«مسجدجامعی» قهرمان پوشالی

رویداد۲۴-حضور اصلاح طلبان در چهارمین دوره شورای شهر تهران اگر چه از نظر کمی نسبت به دیگر دوره‎ها بیشتر بود اما از نظر کیفی چندان رضایت بخش نبوده وگاها رفتار متناقضی از آنها مشاهده می‎شود.

این در حالی است که از مجموع 31 عضو شورای شهر تهران 18صندلی در اختیار اصولگرایان قرار دارد و 13صندلی دیگر در اختیار اصلاح طلبان است.

رویکرد متنقاض اصلاح‎طلبان در شورای شهر تهران از زمانی شروع شد که الهه راستگو برخلاف تعهدات حزبی در انتخاب شهردار تهران به جای اینکه به محسن هاشمی رأی بدهد به محمد باقر قالیباف رأی داد و همین یک رأی کافی بود تا جایگاه شهردار تهران از دست اصلاح طلبان خارج و در اختیار اصولگرایان قرار بگیرد.

الهه راستگو و احمد دنیا مالی هر دو در جریان انتخابات شورای شهر در لیست اصلاح‎طلبان قرار داشتند، همان لیستی که محسن هاشمی را به عنوان شهردار پیشنهادی خود معرفی کرده بود.

اما این دو پس از راه یافتن به شورا و در جریان رقابت محمد باقر قالیباف و محسن هاشمی برای تصدی شهرداری تهران برخلاف وعده لیست اصلاح‎طلبان عمل کردند و رای به شهردار شدن قالیباف دادند.

پس از این اتفاق و رسانه‎ای شدن آن موج حمله اصلاح‎طلبان اعم از فعالان سیاسی، رسانه‎ها و بدنه این جریان به این دو عضو شورای شهر به راه افتاد.

برخی از اعضای اصلاح‎طلب شورای شهر راستگو و دنیا مالی را متهم به خیانت کردند و حتی زمزمه‎های اخراج راستگو از حزب کار مطرح شد.

اتفاق مهم دیگری که حکایت از عدم برنامه‎ریزی صحیح اصلاح‎طلبان در شورای شهر داشت از دست رفتن کرسی ریاست شورا توسط احمد مسجد جامعی بود که موفق شده بود صندلی مهدی چمران را پس از مدت‎ها به مدت یکسال تصاحب کند.

ستاره اقبال مهدی چمران پس از دو دور ریاست بلامنازع در شورای دوم و سوم در همان نخستین روزهای انتخاب اعضای شورای چهارم افول کرد.

 صف آرایی «دوستان اصلاح‎طلب» - تعبیر اصولگرایان از جناح مقابل- و «برادران اصولگرا» - تعبیر اصلاح‎طلبان از جناح مقابل- وزن انتخاب را به سمت احمد مسجد جامعی سوق داد.

به همین دلیل در همان نخستین جلسات هماهنگی مسجد جامعی با قاطعیت آراء به عنوان رئیس انتخاب شد، البته با چرخش چند ورزشگار سنگین وزن.

اتفاقی که در نخستین جلسه برگزاری شورای شهر نیز رخ داد و احمد مسجد جامعی به ریاست شورای شهر چهارم انتخاب شد. مهدی چمران بعد از 10 سال (یک دوره چهارساله و یک دوره 6 ساله) از ریاست کنار زده شد.

هنوز مهدی چمران بر صندلی عضو عادی شورای شهر تکیه نزده بود که مهدی بصیری‎پور نماینده شورای شهر مشهد که به عنوان نماینده خراسان رضوی در شورای عالی استانها حضور داشت، با اتکاء به مباحث مختلفی که از سال‎ها پیش شروع کرده بود، مهدی چمران را از صندلی ریاست شورای عالی استان‏ها به پایین کشید.

در واقع مهدی چمران در عرض کمتر از یک سال از نماد موفقیت شوراهای شهر در کشور به یک بازنده تمام عیار تبدیل شده بود.

این وضعیت اما زیاد به طول نکشید و مهدی چمران خیلی زود موفق شد «آب رفته را به جوی باز گرادند» و دوباره برصندلی ریاست شورتکیه زند. ریاست احمد مسجد جامعی با حضور بیش از 5 وزیر در صحن شورا در طول یکسال همراه شد. اتفاقی که هیچ‎گاه در شورای دوم و سوم نیفتاد.

اما سکوت چمران در طول یک سال به بار نشست. هر اندازه انتخاب ریاست شورای شهر در سال‎های میانی دوره دوم و سوم تشریفاتی بود، در شورای چهارم به یک جدل پنهان سیاسی تبدیل شد.

احمد مسجد جامعی بعد از یک سال فعالیت در مقام ریاست شورا جایش را به مهدی چمران بازگرداند. تصور بر این بود که این صندلی همچنان به قامت چمران برازنده است. اما رئیس پیر شورای بعد از تکیه بر صندلی ریاست شورا، دیگر نه تحمل سابق را داشت و نه صبوری و اعتبار گذشته.

آزمون اصلاح طلبان در ماجرای املاک نجومی

این وضعیت ادامه داشت تا اینکه اصلاح‎طلبان در جریان افشای واگذاری املاک نجومی توسط شهرداری تهران دوباره در یک امتحان بزرگ قرار گرفتند.

امتحانی که در نهایت نیز با ضعف و عملکرد سوال برانگیز اصلاح‎طلبان و از همه مهم‎تر احمد مسجد جامعی وزیر ارشاد سابق و البته مهم‎ترین چهره اصلاح‎طلبان همراه بوده است.

در حالیکه پس از افشای املاک نجومی، امضای تمام اعضای اصلاح‎طلب شورای شهر تهران (منهای احمد دنیامالی)، پای طرح تحقیق و تفحص از شهرداری، این امید را بوجود آورده بود که این اعضا قاطعانه از حقوق مردم و رسانه‎ها دفاع کنند، به سرعت پس از آن نامه‎ای عجیب با امضای ۲۹ نفر (از ۳۱ عضو شورا) منتشر شد که نام بسیاری از مدعیان اصلاح‎طلبی ذیل آن به چشم می ‎خورد.

نامه‎ای برای تطهیر معصومه آباد و سایر اعضای متهم شده و تخطئه کردن سایت افشاگر!. نامه‎ای که در نهایت به بازداشت یاشار سلطانی مدیر مسئول سایت معماری نیوز به عنوان سایت منتشر کننده اسامی کسانی که با تخفیف‎های نجومی از شهرداری تهران املاک دریافت کرده بودند منجر شد و سلطانی به دلیل عدم توانایی ارائه وثیقه200میلیونی راهی زندان اوین شد.

نکته جالب این است که اصلاح‎طلبان پس از واکنش‎های مختلف نسبت به درج امضای خود در این نامه از محتوای نامه اظهار بی‎اطلاعی کردند.

 محسن سرخو، عضو اصلاح‎طلب شورا که نامه را امضا کرده در این‎باره اظهار می‎کند:«خانم معصومه آباد متن مفصلی را دروسط یکی از جلسات شورا تهیه کرده و دست به دست چرخاندند. اکثر اعضا از جمله بنده دقیق متن را نخواندیم. موضوع نامه این بود که قبل از رسیدگی به موضوع واگذاری‎ها، انتشار اسامی صحیح نیست اما اعضای شورا شکایتی علیه معماری نیوز ترتیب نداده‎اند چرا که تعطیلی یک سایت و نادیده گرفتن حقوق مدنی آن پسندیده نیست.

محمد مهدی تندگویان، سخنگوی فراکسیون اصلاح‎طلبان شورای شهر که نامش پای نامه به چشم می‎خورد، نیز در این‎باره تصریح می‎کند:«یک نامه سرکارخانم آباد تنظیم کردند خطاب به آقای چمران که جلوی تهمت زدن وجوسازی دروغ را توسط سایت بگیرید و ازهمه اعضا امضا گرفتند. این نامه حکم شکایت ندارد و درخواست از ریاست شورا بود و ظاهرا نامه را آقای چمران پیوست نامه خودشان به ریاست قوه قضاییه کردند که البته آن نامه هم حکم شکایت ندارد. اعضای شورا چون ازصحت‎نامه سازمان بازرسی مطلع نبودند درخواست خانم آباد را پذیرفتند».

این در حالی است که تنها احمد حکیمی پور و غلامرضا انصاری دو عضو اصلاح‎طلب شورای شهر بودند که پای این نامه را امضا نکردند.

این نامه با تطهیر تمام اعضای شورا، از لفظ «سالم»، «صادق» و «خدمتگزار» برای تمجید از اعضای شورای شهری که متهم به دریافت املاک شده‎اند، استفاده می‎کند.

سوال اینجاست که چگونه عجولانه در طی یک روز و بدون اثبات در دادگاه‎های صالحه، تقریبا تمام اعضای شورای شهر خود حکم به تبرئه خود داده اند! سوال دیگر اینکه چگونه و با چه معیاری هدف معماری نیوز را خدشه وارد کردن به حیثیت اعضای شورای شهر تشخیص داده اند؟ و البته سوال مهم‎تر درباره امضای اعضای اصلاح‎طلب شورای شهر تهران و به خصوص احمد مسجد جامعی این است که چرا مسجد جامعی وبقیه اصلاح‎طلبان پس از آنکه متوجه شدند امضای آنها در راستای متخلف نشان دادن سایت معماری نیوز بوده امضای خود را پس نگرفته و کارنامه اصلاح طلبان را بیش از گذشته در شورای شهر مخدوش نکنند تا آن نامه اکنون به مهمترین شکایت علیه مدیر مسوول سایت معماری نیوز تبدیل شود.  

جدا از آن این در حالی است که مسجد جامعی به عنوان نماد جریان اصلاح طلب در شورای شهر تهران تا امروز حتی حاضر نشده پیگیر بازداشت یاشار سلطانی شود و یا حتی حداقل با تماس با خانواده سلطانی از آنها دلجویی کند تا همچنان در مقابل مطالبه جدی رسانه‎های گروهی در این زمینه مقاومت می‎کند.

به نظر می‎رسد مسجد جامعی بیش از آنکه به منافع مردم و اصلاح‎طلبان در شورای شهر بایندیشد با مصلحت‎اندیشی تلاش می‎کند در مقابل فسادهای افشا شده در شهرداری تهران و شورای شهر سکوت کند تا بتواند همچنان جایگاه خود را در شورای شهر حفظ کند. مسجد جامعی این نکته را فراموش کرده که تاریخ درباره وی و دوستانش چه قضاوتی خواهد کرد.

به همین دلیل در شرایط کنونی ضرورت دارد وی به جای مصلحت اندیشی، عیار واقعی اصلاح‎طلبی خود را نشان دهد و بیش از این با نام و اعتبار اصلاح طلبان بازی نکند.