نخبگان برمی گردند؛ باور کنیم یا نه؟!
رویداد۲۴ عصرایران نوشت: قبل از هر چیزی؛ اول این دو اظهار نظر که یکی متعلق به نماینده مجلس است و دیگری به روزنامه ایران در مورد مهاجرت نخبگان را بخوانید:
محمد وحیدی عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس: «نخبگانی که در خارج کشور هستند با توجه به شکل‌گیری شرکت‌های دانش‌بنیان٬ در حال برگشت به کشور هستند و واردات نخبگانی از خارج کشور قابل توجه است و امید‌های زیادی ایجاد شده است.»
روزنامه دولت: «دولت غربزده روحانی رفته و دولت انقلابی رئیسی آمده؛ بنابراین نخبه پروری شدت گرفته و تعداد کمی از نخبه‌ها می‌روند، اما بیشترشان برمی گردند»
خود فریبی را می‌بینید. فقط مانده که بگویند نخبگان دیگر کشور‌ها هم چمدان‌های‌شان را بسته‌اند و به زودی راهی ایران می‌شوند. معلوم نیست آقای نماینده بر اساس کدام آمار رسمی می‌گوید که نخبگانی که از ایران رفته‌اند، در حال بازگشت به کشور هستند؟ سری به فرودگاه امام بزنید، تا متوجه شوید که نخبگان دارند می‌روند یا می‌آیند.
حالا که بحث مهاجرت نخبگان دوباره داغ شده است، به جای اینکه به پاسخ این سوال که چرا نخبگان کشور را ترک می‌کنند، صورت مسئله را پاک می‌کنیم و می‌گوییم نخبگان در حال بازگشت کشور هستند.
نکته جالب این داستان این است که نه تنها نخبگان بلکه آن‌هایی که هیچ هنری هم ندارند، در تکاپوی رفتن هستند. آقای نماینده با پدر ومادر‌هایی که بچه‌های‌شان را راهی فرنگ می‌کنند حرف بزنید تا متوجه عمق ماجرا شوید. در سنه ۸۰ اگر پسر و یا دختری به پدر و مادرش می‌گفت، عزم مهاجرت دارد، آن‌ها هزار دلیل می‌آوردند که جگر گوشه‌شان نرود، اما حالا فرش زیر پای‌شان را می‌فروشند تا خرج سفر فرزندشان را بدهند. آنهم در زمانه‌ای که دلار در بالا بودن با ابر‌های آسمان رقابت می‌کند.
آمار کسانی که ترک وطن کرده‌اند موجود است. کسانی که رفته‌اند و برنگشتند. حالا روزنامه ایران از کجا می‌گویند بیشتر نخبه‌ها بر می‌گردند، معلوم نیست!
نخبگان و بسیاری از آن‌هایی که ترک وطن می‌کنند، هدف سیاسی ندارند. آن‌ها می‌روند درس بخوانند، کار پیدا کنند و بدون دغدغه زندگی کنند. به زبان ساده آن‌ها می‌روند که یک زندگی عادی داشته باشند. بعد از دانشگاه کاری متناسب با رشته تحصیلی خود پیدا کنند. هر روز با افزایش قیمت‌ها روبرو نشوند. حرف‌های عجیب و غریب از برخی مسئولان نشوند؛ همین!
با این حرف‌ها می‌توانید سر خود را کلاه بگذارید. به راحتی می‌شود در تابستان در دل کویر نشست و گفت به به چه هوای مطبوعی چه بارانی دلچسبی! اما هر آنکه شما را بییند متوجه می‌شود که در حال فریب خود هستید و باد گرم پوست صورت‌تان را کنده ا ست.
