سفیانی کیست و قیام‌های همزمان با آن
رویداد۲۴ هدی کاشانیان: خروج سفیانی یکی از پنج رویداد حتمی در آستانه ظهور حضرت مهدی (عج) است و در منطقه شام رخ می‌دهد. بنابر روایتی از امام رضا (ع)، ظهور قائم، بدون خروج سفیانی رخ نخواهد داد. در روایاتی دیگر، سفیانی پس از ۹ ماه حکومت بر شام، به سمت مدینه لشکرکشی می‌کند و در جایی به نام بیداء، در زمین فرو می‌رود.
نام و نسب سفیانی
نام اصلی سفیانی «عثمان» و نام پدر او عنبسه است. البته در برخی از روایات نام پدر او «عیینه» ذکر شده است. به دلایل فراوانی نقل قول‌ها و روایاتی که در این زمینه آمده است نام‌های دیگری هم برای سفیانی ذکر شده است. از آن جمله؛ حرب بن عنبسه، ابو عتبه، معاویه بن عتبه، عروه بن محمد، عنبسه بن هند، عبدالله بن یزید و عنبسه بن مره است. البته در روایات مشهور اهل سنت نام او عبدالله بن یزید است و نسب او هم به یزید بن معاویه بن ابی سفیان بازمی‌گردد.
لقب دیگر او «صخری» به او داده‌اند یعنی منسوب به صخر، پدر ابو سفیان. برخی روایات نیز از او با نام خرناس یاد کرده‌اند. در اینکه نسب سفیانی به ابوسفیان برمی‌گردد شکی نیست، اما اینکه از نسل کدام یک از فرزندان ابوسفیان است، نقل قول‌های متفاوتی شده است. برخی او را از نسل یزید می‌دانند و برخی از نسل عتبه بن ابوسفیان و برخی دیگر نیز از نسل خالد بن یزید بن ابوسفیان. نسب سفیانی از سمت مادر نیز به کلبیان می‌رسد.
زندگینامه سفیانی
سفیانی مردی سرخ‌رنگ، بور، چشم آبی، پیشانی پهن و چهار شانه است و صورتی خشن دارد و اثر آبله بر صورتش مشهود است. نقطه سفیدی در چشم او است و هر کسی او را ببیند فکر می‌کند که کور است؛ در حالی‌که این‌طور نیست. سفیانی از خبیث‌ترین مردم است که هیچ‌گاه خدا را نپرستیده است. او از نوادگان عثمان و نام پدرش عینیه و یا عنبسه است.
سفیانی به قدری بد‌دل و شکاک و سنگدل است که همسر خودش را که مادر فرزندانش است، زنده به گور می‌کند؛ برای اینکه می‌ترسد جای او را لو بدهد.
بیشتر بخوانید: دجال کیست؟+نشانه‌های ظهور امام زمان
او قبل از خروج با اظهار زهد و بی‌اعتنایی به دنیا و پوشیدن لباس‌های کهنه و مندرس و نان و نمک خوردن و بذل اموال فراوان، دل‌های افراد جاهل و اراذل و اوباش و هم‌چنین گروهی از علمای ساده‌لوح را نیز به خود جذب کرده، بدین وسیله طرف‌دارانی پیدا می‌کند و از طرفی در این زمان سرزمین شام هم میدان تاخت و تاز چندین لشکر با یکدیگر هست که معروف‌ترین این لشکرها، لشکر اصهب و ابقع است و لشکر‌های دیگر احتمالا حاکمان مناطق مختلف شام و مردمان آن سرزمین هستند.
نشانه‌های خروج سفیانی
سفیانی در ماه رجب از روستای یابس خروج می‌کند که سرزمینی خشک و بی‌آب و علف است و تقریباً در حوالی مرز سوریه و اردن قرار دارد. شعار او «یا رب یا رب یا رب ثم النار» است و از نشانه‌های خروج او خسف در سمت غربی مسجد دمشق و زلزله و خسف در روستایی در جنوب دمشق به نام جابیه است. پس از خروج تا چندین ماه مشغول مبارزه و درگیری برای از بین بردن نیرو‌های مختلف در شام است که همان کافران هستند و در این زمان به شیعیان کاری ندارد. او با پرچم سرخ که نشانه اوست به مسجد دمشق می‌رود و بر فراز منبر پرچم خود را بالا می‌برد.
جنایات سفیانی
سفیانی یک لشکر به سوی عراق و لشکر دیگری به سوی حجاز می‌فرستد. لشکری که به سوی عراق می‌رود، در قرقیسیا با لشکری از کافران روبه‌رو می‌شود و جنگ بزرگی بین این دو گروه ستمگر درمی‌گیرد که به قولی ۱۰۰ هزار و به قولی دیگر ۶۰ هزار نفر کشته بر جای می‌گذارد. این حادثه پدیده‌ای را به وجود می‌آورد که تا آن هنگام چنین رخدادی برای زمینیان و آسمانیان بوجود نیامده و تا زمانی‌که آسمان و زمین هست، چنین اتفاقی نخواهد افتاد. کسی از آسمان طلوع می‌کند و صدا می‌زند: ای پرندگان آسمان و‌ای درندگان زمین! بشتابید و خود را از گوشت ستمگران سیر کنید.
قیام‌های همزمان با سفیانی
ماه رجب، ماهی است که سفیانی خروج خواهد کرد. همزمان با او در همان سال و همان ماه و همان روز دو قیام دیگر رخ خواهد داد؛ قیام خراسانی و قیام یمانی که از میان آن‌ها، قیام یمانی حق است، زیرا به هدایت و حقیقت دعوت می‌نماید. امام باقر (ع) می‌فرمایند: «سه قیام سفیانی و خراسانی و یمانی در یک سال و یک ماه و یک روز خواهد بود که هدایت یافته‌ترین پرچم، پرچم یمانی است، زیرا که به حق دعوت می‌کند.» پس از آن در ماه رمضان صیحه آسمانی واقع شده و به گوش همگان خواهد رسید. در ماه ذی‌الحجه قتل نفس زکیه واقع خواهد شد و در ماه محرم و روز عاشورا قیام قائم آل محمد (عج) رخ خواهد داد. امام باقر علیه السلام در حدیث دیگری فرموده‌اند: «اولین جایی که ویران خواهد شد منطقه شام (سوریه کنونی) است. در این هنگام سه پرچم با هم درگیر هستند؛ ابقع و اصهب و سفیانی.»
مدت حکومت سفیانی
طبق یکی از روایاتی که در این زمینه در کتاب الغیبه نعمانی ذکر شده است، کل زمان توقف سفیانی ۱۵ ماه است که شش ماه آن برای فراهم کردن مقدمات حکومت از قبیل جنگ و کشتار و جنایت و … می‌گذرد و ۹ ماه آن برای تشکیل حکومت خواهد بود.
سرانجام سفیانی
سفیانی، برای تخریب و نابودی بلاد مسلمین از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد بود به ویژه برای تخریب و نابودی کوفه به عنوان مرکز حکومت جهانی حضرت مهدی موعود (ع) و مکه و مدینه به قصد پیکار با حق و تخریب کعبه و کشتار اهالی مکه و زائرین بیت الله الحرام، بسیار تلاش خواهد کرد، اما وقتی به قصد یورش به شهر مکه و تخریب خانه خدا به سمت سرزمین عربستان حمله می‌کند به اذن خداوند در منطقه‌ای به اسم بیداء که میان شهر‌های مکه و مدینه قرار دارد، در زمین فرو می‌روند و علامت دیگر ظهور یعنی خسف بیداء محقق می‌شود و لشکر سفیانی همگی به جز یکی دو نفر که برای خبررسانی زنده می‌مانند در زمین فرو می‌روند. بعد از آن حضرت مهدی (عج) با سپاه خود به سوی سرزمین شام لشکرکشی می‌کند و در منطقه‌ای به نام «مرج عذراء»، که منطقه‌ای در دمشق است، اردو می‌زنند. سفیانی نیز نیرو‌های خود را از منطقه دمشق خارج کرده و به سمت فلسطین عقب نشینی می‌کند. در این جا نبردی بین او و سپاه حضرت، ولی عصر عجل الله در می‌گیرد، اما سپاه حضرت مهدی علیه السلام با خیل کثیری از مردمی که به لشکر ایشان پیوسته‌اند بر آنان پیروز شده وارد قدس خواهند شد و بیت المقدس و فلسطین برای همیشه آزاد خواهند شد.
