بعد از 17 سال ریاست یزدانی خرم و ابقا داورزنی؛
واليبال در قلمرو محمدرضاها باقی ماند
محمدرضا یزدانی خرم بعد از دو دهه فعالیت در والیبال ایران ریاست فدراسیون را به محمدرضا داورزنی تحویل داد و حالا او از امروز به مدت 4 سال دیگر در پست خود ابقا شد تا ثبات مدیریتی در والیبال پایدار بماند.
رویداد 24- صبح امروز، شنبه مجمع انتخاباتی
فدراسیون والیبال برگزار شد و محمدرضا داورزنی با 41 رای از 42 رای موجود
برای سومین بار پی در پی عنوان ریاست فدراسیون را به عهده گرفت. داورزنی با
این آرا مجوز دوام مدیریتی خود در والیبال را 12 ساله کرد تا نام خود را
به عنوان یکی از مدیران با ثبات مطرح کند. قبل از او محمدرضا یزدانی خرم 17
سال در پست ریاست فدراسیون فعالیت می کرد و حالا بسیاری از ورزشی ها یکی
از مهمترین دلایل موفقیت های والیبال را همین ثبات مدیریت می دانند.
تا قبل از حضور یزدانی خرم در والیبال، این رشته هم مانند سایر رشته ها فعالیت هایی معمولی داشت اما اتفاقاتی مهم از 25 سال گذشته اتفاق افتاد. پای مربیان خارجی به والیبال ایران باز شد، سالن 12 هزار نفری آزادی میزبانی مسابقات آسیایی و بعضا جهانی را قبول می کرد، تیم ملی در رده های پایه به اردوهای خارجی می رفتتد و در آسیا عنوان دار بودند و حضور روی سکوهای آسیایی برای تیم ملی بزرگسالان مثل خیلی از رشته های دیگر یک آرزو بود. یزدانی خرم در طی 17 سال مدیریت خود زیر ساخت هایی بنیادی را برای والیبال ایجاد کرد که هنوز هم از آنها استفاده می شود و بسیاری از موفقیت های امروز نشات گرفته از همان فعالیت ها است.
با وجود زیر ساخت هایی کافی و ایجاد بستری مناسب داورزنی ریاست را 8 سال قبل به دست گرفت تا با استفاده از امکانات موجود آرزوها را تبدیل به هدف کند. تابلویی در دفتر داورزنی با این تیتر نصب شده بود که "ما می توانیم اگر بخواهیم" و زیر آن گزینه هایی مانند "قهرمانی در آسیا"، "حضور در لیگ جهانی"، "حضور در جمع 8 تیم برتر جهان" و "حضور در المپیک" نوشته شده بود. در ابتدا این اهداف کمی دور دست به نظر می رسید اما حالا فقط راهیابی به المپیک در بین تمام آن گزینه ها تیک نخورده است.
داورزنی از صبح امروز در مسیر سومین دوره چهار ساله مدیریت خود قرار گرفت و او چالشی جدید را تجربه خواهد کرد. اگر والیبال ایران به المپیک راه پیدا کند شاید کمتر اتفاقی برای داورزنی ایجاد انگیزه کند و او دیگر هدف مهمی روی تابلو اهداف خود نخواهد داشت. او می تواند 4 سال دیگر روی صندلی ریاست فدراسیون بنشیند اما بعد از انتخابی المپیک شاید گزینه هایی متفاوت برای تصمیمات جدید او تاثیر گذار باشد.
در هر صورت محمدرضا داورزنی هم مثل محمدرضا یزدانی خرم در مسیر مدیریت پایدار والیبال افتاده است اما با اهدافی متفاوت. هر دو محمدرضا زحمات زیادی در طول 25 سال برای والیبال کشیده اند و شاید این موضوع را بتوان یکی از عوامل تمایز والیبال نسبت به سایر رشته های گروهی نامید.
تا قبل از حضور یزدانی خرم در والیبال، این رشته هم مانند سایر رشته ها فعالیت هایی معمولی داشت اما اتفاقاتی مهم از 25 سال گذشته اتفاق افتاد. پای مربیان خارجی به والیبال ایران باز شد، سالن 12 هزار نفری آزادی میزبانی مسابقات آسیایی و بعضا جهانی را قبول می کرد، تیم ملی در رده های پایه به اردوهای خارجی می رفتتد و در آسیا عنوان دار بودند و حضور روی سکوهای آسیایی برای تیم ملی بزرگسالان مثل خیلی از رشته های دیگر یک آرزو بود. یزدانی خرم در طی 17 سال مدیریت خود زیر ساخت هایی بنیادی را برای والیبال ایجاد کرد که هنوز هم از آنها استفاده می شود و بسیاری از موفقیت های امروز نشات گرفته از همان فعالیت ها است.
با وجود زیر ساخت هایی کافی و ایجاد بستری مناسب داورزنی ریاست را 8 سال قبل به دست گرفت تا با استفاده از امکانات موجود آرزوها را تبدیل به هدف کند. تابلویی در دفتر داورزنی با این تیتر نصب شده بود که "ما می توانیم اگر بخواهیم" و زیر آن گزینه هایی مانند "قهرمانی در آسیا"، "حضور در لیگ جهانی"، "حضور در جمع 8 تیم برتر جهان" و "حضور در المپیک" نوشته شده بود. در ابتدا این اهداف کمی دور دست به نظر می رسید اما حالا فقط راهیابی به المپیک در بین تمام آن گزینه ها تیک نخورده است.
داورزنی از صبح امروز در مسیر سومین دوره چهار ساله مدیریت خود قرار گرفت و او چالشی جدید را تجربه خواهد کرد. اگر والیبال ایران به المپیک راه پیدا کند شاید کمتر اتفاقی برای داورزنی ایجاد انگیزه کند و او دیگر هدف مهمی روی تابلو اهداف خود نخواهد داشت. او می تواند 4 سال دیگر روی صندلی ریاست فدراسیون بنشیند اما بعد از انتخابی المپیک شاید گزینه هایی متفاوت برای تصمیمات جدید او تاثیر گذار باشد.
در هر صورت محمدرضا داورزنی هم مثل محمدرضا یزدانی خرم در مسیر مدیریت پایدار والیبال افتاده است اما با اهدافی متفاوت. هر دو محمدرضا زحمات زیادی در طول 25 سال برای والیبال کشیده اند و شاید این موضوع را بتوان یکی از عوامل تمایز والیبال نسبت به سایر رشته های گروهی نامید.
منبع: ورزش سه
