طرح احمدی‌نژاد با خانوارهای روستایی چه کرد؟
گزارش‌ها حاکی از آن است که اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها نه‌تنها زندگی خانوارهای شهری را تحت‌تاثیر قرار داده و شکاف هزینه‌ای را برای آنها بیشتر کرده، بلکه اجرای این قانون، شاخص هزینه زندگی را در مناطق روستایی به‌شدت بالا برده است.
گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس از پیامدهای اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها در سال 1389 حاکی از آن است که شاخص هزینه زندگی در مناطق روستایی در مقایسه با مناطق شهری پیشی گرفته است؛ این امر ناشی از بالاتر بودن سهم غذا و سوخت در سبد مصرفی خانوارهای روستایی است. بخشی از آن نیز مربوط به بزرگتر بودن بُعد خانوار در مناطق روستایی و در مورد سوخت هم ناكارا بودن این تجهیزات و كیفیت مسكن روستایی است.
بر این اساس، شاخص هزینه زندگی به ارزش جاری در مناطق روستایی از 100 واحد در سال 1386 به 281 واحد در سال 1393 افزایش یافته است. به‌طور میانگین این افزایش بعد از هدفمندی سالانه 115 درصد بوده این رقم قبل از هدفمندی ( 1388-1387) 13 درصد است.
در میان گروه‌های كالایی قیمت گروه خوراك از 100 واحد به 313 افزایش یافته است. میانگین این شاخص پس از هدفمندی 239 واحد است، حال آن‌كه قبل از هدفمندی میانگین 114 بوده است. در مقابل رشد فزآینده هزینه اسمی این گروه از كالاها، خانوار روستایی هزینه واقعی را 20 درصد كاهش داده است.
بیشترین افزایش مربوط به شاخص هزینه كالاهای كم و بی‌دوام است. اما سهم این اقلام در سبد مصرفی خانوارها تنها دو درصد است. شاخص هزینه گروه بهداشت و درمان برای خانوار روستایی پس از هدفمندی 200 درصد افزایش یافته و در مقابل آن خانوار تنها 14 درصد از هزینه حقیقی این گروه كالایی كاسته است. یكی از دلایل آن، پایین بودن پوشش بیمه‌ای در مناطق روستایی است. سهم بهداشت و درمان در سبد مصرفی خانوار نسبتا بالاتر است.
