با برانکو از زمان علی دایی تا دوران رامین رضائیان

برویم به سال 2001... به همان روزهایی که فدراسیون وقت فوتبال تصمیم گرفت پس از ناکامی تیم ملی در راه صعود به جام جهانی 2002،بلاژویچ را کنار بگذارد.

تیم ملی در آن دوره کاندیدای خاصی برای جانشینی چیرو نداشت که ناگهان خبر رسید برانکو جای او را گرفته است.

برانکو از لحظه ای که سرمربی تیم ملی شد شباهتی به یک مربی اقتدارگرا نداشت. بر عکس او بلاژویچ با این که مردی شوخ و شنگ بود اما در کارش بسیار جدی به نظر می رسید.

برانکو در نخستین تجربه سرمربیگری اش در تیم ملی ایران مشغول به کار شده بود؛ شاید به همین دلیل او مقابل علی دایی،علی کریمی،کریم باقری،مهدی مهدوی کیا نمی توانست قد علم کند.

برو بیای دایی،عصبانیت کریمی

====================

علی دایی در تیم ملی همه کاره بود. او در تیمی که برانکو سرمربی اش بود نیز برای خودش برو و بیایی داشت اما نظم و انضباط دایی حرف نداشت. به او از نظر فنی نمی شد ایراد گرفت. به لحاظ انضباطی نمی شد از دایی خرده گرفت اما برانکو هم اجازه نداشت وارد حریم دایی شود.

متقابلا علی کریمی هم همین شرایط را داشت. کریمی در جام جهانی 2006 که عملا اقتدار برانکو و وجاهت او به عنوان سرمربی تیم زیر سوال رفته بود به ساک پزشک تیم ملی لگد زد و برانکو برابر این حرکت عکس العملی نشان نداد!

در تحریریه خبرورزشی

===============

سالها گذشت تا این که برانکو دوباره به فوتبال ایران برگشت. او این بار چهره ای متفاوت بود. پس از سالها برانکو را در تحریریه روزنامه خبرورزشی دیدیم. آن روز چندان با گذشته فرقی نکرده بود، منهای این که روابط عمومی اش بهتر شده بود. برانکو در زمان چیرو گوشت تلخ و گوشه گیر بود اما حالا با فریاد و حرارت صحبت می کرد. شوخی می کرد و می خندید. هنوز نشان نداده بود که یک مربی اقتدارگراست اما در اولین برخورد با رامین رضائیان حس کردیم این برانکو دیگر اهل مماشات نیست!

از تو بهتر را در پرسپولیس دارم

====================

روزی که همه گفتند رامین رضائیان برای مذاکره با ریزه اسپور به استانبول رفته است برانکو شانه هایش را بالا انداخت،چانه هایش را چروک داد و خیلی راحت گفت «مهم نیست من از رامین بهترش را در پرسپولیس دارم.»

از همان اول تمایلی به ادامه همکاری با رضائیان نداشت. حتی وقتی این بازیکن از ترکیه برگشت،هفته ها نیمکت نشین پرسپولیس بود.

یک ویدئو در فضای مجازی

==================

در اردوی امارات اما ویدئویی از رامین رضائیان در فضای مجازی منتشر شد. ویدئویی که البته مقدمه ای با حضور سروش رفیعی و جلال حسینی داشت. این بازیکنان با هواداران پرسپولیس در امارات عکس می گرفتند و به آنها روی خوش نشان می دادند اما رامین رضائیان با بی میلی و بی محلی از کنارشان رد شد. انگار رضائیان از بدو ورود به دبی،حواس خودش را جمع نکرده بود.

وقتی برانکو، علیپور و رضائیان را از پرسپولیس اخراج کرد علیپور با اولین پرواز برگشت اما رامین رضائیان نه تنها سر میز شام حاضر جوابی کرد که دیرتر از موعد مقرر به تهران برگشت.

اینجا بود که برانکو خواست از آن برانکوی بی خیال فاصله بگیرد و مقابل رامین رضائیان خودی نشان بدهد. علیپور بخشیده شد اما رامین رضائیان از دیدگاه برانکو فعلا در اختیار باشگاه است.

از داستان رامین رضائیان و برانکو ایوانکوویچ گفتیم اما بخوانید از ماجرای خودمان و آقای برانکو؛

غرور در چشمان سرمربی

================

 سرمربی پرسپولیس در تیم ملی ایران مرد محبوبی نبود. او هیچ وقت این میزان محبوبیتی که در پرسپولیس چشیده را در تیم ملی مزه نکرد.

ایوانکوویچ همه ما را به اسم می شناخت. در تحریریه روزنامه هم می دانست سراغ چه کسی برود اما چندی قبل که برانکو را در هتل استقلال دیدیم موجی از غرور را در چشمانش مشاهده کردیم.

او نه تنها سلام را علیک نگفت که با غرور به اطرافش نگاه می کرد.

حق هم داشت. موج تازه ای از عکس و امضای یادگاری و حضور پر شور پرسپولیسی ها از برانکو یک مربی مقتدر ساخته است؛ او در بازگشت دوباره اش به ایران دیگر آن برانکوی ترسو و گوشه گیر نیست!

*نکته: این مطلب در تاریخ 15 اسفندماه در صفحه 4 روزنامه خبر ورزشی منتشر شده است.