افزایش رقابت ایران و قطر بر سر یک میدان مشترک
«سرمایه ملی»؛ به نظر می رسد میدان گازی پارس جنوبی یکی از مصداق های این کلمه است. بزرگ ترین میدان گازی جهان، میدان پارس جنوبی است که در خلیج فارس قرار دارد. این میدان مشترک بین ایران و قطر قرار دارد.
زمانی که ایران در تحریم ها به سر می برد، تجهیزات نفتی برای توسعه این میادین نمی رسید. قطر بر این میدان تمرکز کرده بود و توانسته بود تولید خود را افزایش دهد. به طوری که قطر ۱.۶ برابر بیش از ایران برداشت می کرد.
بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران پس از برداشته شدن تحریم ها به این میدان توجه ویژه ای داشت. زیرا او به خوبی می دانست که این میدان یک «سرمایه ملی» است که قطر توانسته از آن بهتر استفاده کند.
پس از برداشته شدن تحریم‌ها مشعل های عسلویه روشن شدند؛ علی اکبر شعبانپور مدیر عامل شرکت نفت و گار پارس پیش از بازنشسته شدن اعلام کرده بود که فازهای ۱۷ و ۱۸، ۱۹ و ۲۰ و ۲۱ فازهای اولویت دار امسال پارس جنوبی هستند که تلاش می شود تا پایان سال با ظرفیت کامل به بهره برداری برسند.
درست با همین هدف هم،برداشت گاز از فاز های ۱۲، ۱۵ تا ۱۸ این منطقه افزایش یافت. در آبان سال جاری نیز سکوی فاز ۲۱ به عنوان بیست و یکمین سکوی گازی پارس‌جنوبی و با ظرفیت تولید روزانه یک میلیارد فوت مکعب گاز غنی راه‌اندازی و مشعل گاز در این سکوی دو هزار و ۷۰۰ تنی، روشن شد.هدف از توسعه گاز ۲۰ و ۲۱ پارس جنوبی تولید روزانه ۵۷ میلیون متر مکعب گاز غنی اعلام شده است.
ایران با همین روند توانست برداشت خود را از این سرمایه ملی افزایش دهد؛ در همین حال، حدود ۳ هفته گذشته هم با هدف افزایش برداشت از این میدان،نخستین قرارداد حوزه انرژی میان ایران با شرکت توتال که یکی از بزرگترین شرکت های نفتی جهان است، برای توسعه پارس جنوبی منعقد شد.
