داستان خلق یکی از معروف‌ترین لوگوهای ایران
هفتم مهرماه «روز آتش‌نشانی و ایمنی» در ایران است. این سازمان نیز مانند دیگر سازمان‌های مهم کشور که باید با نشانه‌ای برای عموم مردم شناخته شوند، لوگو دارد. لوگوی این سازمان را زنده‌یاد مرتضی ممیز هنرمند گرافیست و استاد دانشگاه در سال ۱۳۷۴ طراحی کرد.
لوگوی آتش‌نشانی طراحی ساده‌ای از یک چارچوب سیاه‌رنگ و شعله‌ای سرخ است. ممیز ساده‌ترین فرم‌ها را برای این نشانه انتخاب کرده، اما سادگی همین فرم‌ها القاکننده‌ی آن چیزی است که مورد نظر ممیز بوده و او توانسته با در نظر گرفتن فرم، آنچه را که در ذهن داشته، به مخاطب برساند. در کنار هم قرار گرفتن دو رنگ قرمز و مشکی نیز در موفق بودن لوگو تاثیرگذار بوده و احاطه‌ی رنگ سیاه به سرخی و خطرناکی آتش را به تصویر کشیده است.
ممیز درباره‌ی خلق این اثر گفته است: «برای آن که شعله را طراحی کنم تلاش زیادی کردم. اول خواستم شعله‌ی سرکشی را طراحی کنم؛ بعد فکر کردم شعله حالت شعاری پیدا می‌کند و بالاخره فکر کردم اگر شعله فرمی قوی و چشم‌گیر داشته باشد هم نیت اولیه‌ی مرا مطرح می‌کند و هم جنبه‌ی اخطار و توجه را به خوبی القا می‌کند. چارچوب سیاه رنگ روحیه تسلط و کنترل آتش را تداعی می‌کند.»
در عصر حاضر لوگوها و نشانه‌ها تاثیر مهمی در معرفی و تبلیغ سازمان‌ها و شرکت‌ها و نهادها و... دارد. لوگوها را هر روز در محل کار و زندگی، خیابان‌ها، تلویزیون و روی وسایل‌مان می‌بینیم و آن‌ها را می‌شناسیم. برخی از این لوگوها آن‌قدر موفق بوده‌اند که با آمدن اسم آن شرکت یا سازمان به سرعت شکل لوگوی آن در ذهن تداعی می‌شود.
در دنیای تکنولوژی و سرعت که همه چیز به شکل خلاصه و مینیمال به مخاطب ارائه می‌شود، یک لوگوی موفق لوگویی است که بتواند با ساده‌ترین خطوط و رنگ‌ها، فرمی را تشکیل بدهد که در کمترین زمان بیشترین تاثیر را بر مخاطب بگذارد و آن را در ذهن او به خاطره‌ای تصویری تبدیل کند.
مرتضی ممیز یکی از موفق‌ترین گرافیست‌های ایران در طراحی لوگو و نشانه بود. برخی از لوگوهای او از جمله نشانه استاندارد ایران، سازمان چای، سازمان آتش‌نشانی و سایپا جزو معروف‌ترین لوگوهای ایرانی هستند.
