خداحافظ رییس!

رویداد۲۴- مازیار وکیلی: آرسن ونگر در بیانیه‌ای اعلام کرد در انتهای این فصل از آرسنال می‌رود. خبر کوتاه بود و جانکاه. این خبر بیشتر از همه قلب هواداران آرسنال را به درد آورد. هوادارانی که بیست و یک سال شاهد حضور این اسطوره فرانسوی روی نیمکت تیم خود بودند. مردی متشخص و باوقار که سبک فوتبال لیگ انگلیس را متحول کرد و به آرسنال هویت و شخصیتی بخشید که او را بدل به بهترین مربی این باشگاه قدیمی شهر لندن کرد.

آرسن ونگر به اندازه فرگوسن، مورینیو و گوآردیولا جام ندارد. تیمش همیشه برنده نبوده و دوران پُرفراز و نشیبی در آرسنال داشته است. اما هیچ‌کدام از این موارد باعث نشده از محبوبیت آرسنال در میان هواداران فوتبال جهان کاسته شود. این همان معجزه ونگر بود. معجزه‌ای که آرسنال را به تیمی دیگر تبدیل کرد. تیمی رویایی و دوست داشتنی که حتی زمان باخت هم زیبا و جذاب بود.

ونگر با حضورش در لیگ جزیره _خیلی پیش از آ‌نکه تیکی تیکا بارسا بدل به یک مد شود_ فوتبال انگلستان را متحول کرد. بعد از حضور ونگر بود که انگلیسی‌های مغرور که خودشان را مخترع فوتبال می‌دانستند متوجه شدند سبک‌های دیگری به جز کیک اند راشی که آن‌ها بازی می‌کنند هم وجود دارد.

ونگر در لیگ برتر جزیره توپ را از آسمان به زمین آورد و با بازی باز و شناور توجه‌ها را به سمت آرسنال جلب کرد. کم کم تیم‌های لیگ جزیره متوجه شدند سیستمی غیر از چهار_چهار_دو و روشی به غیر از ارسال توپ‌های بلند هم وجود دارد. او بود که با استفاده دقیق از علم اقتصاد و با زیر نظر گرفتن بازیکن‌های جوان آن‌ها را با مبالغ اندک به باشگاه آورد و با فروش آن‌ها به قیمتی گزاف باشگاه را به سود سرشاری رساند.

تربیت نسلی از بهترین بازیکنان جهان بزرگترین دستاورد ونگر نه برای آرسنال که برای کل جهان فوتبال بود. ونگر با سیستم دقیق استعدادیابی که داشت بازیکنان جوان و مستعد را از چهار گوشه جهان به باشگاه آرسنال می‌آورد و از آن‌ها بازیکنانی در کلاس جهانی می‌ساخت. بازیکنانی مثل آنری، برگکمپ، کولو توره، ون پرسی و فابرگاس فوتبال خودشان را مدیون ونگر هستند.

این ونگر بود که آن‌ها را در سنین پایین شناسایی کرد و به آرسنال آورد. به آن‌ها فضا داد تا در تیم اصلی حضور پیدا کنند و بدرخشند و مطرح شوند. ونگر بود که ارزش این بازیکنان را از یک میلیون پوند به ده‌ها میلیون پوند افزایش داد و با فروش آن‌ها به سایر باشگاه‌ها سود هنگفتی را نصیب باشگاه آرسنال کرد. با مدیریت خردمندانه ونگر بود که آرسنال نه تنها سود فراوانی از فروش این بازیکنان نصیبش شد بلکه توانست ورزشگاهی مدرن و مجهز بسازد.

ونگر فقط یک مربی نبود، او یک اقتصاددان و مدیر تمام عیار بود. حضور او در تیم آرسنال به قدری پُررنگ بود که هیچ‌کس اعضای هیئت مدیره باشگاه را نمی‌شناخت. رئیس و همه چیز آرسنال ونگر بود. آبراموویچ رئیس چلسی بود، گلیزرها مالک منچستر بودند و شیخ منصور ارباب اتحاد بود. اما آرسنال در وجود این فرانسوی باوقار خلاصه می‌شد. آرسنال و هویتش از هویت ونگر جدا نبود. با تکیه بر همین کاریزما و قدرت مدیریت بود که بیست و یک سال در لیگ برتر جزیره دوام آورد. بدون شک لیگ جزیره سخت‌ترین لیگ فوتبال در تمام دنیا است. لیگی بدون تعطیلی با حدود نود بازی در سال برای تیم‌های حاضر در رقابت‌های اروپایی. به جز دانش فنی برای بقا در چنین لیگ پیچیده‌ای به هوش و فراست فراوان احتیاج داریم. هوش و فراستی که ونگر داشت. آرسنال در تمام مدت حضور او سه بار قهرمان لیگ جزیره شد و هفت بار جام حذفی را برد. به نسبت حضور در باشگاه تعداد جام‌هایش زیاد نیست. اما ونگر با تکیه بر سیاست جوان‌گرایی و بازیکن‌سازی‌اش نه تنها یک ورزشگاه برای آرسنال ساخت بلکه اجازه نداد هیچ‌گاه بیلان مالی این باشگاه منفی شود. با بازیکنانی جوان و اغلب کم نام و نشان تیمی ساخت که فوتبال را چشم نواز بازی می‌کرد. در لیگی مثل لیگ برتر جزیره بدون باخت قهرمان شد و تنها جام طلایی لیگ را برای هواداران آرسنال به ارمغان آورد. چهل و نه بازی پشت سر هم نباخت و آرسنال را تا فینال لیگ قهرمانان هدایت کرد. بارها برد و باخت اما اجازه نداد ذره‌ای از هویت آرسنال خدشه دار شود.

همه این‌ها را نوشتیم و از رکوردها و دستاوردهای ورزشی ونگر گفتیم. اما این رکوردها و دستاوردها فقط بخشی از هویت این مرد فرانسوی است. ونگر بیشتر از هر چیزی نماد وفاداری است. در زمانه‌ای که این واژه اعتبار خود را از دست داده است، ونگر یکی از معدود مردانی بود که این واژه را برای تمام مردم جهان معنا کرد. ونگر بیست و یک سال از عمر خود را وقف تیم آرسنال کرد. این باشگاه را مثل یک فرزند در آغوش خود تربیت کرد و از آن جوانی ساخت که با تمام ضعف‌هایش قابل احترام است. مربی که برای بازیکنان تیمش صرفاً یک مربی نبود، ونگر برای بازیکنان آرسنال یک پدر، یک مرشد، مردی الهام‌بخش و رییسی بزرگ بود. این را می‌شود از پیام‌هایی که شاگردان ونگر برای او ارسال کردند فهمید. بازیکنانی از دو نسل فوتبال جهان. از ملیت‌ها و رنگ‌های مختلف. بازیکنانی که با تلاش‌های این جنتلمن فرانسوی به رویاهای خود رسیدند و بدل به بازیکنان حرفه‌ای فوتبال شدند. ونگر بیش از آن‌که مربی باشد یک رویاساز است. او، مثل قهرمان فیلم‌های کلاسیک به بچه‌های فقیر اما با استعداد امید و افتخار بخشید. او بود که به بسیاری از پسران جوان کره خاکی ثابت کرد که می‌توانند بزرگ باشند و بزرگی کنند. کمتر مربی در جهان فوتبال حضور دارد که مثل او به جوانان احترام بگذارد. در فوتبالی که میلیاردها پوند برای کسب افتخار در آن هزینه می‌شود، ونگر حقیقتاً اسطوره بود. پاریس ان ژرمن، منچستر سیتی و چلسی هر سال میلیون‌ها پوند خرج می‌کنند تا اعتبار و افتخار داشته باشند. اما ونگر بدون خرج کردن چنین مبالغی برای آرسنال افتخار و ثبات به ارمغان آورد و با مدیریتش جوانان بسیاری را به قله شهرت و ثروت رساند. به خاطر همین چیزهاست که خداحافظی ونگر از آرسنال دردناک است.

بعد از ونگر وفاداری و عشق دیگر جلای سابق را نخواهند داشت. پس از صمیم قلب آرزو می‌کنم تیم محبوبم امسال را با یک جام اروپایی به پایان برساند تا خداحافظی رییس هرچه باشکوه‌تر برگزار شود.