که برخي از اعضاي شوراي شهر با ماسک وارد جلسه شدند؛
اتفاقي که سال گذشته در مجلس شوراي اسلامي هم افتاد اما آن‌قدر کارساز نبود
که امسال شاهد چنين حجمي از آلودگي در آسمان پايتخت نباشيم. ديروز يکي
اعضاي شوراي شهر تهران، آماري تکان‌دهنده از تعداد مرگ‌و‌ميرها بر اثر
آلودگي در چند روز گذشته ارائه داد. حبيب کاشاني گفت: «412 شهروند تهراني
از اول تا 23 آبان جاري بر اثر آلودگي هوا جان خود را از دست داده‌اند. در
همين مدت، کودکان زيادي نيز دچار بيماري اوتيسم شدند که رنج مضاعفي را بر
خانواده‌هاي آنان تحميل کرده است.»
او براي اثبات حرف‌هايش، ادامه داد: «نهادهاي نظارتي به‌ويژه قوه قضائيه باید با ارسال تيم‌هاي نظارتي به سازمان بهشت‌زهرا(س)، نسبت به آگاهي از دلايل مرگ‌و‌مير اين تعداد از شهروندان کسب اطلاع کنند. من اهل سياسي‌بازي نيستم اما مردم چه گناهي کرده‌اند؟ مقصر کيست؟ چرا دولت و شهرداري مسئوليتشان را قبول نمي‌کنند؟ متأسفانه آلودگي هوا فقط معطوف به تهران نيست و اکنون مردم غرب و جنوب کشور نيز از ريزگردها و آلودگي هوا دچار آسيب شده‌اند و هيچ مسئولي هم حاضر نيست به تقصير خود اقرار کند.»
بقيه اعضاي شوراي شهر هم نسبت به آلودگي هوا اعتراض و هرکدام به موضوعي اشاره کردند. اعضاي اصلاح‌طلب شوراي شهر، شهرداري را موظف به حل مشکل مي‌دانستند و درعوض اعضاي اصول‌گرا، دولت را هدف اعتراض‌هايشان قرار داده بودند. اقبال شاکري که با ماسک نمادين به جلسه ديروز آمده بود، تعطيل‌کردن مدارس براي کاهش آلودگي هوا را بي‌برنامه‌ترين اقدام عنوان کرد و گفت: «به نظر مي‌رسد، بعضي از مسئولان ماسک‌هاي آلودگي هوا را به جاي آنکه به بيني بزنند، بر روي چشمانشان قرار داده‌اند که خسارات روحي و سلامتي وارد‌شده به مردم را نمي‌بينند. تهران به سختي نفس مي‌کشد و آلودگي هوا به قصه تکراري و مشکل حل‌نشدني این شهر بدل شده که اين روزها خسارات روحي و جسمي سنگيني به شهروندان وارد مي‌کند.»
محمد حقاني هم در تذکر پيش از دستور خود گفت: «من نمي‌خواهم در مورد
آلودگي هوا صحبت کنم اما در پروژه‌هاي شهرداري، بايد ضرورت و اولويت را
نيز در نظر گرفت. من قبول دارم که بخش عمده هزينه اتوبوس و مترو را بايد
دولت بدهد و نداده است، شهرداري نيز بايد در پروژه‌هاي شهري به بحث آلودگي
هوا اولويت دهد.» محسن سرخو هم شهرداري را هدف گرفت و گفت: «شهردار تهران
بارها اعلام کرده است که مسئوليت آلودگي هوا را به او بدهند؛ درحالي‌که در
برنامه پنج‌ساله شهرداري، مسئوليت‌هايي براي شهرداري تهران در نظر گرفته
شده که اگر به آنها عمل مي‌شد، معضل آلودگي هوا در پايتخت به اين حد
نمي‌رسيد.
بر‌اساس برنامه پنج‌ساله، شهرداري تهران بايد تا پايان سال 94، 400 اتوبوس برقي به ناوگان اضافه مي‌کرد.» او افزود: بايد تعداد اتوبوس‌هاي عادي، به هفت هزار و 800 مي‌رسيد و همچنين بايد هزار دستگاه اتوبوس نوسازي مي‌شدند که شهرداري از اين تبصره‌ها عقب است و جالب است، بدانيد که قرار بوده نوسازي ناوگان ميني‌بوس نيز به اتمام برسد اما حتي تاکنون در دستور کار نيز قرار نگرفته است. بر‌اساس این برنامه، بايد شهرداري پنج هزار فيلتر دوده روي اتوبوس‌ها نصب مي‌کرد که تاکنون تنها روي 9 دستگاه، آن‌هم به طور آزمايشي نصب کرده است. او گفت: بايد شهرداري روي 15 هزار و 600 تاکسي کاتاليز نصب مي‌کرد اما حالا تنها روي 6 هزار و 800 تاکسي آن را نصب کرده است.»
باتوجه به اينکه در روزهاي آينده هم شاهد ادامه آلودگي هوا در تهران
خواهيم بود، بايد ديد ديگر مسئولان چه واکنش‌هايي نشان خواهند داد اما به
نظر نمي‌رسد اين واکنش‌هاي اغلب تکراري، بتواند دردي از زخم مهلک تهران را
دوا کند.
