مدیریت تیم ملی امید، نه تخصص، نه تعهد!

با شکست تیم ملی فوتبال امید، آرزوی المپیکی شدن 44 ساله شد، نظر شما در این رابطه چیست؟

از المپیک سال 1976 مونترال، همواره تیم های زیر 23 سال خوبی داشتیم اما اینکه چرا پس از گذشت 40 سال هنوز نتوانستیم به المپیک صعود کنیم سوالی است که ذهن بسیاری از علاقه مندان را به خود معطوف کرده است. به باور من عدم تخصص مدیران در بخش ورزش و کسانی که با قدرت و نفوذ خود افراد غیرورزشی را وارد گود می کنند، بزرگترین دلیل ناکامی این سالهای ما هست. حداقل برای من کاملا مشخص بود که این تیم نمی تواند به المپیک صعود کند، هرچند بازیکنان ما سرشناس و تکنیکی بودند اما به لحاظ ساختاری اشکالاتی وجود داشت که من نمی توانستم صعود این تیم به المپیک را متصور شوم.

مهترین اشکال در ساختار تیم ملی امید، حضور محمد خاکپور به عنوان سرمربی بود. او با کمترین عقبه مربیگری در نقش سرمربی تیم ظاهر شد. خاکپور یکی از دوستان عزیز و دوست داشتنی من هست ولی سابقه او در کسوت سرمربیگری در گذشته، کم و توام با ناکامی بوده است. حضور ایشان در استیل آذین و فولاد خوزستان حکایت از آن داشت که خاکپور در این راستا موفق نبوده و هنوز نتوانسته با جایگاه مربیگری ارتباط برقرار کند. او مدتی هم در آمریکا اداره کننده یک مدرسه فوتبال بود که مطمئنا این سابقه برای هدایت تیمی که 40 سال به المپیک راه پیدا نکرده کافی بنظر نمی رسد.

من آقای کاشانی را یک مدیر کاربلد می شناسم اما به انتخاب خاکپور از گذشته نقدهای جدی داشتم. من حتی پس از این انتخاب به حاج حبیب کاشانی پیامک زدم و نگرانی خودم را به ایشان منتقل کردم. بی شک بزرگترین اشتباه کاشانی سپردن تیم به خاکپور بود. حتی شما دیدید که ما در مرحله مقدماتی در تهران مقابل عربستانی شکست خوردیم که در بدترین شرایط سالهای اخیر فوتبالی خود هست. با یک نگاه سطحی کاملا قابل درک بود که ما در هر سه خطوط با اشکالات جدی مواجه بودیم. استفاده از روزبه چشمی در عمق خط دفاعی بیانگر این بود که خاکپور تیم و ترکیب خود را نمی شناسد.

اگر انتخاب 80 درصد بازیکنان را درست بدانیم بی تردید انتخاب 20 درصد دیگر کاملا اشتباه بود. 3-2 بازیکن خوبی که می توانستند در این مسابقات حساس به کمک تیم بیایند به این رقابت ها اعزام نشدند. این همه ی داشته های فوتبال ما نبود، هرچند انتخاب بازیکنان حق سرمربی تیم است ولی ای کاش کمی در این رابطه دقت بیشتری به عمل می آمد.

من به کشورهای زیادی از اروپا سفر کردم ولی به جرات می توانم بگویم ایران مهد استعداد است. بی تعارف ایران جزء پنج کشور با استعداد در زمینه فوتبال است ولی متاسفانه در حوزه استعدادسوزی اول هستیم. مدیریت کاسبکارانه برخی از آقایان کار را به جایی کشانده که در پاره ای از موارد استعدادهای درجه یک فوتبال جایی برای هنرنمایی پیدا نمی کند.

امروز هم سوء مدیریت باعث این شکست تحقیرآمیز در برابر ژاپن بود. چه خوشایند آقای کفاشیان باشد یا نباشد، این ناکامی به پای او بسته است، هرچند بنظر من این نتایج و ناکامی ها در جایگاه آینده کفاشیان تاثیری ندارد مگر آنکه به ایشان حق ورود به انتخابات داده نشود.

خلاصه کلام آنکه عدم تخصص و تعهد برای چندمین بار است که گریبان فوتبال ما را می گیرد و تا زمانی که کار دست غیرفوتبالی ها و افراد ناسالم باشد در به همین پاشنه خواهد چرخید.