رویداد۲۴ از فهرست‌های انتخاباتی جریان اصولگرا گزارش می‌دهد:
اسب انتخاباتی اصولگرایان با زین تندروها
فهرست انتخاباتی اصولگرایان برای شهر تهران منتشر شده است و اگر چه این فهرست هنوز نهایی نشده اما شاکله اصلی آن از افتراق اصولگرایی حکایت می‌کند تا شکاف‌های چند سال گذشته اصولگرایان این بار در غیاب ریش‌سفیدان بیش از پیش عیان شود و اصولگرایان قافله را به تندروهای این جناح باخته باشند.
گروه سیاسی، رویداد۲۴- از همان زمان که موتلفه پای میز پایداری‌ها نشست و جلساتشان بیش از دیگر اصولگرایان تداوم داشت، می‌شد همین نتیجه را پیش‌بینی کرد. حالا راه زیادی تا هفتم اسفند نمانده است. قدم‌های آخر اصولگرایان اما به فهرستی رسید که برای اصولگرایان سنتی و میانه‌رو بهت‌آور بود. خبرهای رسمی و غیررسمی فهرست نهایی اصولگرایان برای شهر تهران را مشخص کرده است. فهرستی که بیش از ۷۰ درصد آن را تندروها و حامیان احمدی‌نژاد تشکیل می‌دهد تا سهم اصولگرایان میانه‌رو و سنتی کمتر از آن چیزی باشد که تصور می‌شد.
پایداری‌ها که در انتخابات مجلس نهم سهم‌خواهی بیشترشان منجر به جدایی از جبهه متحد اصولگرایان شده بود، حالا حرفشان را به کرسی نشانده‌اند و تمام اصولگرایی را در سبد خود تعریف کرده‌اند. انتخابات مجلس گذشته، اردوگاه اصولگرایی هنوز ریش‌سفیدانی داشت که اجازه ندهد تندروها بیش از این، جولان دهند.
هر چند روزهای آخر ریش‌سفیدی هم دیگر آن احترام سابق را نداشت. تا جایی که محمدرضا مهدوی کنی، دبیرکل وقت جامعه روحانیت مبارز، روزهای آخر عمرش را با دلگیری از هم‌کیشان خود سپری کرد. سیدرضا تقوی که بعد از انتخابات از سوی مهدوی‌کنی مأمور همگرایی شد، درباره دلگیری‌های دبیرکل جامعه روحانیت مبارز گفته بود که مهدوی کنی از پذیرش ریش‌سفیدی برای ایجاد وحدت در اصولگرایان خودداری کرده و گفته است که این نقش را نمی‌پذیرد چراکه به ریش‌سفید او احترام نگذاشته و حتی جواب تلفن او را هم نداده‌اند.
آن زمان ائتلاف قالیباف و ولایتی و حداد عادل که قرار بود سرانجام به یک کاندیدای واحد برسد، راه به جایی نبرد و هیچ‌کدام از نامزدهای اصولگرا حاضر نشد حتی به احترام ریش سفید بزرگانشان هم کنار برود. حداد عادل هم آن زمان وقتی کنار رفت که دیگر هیچ شانسی برای پیروزی نداشت و نکته قابل توجه همان بود که به نفع هیچ کدام از نامزدها کناره نگرفت.
اما در روزهایی که عسگر اولادی و مهدوی‌کنی جای خالی‌شان در میان اصولگرایان حس می‌شد، اصولگرایان به فکر ائتلاف افتادند. درست بعد ۲۴ خرداد ۹۲ دست به کار شدند و سیدرضا تقوی جلسات همگرایی اصولگرایی را برگزار کرد. جلساتی که بیش از همه، محلی برای گردهمایی یاران سابق احمدی‌نژاد بود.
سخنران اولین همایش اصولگرایان هم کسی نبود جز مصباح یزدی که از عاملان اصلی افتراق در جبهه متحد اصولگرایی در ماجرای انتخابات مجلس نهم محسوب می‌شد که فرزندان معنوی‌اش در قالب جبهه پایداری ساز مخالف را زدند.
همان نوازندگان ساز مخالف در مجلس هم بزرگ‌ترین حامیان احمدی‌نژاد شدند و بیشترین مخالفت را با علی لاریجانی و طیف میانه‌رو رقم زدند. در این میان پایداری اگر چه محور افراطی‌گری در مجلس بود اما جمعیت رهپویان و ایثارگران دو بال پرواز این جبهه بودند. حداد عادل هم که دو دوره پیاپی رقابت برای ریاست مجلس را با اختلاف زیاد به لاریجانی واگذار کرده بود، رهبری تندروها در مجلس را تحت عنوان فراکسیون اصولگرایان در مجلس بر عهده داشت.
از سوی دیگر حزب موتلفه اسلامی که راست سنتی را نمایندگی می‌کرد، از سال گذشته ترجیح داد با گروه‌های تندروی اصولگرا پای میز انتخاباتی بنشیند به طوری که حدود ۵۰ بار با جبهه پایداری و جمیعت ایثارگران که رهپویان را هم نمایندگی می‌کرد، جلسات انتخاباتی داشت.
اصولگرایان تابستان امسال صحبت از شورای هماهنگی اصولگرایی را مطرح کردند. محمدرضا باهنر که در غیاب مرحوم عسگر اولادی دبیر کلی جبهه پیروان خط امام را بر عهده دارد گفته بود این شورا اول مهرماه آغاز به کار می‌کند، این وعده به نیمه مهر و بعد به آینده موکول شد تا سرانجام همه چیز فراموش شود.
در این میان حداد عادل فرصت را غنیمت شمرد و خودش را متولی ائتلاف اصولگرایان دانست. این در حالی بود که چهره‌هایی همچون مرتضی مقتدایی، اکبر ناطق نوری، علی‌اکبر ولایتی و علی لاریجانی خودشان جلسه‌ای انتخاباتی داشتند، اما این سوی ماجرا از دل جلسات هشت‌نفره‌ای که در خانه حداد عادل برگزار شده بود شورایی موسوم به ائتلاف سر برآورده است. شورایی که راست سنتی و راست افراطی را در کنار هم جمع کرده بود تا میانه‌روها دیگر در آن جایی نداشته باشند.
اواخر پاییز بود که حدادعادل، با دعوت از زاکانی، فدایی، بادامچیان، حبیبی، آقاتهرانی، محصولی و باهنر تلاش کرد تا برای ائتلاف اصولگرایی کاری انجام دهد. بر اساس خبرها، آن‌ها برای رسیدن به این هدف، نامه‌ای خطاب به شیخ محمد یزدی، موحدی کرمانی و مصباح یزدی نوشتند و از آن‌ها خواستند تا رهبری این جریان در انتخابات پیش‌رو را بر عهده بگیرند.
البته غلامرضا مصباحی مقدم، سخنگوی جامعه روحانیت مبارز، در گفت‌وگویی که همان روزها با یکی از رسانه‌ها داشت، اعلام کرد که جایگاه حداد عادل جایگاهی نبود که دعوت‌کننده کل شخصیت‌ها و احزاب و جمعیت‌های اصولگرا باشد. آن جلسات به‌نوعی جلسات مشورتی در مسیر همگرایی بود.
در نهایت حداد کار خودش را کرد و شورای ائتلاف را به نام خودش کلید زد که سخنگوی این ائتلاف باشد. چند روز بعد از اعلام موجودیت چنین ائتلافی، برخی از رسانه‌های اصولگرا خبر پیوستن علی لاریجانی به ائتلاف را هم منتشر کردند که چندبار تأیید و تکذیب شد و در نهایت فراکسیون رهروان ولایت یا همان یاران لاریجانی در مجلس در جلسه‌ای به طور قاطع اعلام کردند که لاریجانی همراه آن ائتلاف نخواهد بود. همان زمان حسین قربان‌زاده، دبیرکل جمعیت پیشرفت و عدالت ایران اسلامی، هم تأکید کرد که قالیباف به ائتلاف اصولگرایان نمی‌پیوندد.
حالا فهرست انتخاباتی اصولگرایان برای شهر تهران منتشر شده است و اگر چه این فهرست هنوز نهایی نشده اما شاکله اصلی آن از افتراق اصولگرایی حکایت می‌کند تا شکاف‌های چند سال گذشته اصولگرایان این بار در غیاب ریش‌سفیدان بیش از پیش عیان شود و اصولگرایان قافله را به تندروهای این جناح باخته باشند.
در این میان نیروهای میانه‌رو اصولگرا همچنان جایی در فهرست‌های انتخاباتی این جریان ندارند و باید منتظر روزهای آخر منتهی به هفتم اسفند شد تا ساز و کارهای جناح اصولگرا بیشتر روشن شود.
