مادر یک آتش‌نشان شهید پلاسکو: حتی لباس‌هایی که به پسرم می‌دادند کهنه بود/ می‌خواهند حقوقش را قطع کنند!

به گزارش خبرگزاري خبرآنلاين،‌ در گفت‌وگويي كه به مناسبت چهلمين روز فاجعه پلاسکو و درگذشت 16 نفر از آتش‌نشان‌هاي فداكار در جريان آتش‌سوزي و تخريب ساختمان پلاسكو در كافه‌خبر برگزار شد، مادر يكي از شهدا به انتقاد از امكانات آتش‌نشاني پرداخت.

مادر شهيد فریدون علي‌تبار بيان كرد: پسرم از نبودن امكانات گلایه می‌كرد. حتی لباس‌هایی كه به آنها می‌دادند كهنه بود. هركس بازنشسته می‌شد، لباس‌هایش را به این جوان‌ترها می‌دادند. آنقدر این لباس اداری كه داشت سوراخ بود كه من آنها را می‌دوختم و می‌گفتم اینها چه لباس‌هایی است به شما می‌دهند؟ درباره پلاسكو هم این كمبود امكانات مشخص بود دیگر. كسانی كه در عملیات آواربرداری پلاسكو بودند هم می‌گفتند یك عده‌ای ماسك فیلتردار داشتند و عده دیگری ماسك بدون فیلتر. چه تفاوتی بین سلامت رسمی‌ها و غیررسمی‌ها هست؟ چرا برای جان افراد ارزش قائل نیستند؟ اصلا این سازمان نیروی كمی دارد، رسیدگی ندارد، امكانات ندارد، این آتش چیزی نبود كه بخواهند آن را دستی خاموش كنند و زیر آوار بمانند. به همین راحتی این نیروهای باتجربه را از دست دادند. شهادت 18 آتش‌نشان در یك سال خیلی زیاد است. چرا باید اینطور باشد؟

او افزود: پسر من جزو اولین ورودی‌های آتش‌نشانی بود كه با درس وارد این حرفه شده بود. آنقدر به این كار علاقمند بود كه از 15 سالگی وارد هنرستان آتش‌نشانی شد. خیلی مشتاق بود، اینطور نبود كه از بیكاری و بی‌شغلی بخواهد وارد این كار شود. بعد از تمام شدن سربازی، وارد دانشگاه آتش‌نشانی شد و در سازمان مشغول كار شد. دو سال بود كه وارد سازمان شده بود و قرار بود عید رسمی این سازمان شود. فریدون زمان شهادت 26 ساله بود یعنی 11 سال در آتش‌نشانی درس خوانده و كار كرده بود.
اين مادر شهيد ادامه داد: نه اصلا، ما تصوری نداشتیم كه قرار است اینطور به آنها بی‌وفایی شود، امكانات در اختیارشان نباشد و این اتفاق بیفتد. من وقتی می‌روم بهشت زهرا می‌بینم كه بیشتر این آتش‌نشان‌ها متولد دهه شصت هستند. اینها كسانی بودند كه با جان و دل و با عشق و علاقه وارد این حرفه شدند، از پیچ و خم‌ها، بی‌محبتی‌های سازمانی و نبودن تجهیزات خبر نداشتند.

او با اشاره به اين كه بعد از اين اتفاق، براي همدردي و همراهي با ما،‌از طرف آقای قالیباف چند نفر آمدند ولی خودشان نه، گفت: مشكل ما اینجاست كه هیچكس مسئولیت این اتفاق را به عهده نمی‌گیرد و عذرخواهی نمی‌كند. همه كسانی كه در راس كارند، هنوز در راس كار مانده‌اند. خیلی جالب است كه جشنواره می‌گیرند و ما را هم دعوت می‌كنند! می‌گویند پلاسكو اولین حادثه نبوده و آخرین هم نخواهد بود. اما همینجا باید از مردم تشكر كنم، مردم واقعا محبت كردند و در این قضیه همراه ما بودند اما مسئولان در حق این افراد كوتاهی كردند. حتی قبری كه برای پسرم در نظر گرفته بودند،‌ برای او كوچك بود و در آن شلوغی تازه در حال بزرگ كردن قبر بودند! آنها را به شكل بدی به خاك سپردند، طوری كه در شان آنها نبود. وقتی به این بچه‌ها می‌گویند شهید، آیا نباید در شان این كلمه با آنها رفتار كنند؟ ما هنوز هم نمی‌دانیم این افراد را شهید محسوب كرده‌اند یا نه، بنیاد شهید می‌گوید قبول نمی‌كنم و شهید راه خدمت بوده‌اند.

مادر شهيد علي‌تبار در پاسخ به اين كه به عنوان خانواده یك شهید آتش‌نشان، چه مطالبه‌ای دارید؟ گفت: خواسته‌ ما این است كه یك نفر بلند شود و بگوید من مقصرم. بالاخره این حادثه یك مسئول داشته. فرزندان ما كه رفتند، امیدواریم با قبول كردن مسئولیت و برخورد با مقصران، این حادثه برای دیگران تكرار نشود. امیدواریم با گذشت زمان از كنار این اتفاق نگذرند. اینها فرزندان ما بودند، سال‌ها آنها را بزرگ كرده بودیم و برایشان زحمت كشیده بودیم. تنها كاری كه می‌توانند بكنند این است كه در شان فداكاری این افراد با خانواده‌هایشان رفتار كنند. پسر من مجرد بوده و می‌گویند حقوق مجردها قطع می‌شود در حالی كه خیلی از این افراد، سرپرستی خانواده‌هایشان را به عهده داشتند. می‌گویند چون پدر و مادر تحت تكفل و بیمه آنها نیستند، حقوقشان قطع می‌شود. این به جای حمایتی است كه قرار است از خانواده این شهدا انجام شود.