اصلاح طلبان، سرمایه بزرگ نظام جمهوری اسلامی

تبلور چنین نظامی با وجود احزاب قوی و دارای تداوم و همچنین فرایند انتخابات است. فرایندی که در طی آن، احزاب و گروه ها در شرایط یکسان به رقابت می پردازند و آنچه را که مردم، تشخیص می دهند به عنوان نظر حاکم، اعمال می شود.

ایران از جمله کشورهایی است که به طور میانگین، سالانه یک انتخابات در آن برگزار می شود و هرچند حزب به معنای واقعی کلمه در آن شکل نگرفته است اما گروهها و احزابی با سلایق مختلف و با هدف یکسان ارتقای دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی وجود دارند که ضمن بیان ایده های خود، سعی در کسب آرای مردم و دستیابی به قدرت دارند.

در طی سالهای اخیر، دو جناح اصلی کشور را اصولگرا و اصلاح طلب نامیده اند که هرکدام از این دو، با بیان نظرات خود، تلاش دارند مسیر صحیح را مبتنی بر منطق و فکر خود تبیین کنند.

اما آنچه مسلم است وجود فضای رقابت نابرابر میان این دو جناح است به طوری که جناح اصولگرا با یقین به حذف مهره های کلیدی جناح اصلاح طلب، قبل از شروع رقابت اقدام به مهره چینی می کند و خیالش از حذف رقیب راحت است در صورتی که جناح اصلاح طلب، با وجود جفاهای فراوان نسبت به خود، باز هم با اندک داشته های خود، برای رقابت تلاش می کند.

انتخابات دوره دهم مجلس شورای اسلامی، نمونه ای نزدیک از این رقابت نابرابری است که باز هم اصلاح طلبان از اینکه به تحریم رقابت بپردازند خودداری کردند و با تعداد کم افراد باقی مانده خود، برای پایداری و استواری نظام در این رقابت نابرابر شرکت کردند. بدین نحو که:

1- از حدود سه هزار ثبت نامی اصلاح طلب، حدود سی نفر در هیئت نظارت تایید شدند در حالیکه از جناح اصولگرا، قریب به اتفاق افراد ثبت نامی، تایید شدند. لذا اصولگرایان اقدام به تنظیم لیست کرده و فعالیت های تبلیغی خود را شروع کردند اما اصلاح طلبان که برای کرسی های 290 نفره مجلس برنامه داشتند در شوک رد صلاحیت های گسترده باقی ماندند و حتی امکان بستن یک لیست ساده نیز برای آنان فراهم نبود اما بر حضور پرقدرت تاکید کردند.



2- پس از بررسی شکایات در شورای نگهبان و پس از تعلل های فراوان، اندکی قبل از شروع تبلیغات، حدود چهل نفر به لیست تایید شده های اصلاح طلب اضافه شد. یعنی رقابت یک اصلاح طلب در مقابل حدود شصت نفر اصولگرا. به زحمت امکان بستن لیست با حامیان دولت و معتدلین اصولگرا برای اصلاح طلبان فراهم شد و نتیجه، لیستی شد ائتلافی؛ که اگر چنین لیستی را قبل از شروع ثبت نام انتخابات به هر اصلاح طلبی نشان می دادند آن را به منزله ناسزا تلقی می کرد اما اصلاح طلبان، چاره ای جز این نداشتند. اصلاح طلبان دلسوزانه و برای ارتقای جایگاه نظام جمهوری اسلامی وارد گود رقابت نابرابری شدند که رقیبشان، از مدت ها قبل و با تمام نفرات وارد آن شده بود و از امکانات تبلیغی فراوانی نیز برخوردار بود.

3- بسیاری از اصلاح طلبان بر اساس موارد یک و سه ماده 28 قانون انتخابات رد صلاحیت شدند. یعنی به آنها اتهام عدم التزام عملی به اسلام و نظام جمهوری اسلامی و عدم وفاداری به ولایت فقیه زده شد بدون آنکه ملاک مشخصی برای این موارد بیان شده باشد. به بسیاری از السابقون انقلاب؛ پس از پنجاه سال امامت جماعت، اتهام نفاق چسبانده شد اما باز هم رد صلاحیت شده ها با بلند منشی و طبع نظر، به کمک تایید شده ها رفتند و چون هدف که همان عزت انقلاب اسلامی و افتخارآفرینی نظام جمهوری اسلامی است برای آنها اصل حیاتی بود، اقدام به مشارکت فعال کردند.

4- سرمربی و رهبر جریان اصلاحات را ممنوع التصویر و ممنوع الخبر کردند تا نتواند به چیدمان و هدایت بپردازد و بسیاری از افراد را به واسطه رفت و آمد با او، رد صلاحیت کردند و حتی رسانه های پوشش دهنده اخبار او را نیز تهدید به تعطیلی کردند اما آن رهبر سرفراز و مدبر، بازهم از پای ننشست و با هدایت جریان و نهادن نام «امید» بر لیست اصلاح طلبان و با تاکید بر سخنان رهبری انقلاب و برای استواری و ارتقای نظام جمهوری اسلامی، وارد میدان شد و محدودیت ها را به واسطه وجود فضای مجازی، در هم شکست و در یک پیام ویدئویی کوتاه که میلیون ها بیننده داشت همگان را به مشارکت حداکثری دعوت کرد. این موضوع درحالیست که اصولگرایان از تمام ظرفیت رسانه ای بهره بردند و پیام خود را به همگان منتقل کردند.

5- در روزهای منتهی به انتخابات، همین تعداد اندک تایید صلاحیت شده های اصلاح طلب را با انواع اتهامات، تخریب کردند و حتی از ابزار صداوسیما نیز برای انگلیسی خواندن آنان، دریغ نورزیدند. مستندهای جعلی در مورد اصلاح طلبان ساختند و در رسانه های اصولگرا بالاخص صداوسیما منتشر کردند و در فضای مجازی و رسانه های عمومی، تهمتی نبود که نثار اصلاح طلبان نکنند. با اینکه تعداد کمی از اصلاح طلبان باقی مانده بودند اما ترس از رقابت با همین تعداد هم، دست و پای آنان را در هم گره زده بود. همه این موارد در حالیست که اصلاح طلبان، بر حضور حداکثری مردم در انتخابات تاکید می کردند و از رسانه میلی نیز ناامید شده و اتکای خود را بر خرد جمعی و افکار عمومی قرار دادند.

6- برخی از اصلاح طلبان تایید شده، در ایام تبلیغات توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شدند و برخی از رد شده های اصلاح طلب، به فاصله اندکی تا روز انتخابات، تایید شدند تا هم فرصت تبلیغات نداشته باشند و هم در لیست پیشنهادی اصلاحات، به هم ریختگی به وجود بیاید. این موضوع در حالیست که کاندیداهای جناح اصولگرا با فراغ بال و از مدت ها قبل، در مسیر معرفی خود به مردم اقدام کرده بودند و از تایید صلاحیت خود مطمئن بودند.

با همه این تفاسیر و با صرف نظر از دیگر موارد، آنچه مشهود است نظام جمهوری اسلامی سرمایه بزرگی دارد و آن هم ظرفیت عظیم جریان اصلاح طلب است. جریانی که انواع موانع بر سر راهش ایجاد می کنند، افرادش را طرد می کنند، رهبرانش را حبس رسانه ای می کنند، نامزدهایش را رد می کنند، شب و روز با رسانه های عمومی کشور، این جریان را  می کوبند، انواع تهمت ها را نثارش می کنند درحالیکه فرصت دفاع به او نمی دهند، فتنه ها را به آن نسبت می دهند، به انواع و اقسام کشورهای خارجی منتسبش می کنند و ... اما باز هم خود را درون نظام تعریف می کند و بر ناملایمات، صبر می کند و رهبرش بارها بر نظر رهبر انقلاب و اصول انقلاب، تاکید می کند.

هرکس و هر جناحی که طاقتش طاق می شود به رهبر این جریان، مراجعه می کند و او با سعه صدر کم نظیرش، باز هم تمام امور را از مجرای انتخابات و از درون نظام، تعریف می کند و او را به آغوش نظام باز می گرداند. جریان اصلاحات، سرمایه عظیمی است برای نظام جمهوری اسلامی که فداییان فراوانی می دهد برای آینده مدنظر انقلابیون اصیل و نه انقلابیون یک شبه و منفعت جو.

این سرمایه عظیم را توجه و لطف بیشتر می باید.