پاسخ ناقص چمران به ادعای رانت پدر و پسر
شاید این موضوع برای پدر این آقازاده یعنی مهدی چمران چندان مهم و عجیب نباشد؛ چراکه خود وی نیز تا حد زیادی به واسطه برادریاش با یکی از نخبگان و شهیدان بنام و ارزشمند کشور بود که توانست جای پایش را در ساختار مدیریتی و حاکمیتی کشور باز کند و به نوعی نخستین قدمها را در مسیر گسترش و ترویج پدیده «آقازادگی» در جامعه ما بردارد.
رویداد24-شاید این موضوع برای پدر این آقازاده یعنی مهدی چمران چندان مهم و عجیب نباشد؛ چراکه خود وی نیز تا حد زیادی به واسطه برادریاش با یکی از نخبگان و شهیدان بنام و ارزشمند کشور بود که توانست جای پایش را در ساختار مدیریتی و حاکمیتی کشور باز کند و به نوعی نخستین قدمها را در مسیر گسترش و ترویج پدیده «آقازادگی» در جامعه ما بردارد.
دو روز پیش بود که یادداشتی با عنوان «راز سکوت آقای رییس/ پسر چمران در لیست مدیران شرکت نوسازی عباسآباد» در معماری نیوز منتشر شد و به ارتباط بین سکوت و تعلل مهدی چمران، رییس شورای شهر تهران، نسبت به بررسی گزارشات حسابرسی شرکت نوسازی عباسآباد و سمت سرپرستی محمد حسین چمران، پسر رییس شورا، در معاونت معماری و شهرسازی این شرکت پرداخت.
اما مهدی چمران، گفت نه در مورد تخلفات شرکت مذکور سکوت کرده است، نه نظر شورا در مورد آن تخلفات ارتباطی با کارمندان این شرکت از جمله پسر خودش دارد و نه شورا دخل و تصرفی در حسابرسیها داشته است.
اما ریاست شورای شهر تهران باید بداند افکار عمومی به صرف طرح چنین ادعا و انکاری از سوی او به پاسخ قانعکنندهای دست نمییابد و آرام نمیشود، زیرا شواهد و قرائن موجود و نیز تجربه نشان میدهد که در ساختار مدیریتی شهر، نه شایستگی و ضوابط قانونی بلکه رانت و روابط تا حد زیادی بر امور حاکم است و آن کسی که منکر این موضوع میشود، باید ادعای خود را با استفاده از مدارک لازم و کافی و نیز کلیت عملکرد خود اثبات کند.
پسر چمران، «آقازاده»ای دیگر
معمارینیوز در یادداشت خود ضمن انتشار مدارک و سوابق محمدحسین چمران نشان میدهد که وی نه مدارک تحصیلی شاخص و شایستهای ارائه کرده است و نه تجربه پژوهشی و سابقه کاری در خور توجهی دارد. با این حال پسر رییس شواری شهر تهران و برادرزاده شهید چمران، با همین کارنامه غیرقابل قبول توانسته است مدارج ترقی را -از تدریس در یک مجتمع آموزشی خصوصی و کوچک تا سرپرستی معاونت معماری و شهرسازی در یک شرکت عظیم با تخلفات بسیار گسترده شهری در عباسآباد تهران- جهشی طی کند!
آیا این واقعیت مستند را جز به عنوان مصداقی برای سالاریِ رانت و روابط بر امور میتوان طور دیگری تفسیر کرد؟
آن هم در شرایطی که بسیاری از افراد جوان با کارنامه تحصیلی و پژوهشی درخشان و یا دست کم بهتر از کارنامه و سابقه این آقازاده در جستجوی کار هستند اما به سختی میتوانند به شغلی آن هم ناایمن –به لحاظ پایداری و دستمزد- و نامتناسب با مدارک و شایستگیشان دست پیدا میکنند و در موارد زیادی هم ناچار میشوند به شغلهای کاذب و غیررسمی رو بیاورند!
البته شاید این موضوع برای پدر این آقازاده یعنی مهدی چمران چندان مهم و عجیب نباشد؛ چراکه خود وی نیز تا حد زیادی به واسطه برادریاش با یکی از نخبگان و شهیدان بنام و ارزشمند کشور بود که توانست جای پایش را در ساختار مدیریتی و حاکمیتی کشور باز کند و به نوعی نخستین قدمها را در مسیر گسترش و ترویج پدیده «آقازادگی» در جامعه ما بردارد.
چمران حرف و عملش را اصلاح کند
سال گذشته و درست یک ماه بعد از اینکه محمدحسین چمران به سرپرستی شرکت عباسآباد منصوب شد، گزارش حسابرسی از تخلفات این شرکت به شورای شهر رسید اما از پارسال تاکنون اعضای شورای شهر و مهدی چمران در بررسی آن تعلل کرده و حتی به درخواست سازمان بازرسی کشور برای تشکیل کمیتهای خاص این موضوع وقعی نگذاشتهاند.
حال رییس شورا که سکوتش در برابر تخلفات شهرداری تهران و در بسیاری مواقع همدلی و دفاعش از عملکرد شهردار سابقهدار و بسیار قابل نقد است، مدعی میشود که حساسیت بسیار شدیدی نسبت به اراضی عباسآباد دارد و مخالفت خود را با ساختوسازهای این منطقه صراحتاً اعلام نموده و در نتیجه هر تفسیری مبنی بر دخل و تصرف این نهاد در نتایج حسابرسیها مردود است.
اما این حساسیتها و مخالفتها چرا از حد حرف و شعار فراتر نمیرود و در عملکرد ایشان نمود نمییابد و مثمر ثمر نمیشود؟
چه چیزی باید مانع از این تفسیر شود که تعلل و بیتفاوتی عملی اعضای شورای شهر و از جمله خود ایشان نسبت به گزارش حسابرسی تخلفات شرکت مذکور که برخی آن را یاغیگری خواندهاند، نوعی سنگاندازی برای به نتیجه رسیدن آن و جلوگیری از تخلفات است؟
آیا دست کم همین معطل ماندن گزارش حسابرسی به مدت یک سال در نهادی که به نمایندگی از مردم نظارت بر عملکرد شهرداری و صیانت از فضای شهری و حقوق شهروندی را بر عهده دارد، به معنای نوعی دخل و تصرف هرچند سلبی در این گزارش تخلفات نیست؟
آیا به این شیوه نمیتوان نتیجة حسابرسیها را تغییر داد؟
آقای رییس باید به این پرسشها نیز با صراحت مورد ادعایشان و نیز با اسناد و مدارک معتبر پاسخ دهند و مهمتر از آن و پیش از هر چیز، باید عملکرد خود را اصلاح کنند چرا که کارنامه کاری خودشان نخستین مدرکی است که ادعایشان را نقض میکند و کذب آن را عیان میسازد!
منبع: معماری نیوز
دو روز پیش بود که یادداشتی با عنوان «راز سکوت آقای رییس/ پسر چمران در لیست مدیران شرکت نوسازی عباسآباد» در معماری نیوز منتشر شد و به ارتباط بین سکوت و تعلل مهدی چمران، رییس شورای شهر تهران، نسبت به بررسی گزارشات حسابرسی شرکت نوسازی عباسآباد و سمت سرپرستی محمد حسین چمران، پسر رییس شورا، در معاونت معماری و شهرسازی این شرکت پرداخت.
اما مهدی چمران، گفت نه در مورد تخلفات شرکت مذکور سکوت کرده است، نه نظر شورا در مورد آن تخلفات ارتباطی با کارمندان این شرکت از جمله پسر خودش دارد و نه شورا دخل و تصرفی در حسابرسیها داشته است.
اما ریاست شورای شهر تهران باید بداند افکار عمومی به صرف طرح چنین ادعا و انکاری از سوی او به پاسخ قانعکنندهای دست نمییابد و آرام نمیشود، زیرا شواهد و قرائن موجود و نیز تجربه نشان میدهد که در ساختار مدیریتی شهر، نه شایستگی و ضوابط قانونی بلکه رانت و روابط تا حد زیادی بر امور حاکم است و آن کسی که منکر این موضوع میشود، باید ادعای خود را با استفاده از مدارک لازم و کافی و نیز کلیت عملکرد خود اثبات کند.
پسر چمران، «آقازاده»ای دیگر
معمارینیوز در یادداشت خود ضمن انتشار مدارک و سوابق محمدحسین چمران نشان میدهد که وی نه مدارک تحصیلی شاخص و شایستهای ارائه کرده است و نه تجربه پژوهشی و سابقه کاری در خور توجهی دارد. با این حال پسر رییس شواری شهر تهران و برادرزاده شهید چمران، با همین کارنامه غیرقابل قبول توانسته است مدارج ترقی را -از تدریس در یک مجتمع آموزشی خصوصی و کوچک تا سرپرستی معاونت معماری و شهرسازی در یک شرکت عظیم با تخلفات بسیار گسترده شهری در عباسآباد تهران- جهشی طی کند!
آیا این واقعیت مستند را جز به عنوان مصداقی برای سالاریِ رانت و روابط بر امور میتوان طور دیگری تفسیر کرد؟
آن هم در شرایطی که بسیاری از افراد جوان با کارنامه تحصیلی و پژوهشی درخشان و یا دست کم بهتر از کارنامه و سابقه این آقازاده در جستجوی کار هستند اما به سختی میتوانند به شغلی آن هم ناایمن –به لحاظ پایداری و دستمزد- و نامتناسب با مدارک و شایستگیشان دست پیدا میکنند و در موارد زیادی هم ناچار میشوند به شغلهای کاذب و غیررسمی رو بیاورند!
البته شاید این موضوع برای پدر این آقازاده یعنی مهدی چمران چندان مهم و عجیب نباشد؛ چراکه خود وی نیز تا حد زیادی به واسطه برادریاش با یکی از نخبگان و شهیدان بنام و ارزشمند کشور بود که توانست جای پایش را در ساختار مدیریتی و حاکمیتی کشور باز کند و به نوعی نخستین قدمها را در مسیر گسترش و ترویج پدیده «آقازادگی» در جامعه ما بردارد.
چمران حرف و عملش را اصلاح کند
سال گذشته و درست یک ماه بعد از اینکه محمدحسین چمران به سرپرستی شرکت عباسآباد منصوب شد، گزارش حسابرسی از تخلفات این شرکت به شورای شهر رسید اما از پارسال تاکنون اعضای شورای شهر و مهدی چمران در بررسی آن تعلل کرده و حتی به درخواست سازمان بازرسی کشور برای تشکیل کمیتهای خاص این موضوع وقعی نگذاشتهاند.
حال رییس شورا که سکوتش در برابر تخلفات شهرداری تهران و در بسیاری مواقع همدلی و دفاعش از عملکرد شهردار سابقهدار و بسیار قابل نقد است، مدعی میشود که حساسیت بسیار شدیدی نسبت به اراضی عباسآباد دارد و مخالفت خود را با ساختوسازهای این منطقه صراحتاً اعلام نموده و در نتیجه هر تفسیری مبنی بر دخل و تصرف این نهاد در نتایج حسابرسیها مردود است.
اما این حساسیتها و مخالفتها چرا از حد حرف و شعار فراتر نمیرود و در عملکرد ایشان نمود نمییابد و مثمر ثمر نمیشود؟
چه چیزی باید مانع از این تفسیر شود که تعلل و بیتفاوتی عملی اعضای شورای شهر و از جمله خود ایشان نسبت به گزارش حسابرسی تخلفات شرکت مذکور که برخی آن را یاغیگری خواندهاند، نوعی سنگاندازی برای به نتیجه رسیدن آن و جلوگیری از تخلفات است؟
آیا دست کم همین معطل ماندن گزارش حسابرسی به مدت یک سال در نهادی که به نمایندگی از مردم نظارت بر عملکرد شهرداری و صیانت از فضای شهری و حقوق شهروندی را بر عهده دارد، به معنای نوعی دخل و تصرف هرچند سلبی در این گزارش تخلفات نیست؟
آیا به این شیوه نمیتوان نتیجة حسابرسیها را تغییر داد؟
آقای رییس باید به این پرسشها نیز با صراحت مورد ادعایشان و نیز با اسناد و مدارک معتبر پاسخ دهند و مهمتر از آن و پیش از هر چیز، باید عملکرد خود را اصلاح کنند چرا که کارنامه کاری خودشان نخستین مدرکی است که ادعایشان را نقض میکند و کذب آن را عیان میسازد!
منبع: معماری نیوز