پرخوری عصبی و درمان فوری آن

اقتصاد۲۴ نازنین احمدی: پرخوری عصبی یک اختلال جدی در خوردن است که افراد را در هر جنسیت و سن تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، اما در زنان شیوع بیشتری دارد. 

این بیماری با پرخوری‌های مکرر و به دنبال آن شروع رفتارهای جبرانی مانند، روزه گرفتن یا ورزش بیش از حد برای جلوگیری از افزایش وزن است. 

علل پرخوری عصبی

دلایل دقیق پرخوری عصبی به طور کامل شناخته نشده است، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی و محیطی ممکن است در ایجاد این اختلال نقش داشته باشند. 

مطالعات نشان داده که افراد با سابقه خانوادگی و اختلالات خوردن بیشتر در معرض ابتلا به پرخوری عصبی هستند. علاوه بر این، عدم تعادل هورمونی، مانند سطح پایین سروتونین، با ایجاد این اختلال مرتبط است.

عوامل محیطی، مانند فشارهای فرهنگی و اجتماعی برای حفظ وزن نیز می‌توانند در ایجاد پرخوری عصبی نقش داشته باشند. سایر عوامل محیطی که ممکن است در ایجاد این پرخوری نقش داشته باشند عبارت‌اند از ترومای دوران کودکی، سوء استفاده و غفلت.

علائم پرخوری عصبی

علائم پرخوری عصبی می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما شایع‌ترین علائم شامل دوره‌های پرخوری و به دنبال آن رفتارهای کاهش وزن است. 

دوره‌های پرخوری شامل مصرف مقادیر زیادی غذا در مدت زمان کوتاه و اغلب مخفیانه است. افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب پس از یک دوره پرخوری احساس گناه، شرمساری و انزجار می‌کنند. سایر علائم پرخوری عصبی عبارت‌اند از: تشویش ذهنی به شکل متفاوت بدن و وزن، اعتماد به نفس پایین، اضطراب و افسردگی.

عوارض پرخوری عصبی

به گزارش رویداد۲۴ پرخوری عصبی در صورت عدم درمان می‌تواند عواقب جسمی و روانی شدیدی داشته باشد. افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب در نتیجه کاهش وزن بدن دچار کم‌آبی، عدم تعادل الکترولیت‌ها و مشکلات گوارشی می‌شوند. 

علاوه بر این، رفتارهای مناسب کاهش وزن می‌تواند منجر به مشکلات دندانی، مانند فرسایش مینای دندان و حفره‌ها شود. همچنین از نظر روان‌شناسی، پرخوری عصبی می‌تواند منجر به اضطراب، افسردگی و سوءمصرف مواد شود. 

بیشتر بخوانید: کار‌های اشتباهی که اگر انجام دهید، به چاقی شکمی مبتلا می‌شوید

افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب دارای عزت‌نفس پایین و احساس بی‌ارزشی هستند که می‌تواند منجر به انزوای اجتماعی و مشکل در حفظ روابط شود.

روان‌درمانی برای حل مشکل پرخوری عصبی 

روان‌درمانی که به‌عنوان گفتاردرمانی نیز شناخته می‌شود، این روش اغلب اولین کار در درمان پرخوری عصبی است. درمان شناختی رفتاری CBT نوعی روان‌درمانی است که نشان داده شده در درمان پرخوری عصبی مؤثر است. 

CBT به افراد کمک می‌کند تا الگوهای افکار و رفتارهای منفی خود را تغییر دهند و به این اختلال کمک کنند. همچنین به افراد می‌آموزد که چگونه افکار و باورهای غیرمنطقی را شناسایی و به چالش بکشند و راهبردهای عملی برای تغییر رفتار ارائه می‌دهد.

روان‌درمانی بین فردیIPT نوع دیگری از روان‌درمانی است که می‌تواند برای درمان پرخوری عصبی استفاده شود. IPT بر روابط فرد با دیگران تمرکز می‌کند و به آن‌ها کمک می‌کند تا مشکلات بین فردی را که ممکن است در ایجاد این اختلال نقش داشته باشند شناسایی و حل کند.

روش‌های درمان پرخوری عصبی بسته به شدت اختلال، وضعیت سلامتی فرد و ترجیحات شخصی هر فرد می‌تواند متفاوت باشد.

دارو درمانی پرخوری عصبی

ممکن است علاوه بر روان‌درمانی برای درمان پرخوری عصبی، دارو نیز تجویز شود. مشخص شده که داروهای ضدافسردگی، در کاهش پرخوری و رفتارهای پاک‌سازی مؤثر هستند. با این حال، دارو نباید به‌عنوان یک درمان مستقل برای پرخوری عصبی در نظر گرفته شود.

علاوه بر این، داروهایی مانند داروهای ضدافسردگی ممکن است برای درمان بیماری‌های هم‌زمان مانند اضطراب و افسردگی تجویز شود.

مشاوره تغذیه برای پرخوری 

مشاوره تغذیه یکی از جنبه‌های مهم در درمان پرخوری عصبی است. این روش به افراد کمک می‌کند تا عادات غذایی سالم را ایجاد کنند و اهمیت تغذیه متعادل را درک کنند. 

یک متخصص تغذیه می‌تواند با افراد برای ایجاد برنامه‌های غذایی که نیازهای تغذیه‌ای آن‌ها را برآورده می‌کند، کار کند و راهنمایی‌های لازم در مورد کنترل و انتخاب غذای سالم ارائه دهد.

بستری شدن در بیمارستان

در موارد شدید پرخوری عصبی، بستری شدن در بیمارستان ممکن است برای مدیریت عوارض پزشکی و ارائه درمان فشرده ضروری باشد. 

بستری شدن در بیمارستان می‌تواند محیطی امن و حمایتی را برای افراد فراهم کند که در آن می‌توانند مراقبت‌های پزشکی 24 ساعته، و درمان فشرده و مشاوره تغذیه را دریافت کنند.

در نتیجه، روش‌های درمان پرخوری عصبی باید متناسب با نیازها و ترجیحات فرد باشد. ترکیبی از روان‌درمانی، دارو، مشاوره تغذیه و بستری شدن در بیمارستان ممکن است برای بهبودی کامل برخی از افراد از این اختلال ضروری باشد. 

برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی مهم است که در اسرع وقت به دنبال درمان باشند، زیرا تاخیر می‌تواند نتایج درمان را دیرتر بهبود بخشد و تاجیل می‌تواند از ایجاد عوارض سلامتی طولانی‌مدت جلوگیری کند.

نتیجه

متوجه شدیم که پرخوری عصبی یک اختلال جدی در خوردن است که می‌تواند اثرات مضر جسمی و روحی بر افرادی که از آن رنج می‌برند داشته باشد. 

در حالی که دلایل دقیق پرخوری عصبی به طور کامل شناخته نشده، عوامل متعددی وجود دارد که می‌تواند در ایجاد آن نقش داشته باشد، از جمله ژنتیک، محیط و عوامل روانی.

بهبودی در پرخوری عصبی با درمان و حمایت مناسب امکان‌پذیر است. برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی مهم است که از یک متخصص بهداشت روانی واجد شرایط کمک بگیرند و یا با یک تیم درمانی که بتواند رویکردی جامع برای بهبودی ارائه دهد، کار کنند. 

با ابزارها و پشتیبانی مناسب، افراد می‌توانند یاد بگیرند که خود را مدیریت کنند، مکانیسم‌های مقابله‌ای سالمی ایجاد کنند و زندگی رضایت‌بخشی را بدون محدودیت‌های اختلال خود داشته باشند.