بازیکنانی که با حداقل اعزام، توجه جهان را جلب کردند
فوتسال زنان ایران؛ در جمع برترین‌ها با آینده‌ای خاکستری
تیم ملی فوتسال زنان ایران در حالی در میان نامزد‌های عنوان بهترین تیم سال جهان قرار گرفته که بدون سرمربی و کادر فنی وضعیت روشنی برای آینده ندارد.
رویداد۲۴ سایت «فوتسال پلنت» نامزد‌های نهایی کسب عناوین برترین‌های هر پست را اعلام کرد و فوتسال ایران هم نماینده‌های زیادی در میان این نامزد‌ها داشت.
در کنار فوتسال مردان که سال هاست در میادین جهانی درخشیده، امسال این فوتسال زنان بود که بیشتر به چشم آمد.
پس از قهرمانی دختران فوتسالیست ایرانی در مسابقات آسیایی و عملکرد مطلوب بسیاری از بازیکنان به ویژه در بازی فینال، ۲ بازیکن از تیم ملی در فهرست بهترین‌ها قرار گرفتند. فرزانه توسلی در بین بهترین دروزاه بان‌ها و فاطمه اعتدادی هم در بین بهترین بازیکنان جای گرفت. اما این تنها اتفاق خوش نبود. در ادامه معرفی فهرست بهترین ها، نام شهرزاد مظفر سرمربی تیم ملی هم در میان بهترین سرمربیان جهان قرار گرفت و در نهایت با حضور تیم ملی فوتسال زنان ایران در میان برترین تیم‌های دنیا، پرونده امسال این سایت با حضور پررنگ فوتسال زنان ایران بسته شد.
این‌ها همه در حالی است که زنان فوتسالیست ایرانی تفاوت‌های زیادی با سایر کشور‌های حاضر در این فهرست دارند. مهم‌ترین تورنمنتی که فوتسال زنان ایران در این سال‌ها به آن اعزام شده مسابقات قهرمانی آسیا بوده است و حتی تورنمنت چهار جانبه روسیه که جزو برنامه همیشگی اعزام تیم ملی هم بود، ۲ سالی می‌شود که دختران فوتسال ایران به آن اعزام نمی‌شوند. در شرایطی که برای حضور در فهرست بهترین‌ها باید در میادین مختلف حضور داشت تا به چشم کارشناسان آمد، اما این تیم و بازیکنانش با حداقل اعزام‌ها و حضورهایشان توانستند توجه کارشناسان را به خود جلب کنند تا در نهایت تیمشان در میان بهترین‌های جهان قرار گیرد.
حالا مساله اینجاست که همین تیم که شانس قرار گرفتن در جمع برترین تیم‌های دنیا را داشته، تکلیفش برای آینده مشخص نیست.
۲۲ شهریور همین امسال بود که خبر رفتن مظفر از فوتسال ایران رسانه‌ای شد. او که سال گذشته در لیگ فوتسال زنان ایران همراه با دانشگاه آزاد عملکرد خوبی داشت، با کناره گیری این ارگان از تیم‌داری در ورزش زنان، تیمش را از دست داد و در فصل جدید لیگ برتر ابتدا بدون تیم ماند. سپس تیمی جدید وارد شد و خواست مظفر را جذب کند، اما او تصمیمش را برای رفتن گرفته بود. نه تنها از لیگ، بلکه از تیم ملی هم رفت و با قراردادی ۲ ساله به تیم ملی فوتسال زنان کویت پیوست.
همان زمان رسانه‌ها و کارشناسان رفتن مظفر را به معنای عدم حمایت مدیران از سرمایه‌های داخلی دانستند. اگرچه لیلا صوفی زاده نایب رییس زنان فدراسیون فوتبال در همان زمان عنوان کرد که مظفر را در تیم ملی از دست نداده ایم، اما شاید صوفی زاده یادش رفت که هیچ مسابقه‌ای هم نباشد، ۲ سال دیگر مسابقات قهرمانی آسیای دیگری در راه است و این تیم در حالی باید از عنوان قهرمانی اش دفاع کند که سرمربی کاربلدش را هم ندارد.
در حال حاضر فوتسال زنان ایران مربیان خوبی دارد، اما مشکل اینجاست که کمتر کسی از آنها تجربه میادین بین المللی دارند. غیر از دانش بالای مربیگری مظفر که باعث شد او حالا از کشوری دیگر درخواست داشته باشد تا فوتسال زنان کشورشان را احیا کند، او به سبب بار‌ها حضورش در مسابقات برون مرزی از نظر روانی هم مربی حرفه‌ای شده بود. به عبارتی فدراسیون فوتبال، سرمایه‌ای که تا حدی خودش هم در پرورشش نقش داشت را از دست داد و بدتر اینکه به نظر می‌رسد هیچ به فکر جایگزینی برای او نیست.
چشم به هم بزنیم لیگ تمام می‌شود و این تیم باید یک سال پیش از مسابقات قهرمانی آسیا اردو و مسابقات تدارکاتی و تورنمنت‌های مختلف را تجربه کند. هرچه دیرتر به فکر کادر فنی این تیم باشیم، روند آماده سازی را کندتر خواهیم کرد. در این صورت اگر فوتسال زنان که حالا با ۲ قهرمانی پیاپی قدرت برتر فوتسال زنان آسیاست افت کند، دیگر افکار عمومی هیچ توجیهی را از فدراسیون فوتبال و مدیرانش نخواهد پذیرفت.
منبع: ایرنا
خبر های مرتبط
