جریان تندرویی که دوست دارد اعتدالی باشد

رویداد24- روزهای انتخاباتی به شماره افتاده است و نامزدها برای کسب آرای مردم تلاش می کنند؛ در این میان نمایندگان زن که کارنامه ای نه چندان خوشایند را تحویل داده اند هم از تلاش خود دست نکشیده اند.

فعالان امور زنان معتقدند اولویت و دغدغه زنان نماینده مجلس نهم چندان هم‌سو با خواسته‌های زنان ایرانی نیست که در انتظار فرصت‌های شغلی بیشتر‌ند و بسیاری از آنها با تحصیلات عالی خانه‌نشین‌ هستند. روند حرکت این نمایندگان در مجلس نهم به سمت‌وسویی است که همین فرصت‌های شغلی هم از زنان سلب خواهد شد. طرح‌های مختلف این دوره، از افزایش مرخصی زایمان گرفته تا کاهش ساعات‌کاری، امکانی برای توسعه فضای اشتغال برای زنان را فراهم نمی‌کنند، بلکه سبب می‌شوند کارفرماها زنان را برای مشاغل مورد نظر خود انتخاب نکنند.

در این دوره، لوایحی در مجلس مطرح شد که نتیجه قهری آنها حذف زنان است. نمونه بارز این لوایح لایحه‏ جنجالی «اصلاحیه گذرنامه زنان» بود که اعتراض‌های بسیاری را به دنبال داشت. این لایحه که در فروردین‌ماه ۱۳۹۱ از سوی دولت به مجلس ارائه شد و در آبان‏ماه به امضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز رسید، خروج زنان مجرد زیر ۴۰ سال را از کشور منوط به اجازه رسمی «ولی قهری» یا حاکم شرع می‌کرد. 

مرخصی زایمان یا مرخصی خانواده این‌بار به صورت مرخصی به زن و مرد در دستور کار مجلس قرار گرفت. در این طرح، مرخصی بعد از تولد نوزاد برای مادران به ۹ ماه افزایش یافته و برای پدران نیز دو هفته مرخصی با حقوق در نظر گرفته شده بود.

ازطرف دیگر زنان مجلس نهم در سه انتخاباتی که در آغاز سه سال کاری مجلس برای انتخاب اعضای هیئت‌ رئیسه برگزار شد، نامزد احراز سمتی حتی در حد دبیری هیئت‌ رئیسه نشده‌اند. در کمیسیون‌های تخصصی نیز به‌جز لاله افتخاری که از آغاز مجلس نهم تا کنون دبیر دوم کمیسیون فرهنگی است، و فاطمه رهبر که از آغاز این دوره نایب ‌رئیس دوم کمیسیون اصل۹۰ است، نیره اخوان بی‌طرف نیز در سال‌جاری به‌ عنوان دبیر دوم کمیسیون قضایی و حقوقی به هیئت‌ رئیسه یکی از کمیسیون‌ها راه یافت. به این ترتیب، ۳ نفر از ۹ نماینده زن مجلس به هیئت‌ رئیسه ۳ کمیسیون از ۱۴ کمیسیون تخصصی مجلس راه یافته‌اند تا شاید حضور کمرنگ خود را در صحن مجلس تا حدی در کمیسیون‌ها جبران کنند. فاطمه رهبر می‌گوید: «عده ای با فراکسیون زنان برخورد سیاسی دارند و تلاش‌های آنها را نمی بینند و مدام سیاه‌نمایی می‌کنند، درحالی که ما در این سه مجلس تلاش زیادی به نفع جامعه زنان انجام داده‌ایم.» 

امروز جامعه زنان عملکرد زنان نماینده را رصد می‌کنند و چشم به راه اصلاح قوانین مدنی هستند که از مجلس هفتم تا کنون در انتظارش بوده اند.

در همین راستا شهلا میرگلوبیات که یکی از نمایندگان حوزه انتخابیه ساوه وزرندیه است در این روزهای پایانی در کانال خبری خود تلاش کرده است تا فعالیت های انجام شده در این دوره را بزرگ تر از آنچه بوده نشان دهد.

در این روزها کانال خبری شهلا میرگلو بیات پر است از حمایت های شخصیت های سیاسی و حتی پزشکان شهرستان ساوه و زرندیه؛ به نقل از کانال این نماینده، ایشان در طول 4 سال نمایندگی خود 5 سوال از وزرا پرسیده اند و 54 تذکر کتبی را به وزرای دولت داده اند؛ در ضمن ایشان 7 نطق پیش از دستور داشته اند؛ که در میان آن‌ها طرح‌های جامع جمعیت و تعالی خانواده و همچنین طرح اعطای تابعیت به فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی و مردان خارجی و فرزندان شهدای غیر ایرانی دیده می‌شود.

شهلا میرگلوبیات که یکی از نمایندگان جامعه پزشکی در مجلس است، تأسیس دانشکده علوم پزشکی در ساوه و اجرایی کردن آن، مهم‌ترین دستاوردش در ۴ سال حضوردر بهارستان بوده است. 

او در این روزها واکنش هایی را نسبت به توهینات نادر قاضی پور نماینده مجلس شهرستان ارومیه نشان داد و نظرات خود را نسبت به سخت گیری ها نسبت به تولیدات هنرمندان ابراز کرده و گفته است:" معتقدم باید دست هنرمندان را باز گذاشت".

آنچه که در دوره نهم مجلس، زنان را آزرده می کرد، حمایت زنان مجلس از طرح هایی بود که آنها را بیشتر از پیش از حضور در عرصه های اجتماعی و سیاسی باز می داشت. فاطمه آلیا، تلاشهای زنان برای بدست آوردن سهمی از ورزشگاه ها (ولو با تدابیر امنیتی مناسب)با این جمله پاسخ گفت "کار زن بچه‌دارشدن و تربیت فرزند و شوهرداری است نه دیدن مسابقه والیبال. یک عده‌ای می‌خواهند هر طور شده به زن نقش‌هایی بدهند که مخالف با وظایف شرعی است. زنی که دغدغه اصلی‌اش رفتن به ورزشگاه و شاغل‌شدن و این‌دست مسایل باشد که دیگر به وظایف اصلی خود نمی‌رسد". در چنین شرایطی واکنش میگلوبیات به سخنان آلیا تنها این جمله بود "من زیاد اطلاعی از بازی والیبال و حواشی آن ندارم و باید سوال کنم تا بتوانم با اطلاعات کافی حرف بزنم." با این حال مواضع او نسبت به سایر زنان مجلس که مخالف خواست زنان بودند، مواضعی نرم تر تلقی شد.

نکته قابل توجه این بود که ورود زنان به ورزشگاه به خودی خود یک هدف محسوب نمی شد بلکه نتیجه آن ایجاد آزادی عملکرد بیشتر و ایجاد برابری بین زنان و مردان در بهره مندی از فضاهای تفریحی، هدف محسوب می شد که از سوی زنان مجلس نه تنها مورد حمایت قرار نگرفت که تقبیح شد.

میرگلوبیات در مصاحبه دیگری نیز گفته بود که جامعه زنان دغدغه ها و مشکلات مهمی دارد که باید به آنها پرداخت و از مسائل حاشیه ای پرهیز کرد. این در حالی است که پس از 4 سال ، هیچ برنامه مدونی نه از سوی او نه از سوی فراکسیون زنان برای حل مشکلاتی که خود آنها بر آن تاکید داشتند، ارایه نشد. مشکلات زنان سرپرست خانوار، زنان شاغل، زنان خانه دار، زنانی که تحت پوشش بهزیستی زندگی دشواری دارند و ... از جمله مسائلی است که در پایان مجلس نهم همچنان به وقت خود باقی است.

شاید لازم باشد زنان مجلس و به خصوص فراکسیون زنان مجلس گزارشی در خصوص عملکرد 4 ساله خود در حمایت زا زنان و قانون گذاری در این زمینه ارایه کنند. چرا که آنچه تا کنون ارایه شده است کارنامه موفقی نیست.

عملکرد زنان مجلس نسبت به مردان در همین دوره بیش از 35 درصد کمتر بوده است. در نطق های پیش از دستور عملکرد بسیار ضعیفی وجود داشت و در ارایه طرح هایی ویژه زنان به صحن مجلس، عملا اقدامی صورت نگرفت. با این کارنامه بدون شک شعار "زنان به زنان رای می دهند" نه تنها محقق نخواهد شد بلکه نگاهی به عملکرد زنانی همچون میرگلوبیات در زمینه استیفای حقوق زنان در مجلس شورای اسلامی، ناامید کننده است.