جنجال در سوریه برای فرار از پرونده خطرناک ترامپ

رویداد۲۴- سحرگاه جمعه غرش موشک های «تام هاوک» خواب اهالی خاورمیانه و سیاستمداران در سراسر جهان را آشفته کرد. افزایش تنش در سوریه جنگ زده و احتمال درگیری میان قدرت های جهانی به خودی خود مخاطره آمیز است اما حمله ی ناگهانی از سوی رئیس جمهوری که به اقدامات نسجنیده و اظهارات جنجالی شهره است بر دامنه نگرانی ها افزوده و این سئوال بزرگ را ایجاد کرد که آیا ناقوس جنگی هولناک و تنش های پردامنه و فراگیرتر از مرزهای شام به صدا در آمده است؟

دونالد ترامپ در سال 2013 در قالب توئیتی به انتقاد از حملات هوایی و دخالت نظامی آمریکا در سوریه پرداخته و بعد تر دوران مبارزات انتخاباتی و مناظره ها حتی به صراحت گفته بود که تمایلی به حذف اسد ندارد و اولویت او حذف داعش در سوریه است و حتی در کنار روسیه با تروریست ها مبارزه خواهد کرد و حتی در هفته گذشته نیکی هیلی تاکید کرده بود که کنارگذاری اسد اولویت آمریکا در سوریه نیست اما چه شد که ناگهان همه چیز 180 درجه تغییر یافت و ترامپ فرمان حمله به پایگاه الشعیرات را صادر کرد؟ آیا رئیس جمهوری آمریکا تا این حد احساساتی و دل رحم است که تصاویر کودکان شیمیایی شده او را به خروش آورده و موجبات صدور این فرمان هزینه ساز را فراهم کرده است؟

مگر همین ترامپ در برهه ای که دولت اسد متهم به حمله شیمیایی شد به نقد دخالت نظامی آمریکا در سوریه نپرداخت؟ چرا بر خلاف اصول قانون اساسی و رویه رئیس جمهوری قبلی که تصمیم به کنگره سپرده شد، هیچ هماهنگی با نمایندگان مجالس آمریکا انجام نپذیرفت؟ چرا انگلیسی که یکبار تصمیم را به مجلس سپرده و با رای منفی آن از دخالت نظامی شانه خالی کرد این بار تمام قامت پشت اقدام ناگهانی و خودسرانه ترامپ ایستاد؟ 

از طرف دیگر شیوه و سبکی که این حمله نظامی انجام پذیرفته نیز شبهات پیرامون آن را زیاد می کند و نقش مولفه های فرا متنی را در آن پر رنگ. 

استیفن والت تحلیل گر برجسته مسائل بین المللی پس از حمله آمریکا به سوریه نوشت: طولی نکشید که ترامپ همانند کلینتون و اوباما بیاموزد که حمله هوایی راهی ساده برای قدرتمند بنظر رسیدن است، بدون اینکه چیزی درست شده باشد! حال چرا ترامپ دست به چنین کاری زد؟

فارغ از اینکه ترامپ با این حمله حمایت های شرکای منطقه ای را به سمت و سوی خود جلب کرده و به رقبای منطقه ای و جهانی ضربه شستی نشان داد و به رئیس جمهوری چین که در کنار او به هنگام حمله نهار می خورد و چندی پیش تر و برای اولین بار گفته بود که چین آماده ایجاد نظم نوین جهانی است، پیام داد که آمریکا قرار نیست به این سادگی سکوی اول راهبری جهانی را ترک کند، اقدام ترامپ که حداقل دو بار تاکنون تاکید کرده که نه رئیس جمهوری جهان که رئیس جمهوری ایالات متحده است،فراتر از این انگیزش های بیرونی کارکردی مهم در درون داشت. 

قبل از ورود به اصل ماجرا نقل یک رویداد تاریخی کمک مهمی به تحلیل این اقدام کنونی ترامپ می کند. 

 ۲۹مردادماه ۱۳۷۷، بیل کلینتون دستور بمباران یک کارخانه داروسازی را در سودان صادر و ادعا کرد که این کارخانه تولید کننده سلاح‌های بیولوژیکی و شیمیایی است!

این اقدام در حالی جامه عمل پوشید که قرار بود اخبار مربوط به رابطه جنسی مونیکا لوینسکی، کارآموز کاخ سفید، با بیل کلینتون پخش شود و قرار بود که مونیکا لوینسکی در دادگاه شهادت دهد.

ناگفته پیداست که این حمله نظامی به سر تیتر اخبار جهانی تبدیل شد و رسوایی کلینتون را به حاشیه برد. جالب آنجاست که دولت بیل کلینتون که تاکید کرده بود مدارک محکمی در اختیار دارد که کارخانه داروسازی در سودان تولیدکننده سلاح‌های بیولوژیکی و گازهای اعصاب است، نه تنها بعد تر هیچ مدرکی ارائه نداد که اجازه تحقیقات سازمان ملل در این زمینه هم داده نشد و مدت ها بعد آنان اذعان کردند که اشتباه رخ داده و تسلیحات شیمیایی در کار نبوده است!

حال برگردیم به زمان فعلی، روزنامه نیویورک تایمز 24 ساعت قبل از حمله آمریکا به سوریه فاش کرد که سازمان سیا از سال 2016 در جریان دخالت روس ها به نفع ترامپ برای حضور وی در منصب ریاست جمهوری بوده است. 

پرونده ای که جنجال های بسیاری در آمریکا به دنبال داشته و مایک فلین مشاور امنیت ملی ترامپ را وادار به استعفا کرده بود، نکته جالب آنکه مایک فلین یک هفته پیش تر خواستار اعطای مصونیت قضایی به خود شده بود تا در جلسه بازجویی کنگره پیرامون رابطه تیم ترامپ با روسیه شهادت دهد و همین چند روز پیش استیو بنن استراتژیست جنجالی که بسیاری او را مرد همکاره ترامپ در عرصه سیاست خارجی می دانستند از حضور در شورای عالی امنیت ملی منع و سپس برکنار و به جلسه بازجویی کنگره فراخوانده شد و آمار مستعفی های دولت ترامپ در این پرونده به عدد هفت رسید و یک گام تا رسیدن به خود رئیس جمهوری در این پرونده فاصله بود. 

پرونده ای که ابعاد آن فراتر از واترگیت بوده و به راحتی نسخه ترامپ را در هم می پیچید اما به ناگهان ترامپ فرمان حمله موشکی به مقر نظامی در سوریه مورد حمایت روسیه را صادر می کند تا چنین بگوید که هیچ همراهی و همنوایی با روس ها ندارد و طرف روسی هم در پیامد آن واکنش های تندی را نشان می دهد. 

حال البته یک نکته جالب دیگر نیز در این پرونده وجود دارد، نوع حمله ای که انجام پذیرفته هم محل تامل بسیار است و شائبه نمایشی بودن آن را جدی می کند. 

از 59 موشک تام هاوک شلیک شده به پایگاه الشعیرات تنها 23 موشک به این پایگاه هوایی برخورد کرده و این یعنی کمی کم تر از نصف موشک ها به هدف خورده است و با توجه به دقت موشک های پیشرفته آمریکایی این نکته کمی عجیب به نظر می رسد، از طرف دیگر تنها 9 هواپیما در این حمله پردامنه و پر سر و صدا منهدم شده و تصاویر انتشار یافته از حادثه نشان می دهد که هواپیماهای بسیار دیگری در آشیانه و رمپ های این فرودگاه سالم است و از همه جالب تر آنکه باند اصلی این فرودگاه تخریب نشده و بعد از این حمله پرواز هواپیما نیز از آن انجام پذیرفته و این نشان می دهد که هدف اصلی یعنی نابودی این فرودگاه انجام نپذیرفته است و جالب تر آنکه پایگاه های نظامی و فرودگاه های بسیار حساس تری از این پایگاه هوایی در اختیار دولت اسد است و اینکه ادعا شود که این حمله نیز برای کمک به مخالفان اسد است چندان مقرون به صحت نیست. 

در نهایت نیز مشخص است که اسد طی ماه های گذشته دست بالا را در معادلات نظامی و میدانی داشته و هیچ لزومی نداشت که با حمله شیمایی به ادلب خودی نشان داده و به چنین مخممصه ای ورود کند. 

هر چه هست این حمله نظامی بیش تر از آنکه نشانه ای بر تغییر استراتژی آمریکا در منطقه و سوریه باشد، به نظر حمله ای هدفمند با اهداف از پیش طراحی شده و فرامتنی است که قرار است افکار عمومی را از پرونده ترامپ و روسیه دور کند و اینکه روس ها تنها دو روز قبل تر از این حادثه در اقدامی عجیب پایتختی قدس برای رژیم صهیونیستی را به رسمیت می شناسند نیز نشان می دهد که بازی پیچیده روس ها و ترامپ در منطقه سر درازی دارد و به همینجا هم نیز ختم نخواهد شد و البته آقای رئیس جمهوری نیز برای غلبه بر چالش های درونی براحتی از کیسه سوریه خرج کرده و مشکلات را حل می کند...  

منبع: خرداد