سالی پرنوسان برای شرکت‌های کشتیرانی در پیش است
کاهش جابجایی محموله های نفتی صادراتی خاورمیانه به معنی افت کرایه حمل و نقل و درآمد شرکت های بهره بردار از کشتی های بسیار بزرگ حمل نفت خام (وی ال سی سی) است.
برخی از این تانکرهای نفتکش که هم اکنون فعال‌اند، می توانند دو میلیون بشکه نفت خام را حمل کنند و برای انتقال محموله های نفت تولید کنندگان خاورمیانه به کشورهای آسیایی، استفاده می شوند.
با توجه به اینکه میانگین کرایه روزانه وی ال سی سی حدود ٤٥ هزار و ٢٠٠ دلار است، درآمدهای ابرنفتکش ها که در سال ٢٠١٦ برای دومین بار از سال ٢٠٠٨ در بالاترین میزان قرار داشت، بیشترین افت را در ٣٠ سال گذشته تجربه خواهد کرد و نرخ میانگین کرایه این کشتی ها تا سطح ١٥ هزار و ٥٠٠ دلار کاهش خواهد یافت.
اما موسسه مورگان استانلی پیش بینی می کند که در صورت محدود شدن تولید کشورهای عضو اوپک و تولید کنندگان غیرعضو این سازمان مانند روسیه از اول ژانویه ٢٠١٧، نرخ کرایه ها با بیش از ٤٤ درصد کاهش در سال آیندهبه ٢٥ هزار دلار در روز خواهد رسید.
به گفته دست اندرکاران کشتیرانی، کاهش تولید نفت، تقاضا برای ابرنفتکش ها را تا ٣٠ تانکر در سال پائین خواهد آورد که معادل پنج درصد کل تقاضای سالانه جهانی برای ناوگان ابرنفتکش ها است.
شرکت انگلیسی نفت بریتیش پترولیوم (بی پی) با تحویل حدود سه میلیون بشکه نفت خام آمریکا به مشتریان آسیایی، در انتقال نفت به مسافت های بسیار طولانی پیشتار است.
به گفته رابرت مک لئود، مدیر عامل شرکت کشتی رانی فرانتلاین، حدود ١١٠ ابرنفتکش در سال ٢٠١٧ در مقایسه با ٨٠ ابرنفتکش در سال ٢٠١٦ وارد اقیانوس ها خواهد شد که باعث کاهش درآمد تانکرها می شود، مگر اینکه کاهش افت کرایه ها و اعمال معیارهای تازه زیست محیطی، موجب از رده خارج شدن کشتی های نفتکش کهنه و قدیمی تر شود.
