توهم سراییِ محمود کریمی/اگر خدای نکرده چنین ماجرایی از اردوگاه اصلاح طلبان برمی خواست..
کاش استاندارد‌های دوگانه را در قلمرو دین و غیرت دینی روا نمی‌داشتیم تا اگر شاخه‌ای هم بر درختِ غیرت شکست، تبری به ریشه آن ننشیند اما.
رویداد۲۴ دو روز است به خیابان نگاه می‌کنم، اما از تجمعاتِ "خود جوش؟! " اثری نمی‌بینم! شاید به خاطر کروناست و ضرورت رعایتِ پروتکل‌های بهداشتی! حتما این تجماعاتِ خود جوش در فضای مجازی در حالِ انجام است و ما بی خبر!.
حتما در رسانه‌های خاص که همیشه کلماتِ شان هُرمِ آتش دارد بدان پرداخته اند، قویا! اما. خبری نیست که باید و برخی نه کاسه که سطلِ ماست را برداشته اند و چرتکه در آن فرو می‌کنند و بر سطحِ صفحات افکار عمومی می‌مالند و برخی هم اعتراضِ دیگران را نیت خوانی فرموده و به جای اعتراض به آن چه روی داده معترضان را می‌نوازند!
بیشتر بخوانید: روضه عجیب و جنجالی محمود کریمی در تلویزیون
ماجرای روضه عجیب و غریب و اوهام سرایی آن مداح را می‌گویم که از حرم مطهر رضوی به صورت زنده پخش شد و کلیپ هایش فضای مجازی را درنوردید. او -ندانسته، ان شاالله- حرف‌هایی بر زبان آورد که بازگویی آن را گناه می‌دانم و قلم از نقلِ آن باز می‌گیرم، اما آنچه باید بدان پرداخت، ادامه همان ماجرای غیریتسازی طولانی حضرات است به این معنا که هرکه از ماست، هرچه گفت: حتی اگر سیاهی ماست باشد، درست است و هرکه غیر ماست، هر حرف حقی گفت، چون از ما نیست باید سفیدش را هم سیاه پنداشت.
چنین می‌شود که آن مداحِ خوش صدا، بد، حرف می‌زند و حرف‌های توهم زا بر زبان می‌آورد و در حصارِ امن هم از کسانی که دورا دور احوال ابروی پُشتِ چشمش را پرسیده اند، شاکی است! یارانش هم به میدان آمده‌اند در فضای مجازی و نگوئیم بهتر است! اما باید گفت: شان و گفتِ مان که حسین علیه السلام، حق است و حقیقت. حرف‌ها را، سخنان را، اشعار و روضه‌ها را باید به این حقیقتِ نورانی تراز کرد نه این که زبان گشود و هر رطب و یابسی را به هم بافت و از تلویزیون -که قرار بود دانشگاه باشد- در برنامه زنده را خواند، آن هم در حرمِ مطهرِ حضرت عالم آل محمد مولا امام رضا (ع).
باید گزیده و سنجیده و مستند و علمی خواند و بهره رساند به آنانی که می‌بینند و می‌شنوند نه این که با اوهام و خرافات، به حقیقتِ باورِ مردم سیلی زد. اینجا سخن از فرد نیست- که من خود بسیاری از روضه‌های این مداح را شنیده و با آن گریسته ام- حرفِ حقیقت است که به قربانگاه خرافات می‌رود.
حرفِ جریان بازی آقایان سوپر مذهبی و خود حق خوانده است که، چون این صدا از اردوگاهِ خودشان بلند شده و می‌کوشند بر آن پرده سکوت کشند، اما اگر خدای نکرده چنین ماجرایی از اردوگاه اصلاح طلبان برمی خواست همین حالا هم قرق می‌شکستند و به خیابان می‌آمدند. تجمعِ خودجوش راه می‌انداختند وشعارِ" اعدام باید گردد" سرمی دادند و از حرمتِ خدشه دار شده سید الشهدا (ع) می‌گفتند، اما، چون از خودشان است، نه شوری آنان را در سر می‌افتد و نه شهاری در زبان. نه جامی شکسته و نه حرمتی خدشه برداشته است!
کاش استاندارد‌های دوگانه را در قلمرو دین و غیرت دینی روا نمی‌داشتیم تا اگر شاخه‌ای هم بر درختِ غیرت شکست، تبری به ریشه آن ننشیند اما.
حتما در رسانه‌های خاص که همیشه کلماتِ شان هُرمِ آتش دارد بدان پرداخته اند، قویا! اما. خبری نیست که باید و برخی نه کاسه که سطلِ ماست را برداشته اند و چرتکه در آن فرو می‌کنند و بر سطحِ صفحات افکار عمومی می‌مالند و برخی هم اعتراضِ دیگران را نیت خوانی فرموده و به جای اعتراض به آن چه روی داده معترضان را می‌نوازند!
بیشتر بخوانید: روضه عجیب و جنجالی محمود کریمی در تلویزیون
ماجرای روضه عجیب و غریب و اوهام سرایی آن مداح را می‌گویم که از حرم مطهر رضوی به صورت زنده پخش شد و کلیپ هایش فضای مجازی را درنوردید. او -ندانسته، ان شاالله- حرف‌هایی بر زبان آورد که بازگویی آن را گناه می‌دانم و قلم از نقلِ آن باز می‌گیرم، اما آنچه باید بدان پرداخت، ادامه همان ماجرای غیریتسازی طولانی حضرات است به این معنا که هرکه از ماست، هرچه گفت: حتی اگر سیاهی ماست باشد، درست است و هرکه غیر ماست، هر حرف حقی گفت، چون از ما نیست باید سفیدش را هم سیاه پنداشت.
چنین می‌شود که آن مداحِ خوش صدا، بد، حرف می‌زند و حرف‌های توهم زا بر زبان می‌آورد و در حصارِ امن هم از کسانی که دورا دور احوال ابروی پُشتِ چشمش را پرسیده اند، شاکی است! یارانش هم به میدان آمده‌اند در فضای مجازی و نگوئیم بهتر است! اما باید گفت: شان و گفتِ مان که حسین علیه السلام، حق است و حقیقت. حرف‌ها را، سخنان را، اشعار و روضه‌ها را باید به این حقیقتِ نورانی تراز کرد نه این که زبان گشود و هر رطب و یابسی را به هم بافت و از تلویزیون -که قرار بود دانشگاه باشد- در برنامه زنده را خواند، آن هم در حرمِ مطهرِ حضرت عالم آل محمد مولا امام رضا (ع).
باید گزیده و سنجیده و مستند و علمی خواند و بهره رساند به آنانی که می‌بینند و می‌شنوند نه این که با اوهام و خرافات، به حقیقتِ باورِ مردم سیلی زد. اینجا سخن از فرد نیست- که من خود بسیاری از روضه‌های این مداح را شنیده و با آن گریسته ام- حرفِ حقیقت است که به قربانگاه خرافات می‌رود.
حرفِ جریان بازی آقایان سوپر مذهبی و خود حق خوانده است که، چون این صدا از اردوگاهِ خودشان بلند شده و می‌کوشند بر آن پرده سکوت کشند، اما اگر خدای نکرده چنین ماجرایی از اردوگاه اصلاح طلبان برمی خواست همین حالا هم قرق می‌شکستند و به خیابان می‌آمدند. تجمعِ خودجوش راه می‌انداختند وشعارِ" اعدام باید گردد" سرمی دادند و از حرمتِ خدشه دار شده سید الشهدا (ع) می‌گفتند، اما، چون از خودشان است، نه شوری آنان را در سر می‌افتد و نه شهاری در زبان. نه جامی شکسته و نه حرمتی خدشه برداشته است!
کاش استاندارد‌های دوگانه را در قلمرو دین و غیرت دینی روا نمی‌داشتیم تا اگر شاخه‌ای هم بر درختِ غیرت شکست، تبری به ریشه آن ننشیند اما.
منبع: انتخاب
آدم یاد مثال دیگ به دیگ می‌گه روت سیاه می‌فته
عقده دیده شدن داشت و این شر و ور هارو گفته
مطمئن باشید اردوگاه اصلاح طلبان هرگز از این اشتباهات نمیکندد چون آنها اصلا اهل مدح و ستایش حسین علیه السلام نیستند آنها فقط کف و صوت زدن در روز عاشورا را بلدند. خیلی بلدتر از یاران یزید. اشتباه شما اصلاح طلبان کف و صوت زدن و رقصیدن در عاشوراست و اشتباه حاج محمود روایت حقایقیست که بعضی ها باورشان نمیشود. مشکل از ماست که میزان مهربانی خدا باورمان نمیشود. آن و مست قمارباز صد شرف دارد به کسانی که دم از دفاع از اسلام میزنند و با غارت و خیانت دین و دنیای مردم را بر باد داده اند.
اینهمه عقده گشایی از شما بعید نبود.