نکاتی درباره توقیف اموال بدهکار
رویداد۲۴همواره یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های طلبکار این بوده است که دسترسی به اموال بدهکار داشته باشد تا بتواند از محل آن اموال، طلب خود را وصول کند.
غالبا طلبکار به دلیل عدم حمایت‌های قانونی موفق به شناسایی اموال بدهکار نمی‌شود. یکی از همین موارد عدم توفیق، عجز طلبکار نسبت به شناسایی و توقیف حساب‌های بانکی بدهکار است. اما در ادامه به بیان برخی حمایت‌های قانون‌گذار از طلبکار در جهت توقیف و شناسایی حساب‌های بانکی بدهکار می‌پردازیم.
قانون‌گذار در ماده ۱۹ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی بیان می‌دارد:
مرجع اجراکننده رأی باید به درخواست طلبکار به بانک مرکزی دستور دهد که فهرست کلیه حساب‌های بدهکار را برای توقیف به مرجع مذکور تسلیم کند. بانک‌ها و مؤسسات مالی و اعتباری نیز باید همکاری لازم را انجام دهند.
همچنین مراجع مذکور در این ماده مکلف‌اند به دستور دادگاه فهرست و مشخصات اموال متعلق به بدهکار و نیز فهرست نقل و انتقالات و هر نوع تغییر دیگر در اموال مذکور را به دادگاه اعلام کنند؛ مخصوصا از یک سال قبل از صدور حکم قطعی به بعد.
چه اموالی از بدهکار را نمی‌توان توقیف کرد؟
بر اساس قانون برداشت تمام اموال بدهکار امکان‌پذیر نیست و طلبکار نمی‌تواند هر اموالی که دلش خواست را از بدهکار بگیرد.
منزل مسکونی که عرفا در شأن بدهکار در حالت اعسار او باشد و اثاثیه مورد نیاز زندگی که برای رفع نیاز‌های ضروری محکوم علیه و افراد تحت تکفل وی لازم است قابل گرفتن نیستند.
همچنین فرد بدهکار برای ادامه زندگی به قدر نیاز خود به آذوقه احتیاج دارد. بدهکار و افراد تحت تکفل وی برای مدتی که عرفا آذوقه ذخیره می‌شود نیازمند غذا هستند و طلبکار نمی‌تواند به آذوقه بدهکار دست بزند.
علاوه بر موارد گفته شده کتب و ابزار علمی و تحقیقاتی برای اهل علم و تحقیق متناسب با شأن وی قابلیت برداشتن ندارد. طلبکار نمی‌تواند وسایل و ابزار کار کسبه، کشاورزان و سایر اشخاص را که برای امرار معاش ضروری آنها و افراد تحت تکفلشان لازم است، توقیف کند.
تلفن مورد نیاز مدیون
مبلغی که در ضمن عقد اجاره به موجر پرداخت می‌شود، مشروط بر اینکه پرداخت اجاره‌بها بدون آن موجب عسر و حرج شود و ملک مورد اجاره در حد نیاز مدیون بوده و بالاتر از شأن او نباشد هم قابلیت توقیف ندارند.
منبع: مجله دلتا
