وضعیت وخیم پناهنده‌های ایرانی در مرز صربستان و کرواسی/ پناهجوی ایرانی: پلیس به قصد کشت ما می‌زند +عکس
رویداد۲۴ صدها پناهجوی ایرانی که در ماه‌های اخیر در اردوگاه‌های پناهجویان صربستان حضور داشتند، برای رفتن به اروپای غربی در پشت نوار مرزی صربستان با کرواسی با ممانعت و خشونت پلیس کرواسی روبرو شدند. بهروز یکی از این پناهجویان است که در گفت‌وگو با یورونیوز می‌گوید: «طبق اطلاعات درست یا غلطی که به ما داده بودند تعدادی پناهجو از بوسنی و هرزگوین راهی کرواسی و سپس اسلوونی شده‌اند و ما طبق این اطلاعات به سمت مرز کرواسی حرکت کردیم.»
این پناهجو در حالی این موضوع را مطرح می‌کند که خبرگزاری رویترز از بسته شدن مرز بوسنی با کرواسی در پی تلاش صدها مهاجر پاکستانی، ایرانی، سوری و افغان برای گذر از این مرز و ورود به کرواسی خبر داده است.
مرز صربستان با کرواسی و پناهجویانی که تجمع کرده اند و خواهان عبور از مرز هستند
اما وضعیت در مرز صربستان با کرواسی هم مشابه گزارش شده است. بسیاری از ایرانی‌ها که در پی برداشته شدن ویزا بین دو کشور ایران و صربستان چه از راه هوایی چه زمینی به این کشور سفر کرده بودند، بلافاصله درخواست پناهندگی دادند و در اردوگاه‌های پناهجویی صربستان ساکن شدند اما هم اکنون بعد از چندین ماه سکونت در شهرهای مرزی برای رفتن به کشورهای اروپای غربی راهی مرز کرواسی شدند.
سال گذشته، صربستان صدور روادید با ایران و هند را به طور همزمان لغو کرد. ایرانی‌ها می توانستند به شرط همراه داشتن رزرو هتل و بلیت بازگشت و پول کافی به مدت ۳۰ روز بدون ویزا در صربستان اقامت کنند. اما دولت صربستان ۱۸ مهرماه سالجاری در روزنامه رسمی این کشور اعلام کرد که تصمیم قبلی خود مبنی بر معافیت ویزا برای شهروندان ایران را لغو می‌کند.
یک پناهجوی ایرانی: پلیس کرواسی به قصد کشت ما را کتک می زند
آرش پناهجوی دیگری است که در اردوگاه پناهجویی آداش افسی به همراه حدود هزار ایرانی دیگر ساکن است. او به یورونیوز می‌گوید: « سه ماه است در صربستان هستیم و شرایط اینجا بسیار وخیم است. اصلا شرایط مساعد نیست. هوا سرد است و اهمیتی به این موضوع نمی‌دهند. حمام نیست. نه پتو داریم و نه مواد شوینده. »
او درباره عبور از مرز کرواسی می‌گوید: « می‌خواهیم به کشورهای اروپای غربی برویم اما ماه‌هاست که کشور کرواسی مرزهای خودش را بسته است. به ندرت افراد می‌توانند از مرز کرواسی رد شوند. افرادی که هم که رد شده‌اند، کار خطرناکی کرده‌اند مثلا زیر کامیون یا روی لاستیک زاپاس آن، خود را پنهان کرده‌اند و اگر شرایط را توانسته باشند تحمل کنند و گیر پلیس نیافتاده باشند بعد از ده ساعت حرکت کامیون و ماندن در آن شرایط به مقصد رسیده‌اند.»
این پناهجو می‌گوید: «کسانیکه نمی‌توانند چنین اقدام خطرناکی را انجام دهند باید پول به قاچاقچی‌ها بدهند. قاچاقچی‌ها پول‌های کلانی می‌گیرند اما اگر به داخل خاک کرواسی وارد شوید و پلیس این کشور شما را بگیرد به قصد کشت می‌زند. گوشی‌های موبایل را می‌گیرد و آنها می‌شکند یا سیم‌کارت آن را می‌سوزاند یا حتی پول‌های ما را هم می‌دزدند و در نهایت شما را به مرز صربستان برمی‌گرداند و تحویل پلیس صربستان می‌دهد.»
یک پناهجوی ایرانی: اکثرا ایرانی هستیم و تعدادی افغان و پاکستانی هم در بین ما هستند
بهروز پناهجوی دیگری که اردوگاه آنها هم نزدیک مرز با کرواسی است، این صحبت‌ها را تایید می‌کند و می‌گوید: «اینجا همه حداقل یک بار کتک خورده است. کسی اینجا زندگی می‌کند که چهار تا از دندان‌هایش را شکسته‌اند.»
او درباره تصمیم به رفتن به سمت مرز کرواسی می‌گوید: «ما همه از اردوگاه خودمان راهی شدیم. حتی حدود ۵۰ نفر هم از بلگراد آماده بودند.»
وی درباره برخورد پلیس می‌گوید: «در همان دقیقه‌های اولیه پلیس‌ها ما را محاصره کردند و آب و غذا هم به ما نمی‌دادند. حتی برای گرفتن غذا و آب پول جمع کرده بودیم که آن را هم از ما گرفتند.»
وی درباره ملیت افراد حاضر در نزدیکی مرز گفت: «اکثر ایرانی هستیم اما تعدادی افغان و پاکستانی هم در بین ما هستند.»
بهروز می‌گوید که پلیس همه افراد را از دم مرز متفرق کرده و به اردوگاه داخل شهر برگردانده است.
گرچه پناهجویان حاضر در مرز کرواسی با صربستان متفرق شده‌اند اما خبرگزاری‌ها از باقی ماندن پناهجویان در مرز بوسنی با کرواسی و بستن مسیرهای اصلی خبر می‌دهند.
یکی از پلیس‌های مرزی به رسانه‌ها گفته است که مهاجران در مسیر نشسته و آن را مسدود کرده اند اما هیچ حادثه‌ای در این رابطه گزارش نشده است. طبق برآوردهای پلیس محلی و آژانس پناهندگان سازمان ملل، بین ۳ تا ۵ هزار پناهجو در شهر مرزی بیهاچ بوسنی مستقر هستند. از ابتدای سال ۲۰۱۸ میلادی تا ۱۷ اکتبر بیش از ۱۸ هزار مهاجر و پناهجو ثبت شده به بوسنی وارد شده‌اند. ایرانی‌ها بعد از پاکستانی‌ها بیشترین پناهجویان حاضر در بوسنی هستند و بعد از آنها سوری‌ها قرار دارند.
