تنها طبقه ثروتمند قدرت حضور در جشنواره فیلم فجر را دارند!

عرضه بلیت‌های سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر همچون سال‌های پیشین در حالی صورت پذیرفت که نه تنها سالن‌های سینما افزوده نشد، بلکه تدبیری برای کاهش قیمت بلیت‌های این رویداد ملی نیز در نظر گرفته نشد تا جشنواره سی و چهارم نیز همچون جشنواره‌های پیشین تنها برای گروهی خاص ار مردم در دسترس باشد.

اگرچه برخی از شرایط دشوار و کاهش مخاطب سینمای ایران و استمرار این روند به درستی سخن به میان می‌آورند اما همچنان رویای سینما برای بسیاری مردم وجود دارد؛ مردمی که اگر جشنواره فیلم فجر در شهرهایشان دایر نباشد، راهی تهران می‌شوند و برای تماشای تازه‌ترین آثار سینمای ایران به خود سختی‌های فراوان می‌دهند.

با این وجود تماشای فیلم‌ها در جشنواره فیلم فجر، هر سال دشوارتر و پرهزینه‌تر شده و کوششی نیز برای کاهش هزینه‌ها مشهود نبوده است. اکنون به جز تعداد محدودی از بلیت‌های هر فیلم که در صف‌های مقابل سینماها فروخته می‌شود، بخش عمده بلیت‌ها به صورت سری یازده تایی فروخته می‌شود که قیمت هر سری بلیت -به استثنای 2 سالن سینما- 88 هزار تومان است.

حال اگر قصد داشته باشید در پردیس سینمایی ملت که کاخ مردمی جشنواره فیلم فجر لقب گرفت، در حضور عوامل هر فیلم به تماشای آثار بنشینید، برای هر سری یازده تایی بلیت باید مبلغ 200 هزار تومان پرداخت کنید؛ رقمی قابل توجه که پرداختش برای گروهی از مردم دشوار نبود و به همین دلیل فروش بلیت‌های جشنواره در همه سینماها از جمله سینماملت ظرف 5 دقیقه به پایان رسید و افزایش سقف بلیت فروشی که صرفاً مشمول پردیس ملت شد نیز به سرعت خریداری شد.

با توجه به این نوع قیمت گذاری، اگر سینماگری قصد خرید بلیت سینما را داشته باشد، برای خرید سری بلیت‌های سیمرغ 1 و 2، نگاه نو و هنر و تجربه مجموعاً 352 هزار تومان هزینه بلیت برای هر شخص خواهد بود و همین هزینه در پردیس ملت برای هر تماشاگر، 800 هزار تومان خواهد بود که در این شرایط اقتصادی عددی بسیار قابل توجه است و بدین ترتیب بخش عمده مردم توان نزدیک شدن به این رویداد را ندارند.

بلیت‌فروشی فیلم‌های جشنواره نیز با چنان دشواری‌ و محدودیتی مواجه شده که تکیه بر این فرصت برای تماشای فیلم‌های سینمایی، همراه با ریسک بالای عدم دسترسی به بلیت و عدم امکان تماشای این آثار است. در واقع امکان اینکه مردم عادی با سپری کردن ساعات متعدد در مقابل سینماها برای خرید تک بلیت فیلم‌ها، بتوانند آثار روز سینمای ایران را مشاهده کنند، بسیار اندک است و به همین دلیل این جشن ملی، به جشنی برای طبقه ثروتمند بدل شده است.

اگر واقعاً این باور وجود دارد که جشنواره فجر یک جشن ملی است، باید با افزایش تعداد و ظرفیت سینماهای میزبان جشنواره و تغییر رویه بلیت فروشی -نظیر پیش فروش آنلاین بلیت‌ها به صورت تک بلیت- امکان بهره برداری عمومی تر از این رویداد فراهم شود و اگر این نگاه وجود ندارد، جشنواره فیلم فجر نیز همچون سایر جشنواره‌ها، برای هر فیلم بیش از سه اکران برقرار نکند، چرا که عدم برگزاری اکران‌های عمومی بهتر از شرایط کنونی است که تنها یک قشر خاص امکان تماشای آثار روز سینمای کشور را دارند.

البته نباید فراموش کرد که این چالش در سال‌های اخیر مشهود بوده و میراث مدیران پیشین این رویداد است و دبیر این دوره از جشنواره نیز قصد نداشته حجم بالایی از تغییرات را در این رویداد به اجرا درآورد و تغییرات وسیع تر از به دوره‌های آینده این رویداد محول ساخته است؛ تغییراتی که انتظار می‌رود شامل سیاست گذاری منطقی درباره حضور مخاطبان عام به شکل صحیح باشد و جشنواره فیلم فجر از جشنواره ثروتمندان فاصله بگیرد.