آقای مطهری؛ می‌خواهید چند سر هم قطع کنیم؟
رویداد۲۴ علی مطهری نماینده مجلس در واکنش به حواشی بازی پرسپولیس و سپاهان در استادیوم آزادی گفت:«لازم است عده‌ای را تا مدتی از ورود به ورزشگاه‌ها محروم کند و افرادی که دشنام ناموسی داده‌اند در همان وسط استادیوم آزادی حد قذف یعنی ۸۰ ضربه شلاق درباره آنها اجرا شود و البته خسارات مالی نیز باید از آنها ستانده شود.»
باید از آقای مطهری پرسید بهتر نیست چند سر هم از تن تماشاگران جدا کنیم و در ورودی ورزشگاه‌ها آویزان کنیم تا مشکلات فوتبال ایران حل شود؟
بله، در همه جای دنیا هولیگان‌ها یا همان تماشاگرنماها، توسط دوربین‌های ورزشگاه‌ها کنترل می‌شوند و اگر کاری خلاف رفتار عادی انجام دهند از حضور در استادیوم محروم می‌شوند اما شلاق نمی‌خورند.
ما با یک معضل فرهنگی روبرو هستیم. باید از خود بپرسیم ما برای جوانان این سرزمین چه امکاناتی ایجاد کرده‌ایم که از آنها انتظار داریم خشم، انرژی و عصبانیت فروخورده خود را در ورزشگاه‌ها خالی نکنند.
اگر تجربه رفتن به استادیوم را داشته باشید، می‌بیند که تقریبا بیش از نیمی از تماشاگران، بازیکنان حریف، بازیکنان خودی و داورها را با الفاظ رسما رکیک مورد خطاب قرار می‌دهند. اتفاقی که ما در جامعه هم شاهد آن هستیم. ما جامعه‌ای هستیم که فحش زیاد می‌دهیم، به قول صادق هدایت:« زبان فارسی اگر هیچ نداشته باشد فحش آبدار زیاد دارد.»
یک بار در ترافیک شیشه‌های ماشین خود را پایین بدهید تا ببیند، چه الفاظی می‌شنوید. یا سری به جمع‌های خصوص مجردی خود بزنید و ببیند از چه الفاظی استفاده می‌کنید. گروه‌های جوک تلگرامی هم برای قضاوت خوب است.
جوانان ما در این کشور کجا باید انرژی خود را خالی کنند؟
جوانی که یک هفته کار سخت کرده است. جوانی که بیکار است. جوانی که با دیدن قیمت‌ها مُخش سوت کشیده است، چگونه باید از دست این همه خستگی و سرخوردگی رها شود.
ورزشگاه تنها جایی در کشور است که می‌شود بدون ترس در آن داد زد، فحش داد و همه عصبانیت از شرایط کشور را خالی کرد. آن هم ورزشگاه‌هایی که از هرکجا شهر بخواهی به آن برسی باید از هفت خوان رستم عبور کنید. ورزشگاهی که هیچ امکانات رفاهی در اختیار تماشاگران نمی‌گذارد. برای دستشویی رفتن هم به مشکل می‌خورید چه برسد به کارهای دیگر.
التهاب در ورزشگاه‌ها را باید در جامعه جستجو کرد.با زدن و محروم کردن، هیچ دردی دوا نخواهد شد و آش همان آش است و کاسه همان کاسه.
ما اول باید مشکلات جامعه را حل کنیم و بعد به واسطه آن مشکلات ورزشگاه‌ها حل خواهد شد. نمی‌شود جامعه ملتهبی داشت بعد از ورزشگاه‌ها آرامش طلب کرد.
مشکلات اجتماعی و فرهنگی این کشور بی‌شمار است و به شدت باید برای آن فکری کرد، البته فکری فرهنگی و اجتماعی نه سلبی و شلاقی.
