مردم با چه زبانی بگویند شکست‌خوردگان را نمی‌خواهند؟

انتخابات هفتم اسفند با تمام فراز و نشیب هایش، برگزار شد و نتایج حاصله، موجبات شگفتی تمام احزاب و گروهها را فراهم آورد. نکته حائز اهمیت در این انتخابات، پیام مردم شریف ایران است که دربردارنده «نه» بزرگ به بسیاری از سیاست های جاری کشور بود. پس از انتخابات اما شاهد هجمه بی سابقه ای نسبت به آرای مردم هستیم. هجمه ای بغض آلود توسط شکست خوردگان انتخابات که مسلح و با تمام ابزارها به رقابت با اصلاح طلبان تهی شده از ابزارهای رقابت پرداختند و باختند.

اصلاح طلبانی که رهبرشان، ممنوع التصویر و ممنوع الخبر است، سالهاست که بسیاری از لیدرهایشان، در حبس هستند، انواع تهمت ها از قبیل فتنه، نفوذ، انحراف و ... در تمام ساعات شبانه روز به آنها نسبت داده می شود، افراد سرشناسشان، در ایام بررسی صلاحیت ها، رد شدند، با مرارت بسیار و با ائتلاف با چهره های معتدل جناح رقیب، در اندک زمان باقی مانده تا تبلیغات انتخابات، توانستند برای حوزه های انتخاباتی و نه همه حوزه ها، کاندیدا معرفی کنند، در ایام تبلیغات، برخی از تایید شده ها؛ رد و برخی از رد شده هایشان، تایید شدند، به آنها نسبت انگلیسی بودن زده شد و بسیاری موارد دیگر، می آیند در انتخابات و با ابزارهای اندک خود و با چهره های غیر مطرح و به واسطه حضور پر شور مردم، چنان شکستی بر پیکره اصولگرایی متمایل به پایداری وارد می کنند که بیا و ببین.



مردم آمدند تا «میزان، رای ملت است» را بار دیگر احیا کنند و حذف کنند کسانی را که اعتقادی به مردم ندارند. اما از روز اعلام نتایج، هجمه به مردم شروع شد. آنان را با مردم کوفه مقایسه کردند، تهران را پایگاه ضدیت با اسلام و ولایت فقیه معرفی کردند، احادیثی در باب مذمت تهران رونمایی کردند، از قوه قضاییه خواستند با افرادی که مانع حضور چهره های انقلابی در خبرگان شده اند برخورد کند، مردم را به دو گروه خودی و غیر خودی تقسیم کردند، مردم میهن را که با عنوان «همیشه در صحنه» خطاب می شدند را هوادار لیست انگلیس خطاب کردند، مردمی که همیشه از بصیرتشان، سخن رانده می شد را تحت تاثیر تبلیغات نامیدند، در سخنان خود و در توهینی آشکار، انتخاب مردم را در انتخابات هفتم اسفند، با جریان سقیفه پس از رحلت پیامبر(ص) و انتخاب حاضرین در سقیفه، مقایسه کردند، روحانیون منتخب مردم را «عمامه به سرهای استحاله شده» خطاب کردند و ...

توهین ها به مردم کردند تا انتقام شکست را بستانند اما مگر مردم چه کرده اند که سزاوار انتقام باشند؟

مگر امام عظیم الشان(ره) نفرمود که: « ما تابع آرای ملت هستیم.ملت هرطور رای داد ما هم از آن تبعیت می کنیم». ملت اینگونه خواسته است.ملت با حضورش نشان داد که تخریب های صورت گرفته بر علیه یک جریان را باور ندارد. ملت با حضورش، بیان کرد تهمت ها و ممنوع التصویریها، تاثیری بر باورش نسبت به صداقت فرزندان فاضل و با تقوای امام(ره) ندارد.

ملت نشان داد که انگ زدن ها و یک طرفه به قاضی رفتن در قضایای سالهای اخیر را قبول ندارد. ملت در گام دوم خود نشان داد رویه جاری تریبون داران پنج شش سال اخیر را نمی پذیرد.

شکست خوردگان انتخابات اخیر، می خواهند از ملت انتقام بگیرند. می خواهند فضا را امنیتی کنند. مرتب به قوه قضاییه و سپاه و اطلاعات، پیغام می دهند که به بهانه پیگیری خط تخریب چهره های به اصطلاح انقلابی که توسط مردم، رد صلاحیت شده اند به فضای سیاسی ورود پیدا کرده و فضا را امنیتی کنند. مکررا در مصاحبه ها و سخنرانی های خود، شعار «وا اسلاما» و «وا انقلابا» سر می دهند که فضای شادی به وجود آمده از اراده مردم را به سمت ارعاب، پیش برند.

مگر همین مردم با دید بصیر خود، شاهد قلع و فمع افراد شاخص اصلاح طلب نبودند؟ مگر همین مردم، شاهد انگلیسی خواندن لیست اصلاح طلبان نبودند؟ مگر همین مردم، شاهد تخریب های شبانه روزی صدا وسیما و دیگر رسانه های اصولگرا علیه جریان اصلاحات نبودند؟ پس چرا به افراد کم شمار باقی مانده از این جناح، روی آوردند؟ مگر مردم ایران، راه دیگری برای اعلام نظر خود دارند؟ مگر همین مردم، تریبونها و مسوولیت ها را واگذار نکرده اند؟ مگر همین مردم، صاحب اختیار نظام جمهوری اسلامی نیستند؟

اگر چنین است که هست، پس با چه زبانی بگویند شما را نمی خواهند؟