سه دلیل برای افزایش احتمالی تصادفات رانندگی در نوروز ۹۸ / چهار راهکار برای جلوگیری از فاجعه

ب. - شرایط سخت اقتصادی که شامل نهاد‌های عمومی هم می‌شود ممکن است باعث شود پلیس راه نتواند برخلاف حضور چشمگیر و سازنده هر ساله اش، در نوروز ۹۸ هزینه لازم برای به کار گیری تمام ظرفیت هایش را داشته باشد.

ج. - وزارت راه نیز نتوانسته است به دلیل کمبود بودجه نقاط حادثه خیز در جاده‌های کشور را اصلاح کند.

 

هم اکنون ۳ هزار و ۳۰۰ نقطه حادثه خیز در جاده‌های کشور وجود دارد. نقطه حادثه خیز جایی است که بر اساس آمار، بیشترین میزان تصادفات فوتی در آنجا به وقوع پیوسته و علت حادثه نیز نقص جاده (شیب نامناسب، پیچ تند، فقدان گاردریل و...) بوده است.

وزارت راه تا کنون تنها حدود ۱۵۰۰ نقطه از این نقاط را "آشکار سازی" کرده است، یعنی با نصب تابلو‌هایی به رانندگان هشدار داده که اینجا نقطه حادثه خیز است، ولی اصلاحی انجام نداده است؛ بنابراین ۱۸۰۰ نقطه حادثه خیزِ مخفی در کمین سرنشینان خودورهاست که حتی با یک بنر ساده نیز شناسانده نشده اند! این نقاط، "نقاط بحرانی" نامیده می‌شوند.

چه باید کرد؟

۱ - تمام رسانه‌ها در ایام منتهی به نوروز و در تعطیلات نوروزی، وجهه همت خود را معطوف به این موضوع کنند و هشدار‌های لازم و حتی تکراری را به مردم بدهند. ما انسان‌ها گاه نیازمند آنیم که حتی دانسته هایمان را به ما یادآوری کنند.

۲ - خود مردم نیز در این باره با یکدیگر گفتگو و هشدار‌ها و تجربیات شان را به یکدیگر منتقل کنند. همچنین سرنشینان خودرو، خود را مبرای از مسؤولیت هدایت خودرو ندانند و مراقب راننده و رفتار‌های رانندگی اش باشند. مثلاً اگر همراه راننده خود را مکلف به نخوابیدن کند و مراقب باشد که راننده هم نخوابد، بسیاری از حوادث رخ نمی‌دهند.

 

ما خودمان باید برای خودمان کاری کنیم.

۳ - مسؤولان دولتی و انتظامی از هم اکنون در تمهید تدابیری برای استفاده حداکثری از توانمندی پلیس راه در ایام نوروز باشنند تا خدای ناکرده افرادی به دلیل کمبود بودجه پلیس راه جان خود را از دست ندهند. این یک فوریت حیاتی است.

۴ - وزارت راه در یک ماه باقی مانده به سفر‌های نوروزی، با نصب بنر‌هایی در همه نقاط حادثه خیز مردم را نسبت به خطری که چند متر آن سوتر تهدیدشان می‌کند آگاه کنند. اگر راننده بداند وارد یک نقطه حادثه خیز می‌شود که تا کنون افراد متعددی در آنجا کشته شده اند و ممکن است قربانی بعدی خودش باشد، حتماً احتیاط بیشتری می‌کند.

 

اگر وزارت راه بودجه اصلاح نقاط حادثه خیز را ندارد، دستکم می‌تواند با نصب بنر‌های هشدار دهنده در نقاط حادثه خیز، از میزان تلفات بکاهد و اگر این کار ساده را نیز نکند، حتماً در کشته شدن کسانی که در این نقاط فوت می‌کنند شریک خواهد بود.

وزارت راه می‌تواند از رسانه‌ها بخواهد درباره این بنر‌های هشدار دهنده به مردم توضیح دهند و حتماً رسانه‌ها نیز از این تعامل انسان دوستانه استقبال خواهند کرد.