سریالی برای پدر و مادرها با موضوع نوجوانان
رویداد۲۴ مجموعه تلویزیونی «محرمانه» سریال تلویزیونی است که این روزها از شبکه سه سیما به روی آنتن می‌رود و تلاش می‌کند بدون پند و اندرز با گروه سنی نوجوان که از فقدان برنامه و اثر نمایشی رنج می‌برند ارتباط برقرار کند.
حسین رفیعی، افشین سنگ چاپ، مهدی ابراهیمی، احمدرضا اسعدی، مسعود رهنما، ساناز سماواتی، فاطمه هاشمی، سوسن مقصودلو، جواد خواجوی، یزدان کاظمی، سحر شفیعی و … از جمله بازیگران این سریال هستند و داستان‌هایی که در این اثر روایت می‌شود، بیشتر به دغدغه نوجوانان می‌پردازد.
این سریال به کارگردانی «مسلم تهرانی» ساخته شده که گفت‌وگوی با او را در ادامه می‌خوانید:
آقای تهرانی سوژه ساخت سریال محرمانه از کجا آمد؟
-«محرمانه» سریالی است بر مبنای سبک زندگی و با تاکید و نگاه ویژه به خانواده ساخته می‌شود. دو فصل آن قبلا توسط برخی از دوستان دیگر تحت عنوان محرمانه خانوادگی ۱ و ۲ ساخته شده است. مجموعه‌های دیگری هم به موازات آن طراحی شده و محرمانه همسرانه هم در راه است. محرمانه نوجوان را ساختیم که روی آنتن می‌رود و محرمانه کودکانه در اتاق فکر است. محرمانه پدرانه و مادرانه نیز در دستور کار قرار می‌گیرد.
در حقیقت محرمانه یک مجموعه‌ای از مسائل و نکاتی است که برای خانواده‌ها موضوعات مفید و قابل قبولی دارد. مسائلی که بایدها و نبایدهایی را به نمایش در می‌آورد که باید خانواده‌ها بدانند. این مجموعه ها با فصل های متفاوت تحت عنوان کلی محرمانه توانسته رازها و محرمانه های مهم زندگی را در اختیار مخاطب قرار دهد.
کلیت و سوژه این مجموعه تلویزیونی از این مجموعه‌های کودکانه، نوجوانانه، پدرانه، مادرانه و خانوادگی ها بیرون می آید. که البته در این بین یک بخشی از آن محرمانه نوجوان است و در بخش‌های مختلف به واسطه کلیت و عنوان سوژه، مدل برنامه و شکلی که تعریف شده، متفاوت است.
محرمانه خانوادگی به صورت یک مجله تلویزیونی درآمده، محرمانه همسرانه به صورت یک مسابقه تلویزیونی بین زوج‌های جوان و محرمانه نوجوان را هم ما به صورت یک سریال اپیزودیک داستانی با محوریت داستان های نوجوان تولید کردیم.
با توجه به ایده ای که داشتید، این خروجی سریال چقدر به ایده اولیه شما نزدیک شده است؟
-معمولا یک اثری برای رسیدن به مرحله تولید، از یک سیر ایده پردازی طراح، نویسنده و فیلمساز می گذرد تا یک مطلوبی به سرمنزل برسد. همیشه فیلمساز دغدغه‌مند به دنبال رسیدن به این آمال مهم یعنی قرابت تولید اثر با ایده و طرح اصلی است.
خوشبختانه ما در جریان تولید این اثر، توجه و نزدیکی به ایده اصلی را فراموش نکردیم. توانستیم فضایی که مدنظرمان بود را به منصه ظهور و سرمنزل نمایش درآوریم. یعنی حدی که از دور نگاهش می کنیم قابل قبول به نظر می رسد و تا حدودی راضی کننده است. امیدوارم که نظر مخاطب را هم جلب کند و بتواند برایشان مفید باشد.
در کشور ما تعداد زیادی نوجوان وجود دارد که نیازمند ساخت آثار نوجوانانه هستند، در این میان هم آثاری که تولید می شوند نه به درد سن نوجوان می‌خورد و نه آثار بزرگسال، از نظر شما این عدم رونق در حوزه آثار نوجوانانه به چه علت است؟
-من خودم خیلی به این موضوع فکر کردم. زمانیکه «محرمانه» را شروع کردم به مصداق‌های نمایشی نوجوانانه‌ای که خودم در دوران نوجوانی‌ام دیده‌ام و یا کارهای امروزی، به یک نتیجه مهم رسیدم آثار نمایشی نوجوانان بسیار انگشت شمارند.
به واسطه سابقه تئاتری‌ام، یک آشنایی خوبی با فضای نمایشی کودک و نوجوان دارم که بسیار کار سخت و تاثیرگذاری است. حالا کودک شرایط مشخص‌تری دارد ولی کار نوجوان بسیار سخت‌تر است. چرا که نوجوانی دوره حساسی است و سرشار از موقعیت های استرس زا و نگرانی های بی مورد و هیجانات خوب و بد، برخوردار است. مجموعه این اتفاقات شخصیت نوجوان را شکل می‌دهد و یک دوره‌گذاری است که باید با دقت و کمک بزرگترها حتما این دوره جدی گرفته شود. چون دوره‌ای نیست که آدمی مثل دوران جوانی بتواند روی پای خودش بایستد یا در دوران بزرگسالی و میانسالی با تجربه و پختگی تصمیم بگیرد.
ویژگی‌های سخت روحی و روانی نوجوان شاید موجب می شود که بسیاری از فیلمسازان و نویسنده ها سراغ زندگی آدم ها نروند و خیلی آثار کمی در این زمینه تولید می‌شود. هرچند این کم‌کاری نهایتا پذیرفته نیست و ما موظف هستیم یک کاری در این راستا انجام دهیم. حتما سخت است ولی باید سختی آن را به جان خرید. خوشبختانه ما یک قدمی برداشتیم خیلی هم تلاش کردیم به لحاظ علمی و هنری تا جایی که ممکن است راه درستی باشد.
به لحاظ هنری نیز تا جایی که توانستیم از جذاب‌ترین فرم‌های تصویری که الان مخاطب می‌پسندد و استفاده از آدم‌هایی که در فضاهایی غیر از تلویزیون مخاطب آنها را می شناسد و مردم آنها را دوست دارند.
در استفاده از موسیقی‌هایی که برای دوره نوجوانی است نیز خیلی تلاش کردیم به نوجوان‌مان نزدیک شویم و بتوانیم یک برنامه مفیدی را در دل این بی‌برنامگی و در این جریان رسانه‌ای ویژه نوجوانان داشته باشیم. هرچند یک شبکه به نام شبکه امید داریم که البته دوستان ما آنجا تلاش می‌کنند اما حداقل و کافی نیست. تاسیس یک شبکه که کار را حل نمی‌کند و مشکلی را برطرف نمی‌کند.
برای ساخت این سریال، خودتان چقدر سعی کردید که با نوجوانان رو به رو شوید و با آنها ارتباط برقرار کنید؟
-من دوره طولانی تئاتر کودک و نوجوان کار کردم و خود به خود با طیف زیادی از نوجوانان طرف بودم. قبل از این کار دو سریال نوجوان دیگر کار کردم البته به عنوان مدیر یک فیلم سینمایی نوجوانانه نیز کار کردم. قبل از ساخت سریال محرمانه کوشیدم یک اتمسفری از فضای نوجوانان در ذهنم داشته باشم و اصلا به واسطه این تجارب جرات کردم کارگردانی این پروژه را قبول کنم، قطعا کار سختی بود.
یک بخش دیگر هم تعاملی بود که با بازیگران داشتم. یک تیم بیست و چند نفره بازیگر نوجوان دختر و پسر داشتم که از روزی که تمرینات‌مان را شروع کردیم برخورد با این‌ها قبل از ضبط خیلی به من کمک کرد که به دنیای‌شان بیشتر نزدیک شوم.
ویژگی سریال محرمانه که باعث جذب مخاطب نوجوان می شود، از نظر ما چیست؟
-خیلی سعی کردیم از فرم‌های معمول تلویزیون فاصله بگیریم. طراحی دکور و صحنه‌مان متفاوت بود که به رسم همیشگی نباشد. با توجه به محتوایی که داشتیم دنبال ایده جدیدی بودیم. در واقع دکوری که در و پنجره دارد ولی دیوار ندارد. یعنی ما با شهری مواجه هستیم که دیوار ندارد. همه چیز خیلی شفاف و روشن است و پیام آن به طور صریح در مقابل ما هویداست. در کلاس، خانه را می بینیم و در خانه، خیابان مشخص است.
این اتفاقات چند لایه یک بخشی از تجربیات دکور ما در صحنه خواهد بود. ممکن است در نگاه اول یک کششی ایجاد کند. در وهله بعدی سعی کردیم یک تیم روانشناسی مجرب در پشت تولید این سریال داشته باشیم که با نکته سنجی و دقت کار جلو برود.
دنبال فضاها، قصه ها و اتفاقاتی هم نبودیم که نوجوان پس بزند. تیم های روانشناسی و پژوهشی به ما کمک کردند جذابیت کارمان را سرپا نگه داریم. مراقبت کردیم حرف مستقیم نزنیم و موعظه نکنیم. چرا که این رویه ساخت و تولید اثر نمایشی از نظر مخاطب نوجوان رد شده است. دنبال این هستیم که «محرمانه» را نوجوانان ببینند.
در فصل اول سریال به چه موضوعاتی پرداختید؟
-ما ۲۴ موضوع متفاوت در فصل اول داریم. سوژه‌های ما در فصل اول بیشتر روانشناسی است و براساس سوژه‌های واقعی هم طراحی شده؛ چرا که با تیم روانشناسی مشورت کردیم، سریال به صورت کارشناسی جلو رفت. پرونده‌هایی که بین نوجوان‌ها شیوع بیشتری داشتند آنها مورد بررسی قرار گرفتند.
طراحی کاراکترهایمان از دل سوژه‌های این پرونده ها اتفاق افتاده؛ آدمی که در مجموعه ما خشونت طلب است نمونه‌های عینی در جامعه نوجوانان دارد. نوجوانانی که درگیر مصرف سیگار و اعتیاد شده، غرغرو، متوقع، لجوج، کمال‌گرا و موارد دیگر... آدمی که شایع پراکنی می‌کند یا با دنیای مجازی درگیر است. آدم چاپلوس و طیف‌های مختلف دیگر همه از روی چهارچوب‌های علم روانشناسی انتخاب شدند. مسئله انتخاب رشته، کنکور و مسائل اجتماعی هم موضوعاتی هستند که در فصل دوم به آنها پرداخته می شود. در فصل اول بیشتر به موضوعات روانشناسی می‌پردازیم و در فصل بعدی موضوعات اجتماعی را دنبال می‌کنیم.
برای سوژه‌یابی موضوعات نوجوانانه و پرداختن به موضوعاتی که دغدغه نوجوانان است، تیم سوژه‌یابی هم داشتید؟
-سوژه‌ها براساس تصمیم یک تیم تحقیق و پژوهش و یک تیم روانشناس تولید شده و در ادامه فصل دوم هم تولید خواهد شد. فصل دوم محرمانه نوجوان در ادامه همین موضوعات نوجوانی با نگاه مشکلات و مسائل رفتاری و اجتماعی در ۳۴ قسمت تولید می‌شود. فضا همان فضاست و آدم‌ها همان آدم‌ها هستند. قصه‌ها جذاب‌تر می‌شوند و تنوع فضایی هم بیشتر خواهد شد.
تغییرات کوچکی در دکور و در تیم بازیگری خواهیم داشت. ولی نگاه‌مان مسائل اجتماعی و جامعه‌شناسی خواهد بود. امیدوارم این مجموعه نقش کوچکی در تربیت نسل نوجوان‌مان داشته باشد. ما کارمان فقط با پخش سریال تمام نمی‌شود. اما فایل های کوتاه یک دقیقه ای در فضای مجازی آماده می کنیم. توصیه‌ها و نکاتی است که تیم روانشناسی‌مان دارند. چه پدرها و مادرها و چه نوجوانانی که پیگیر هستند این نکات را در فضای مجازی بدست می‌آورند.
ما در دل مجموعه مان نقدهای جدی به آموزش و پرورش و نظام آموزشی کشور داشتیم که از نظر ما و تیم روانشناس و پژوهش‌مان ایرادات اساسی دارد و یک بخشی از معضلات و مشکلات نوجوانی در دل آموزش نهفته است. ناگفته نماند که در جریان این پرداخت‌ها، هیچ‌وقت به مخاطب پند و اندرز نمی‌دهیم و نمی‌گوییم این کار را بکند یا نکند.
ماجرای آمار و ارقامی که در انتهای برنامه عنوان می‌شود، چیست؟
-در سکانس پایانی آمار و ارقامی که لازم است و آن دیتای علمی راجع به نوجوان و نوجوانی را در دل نمایش گنجانده‌ایم. یک تلنگر می‌زنیم تا آن نوجوان لجوج یا خشونت‌طلب بدانند چه مشکلاتی دارند و درگیر چه معضلاتی در آینده می‌شوند. ما سعی می‌کنیم در دل مجموعه‌مان جریانات را به سمت مشاوره و کمک به پدر و مادر هدایت کنیم. در عین حال هیچ‌وقت کار مستقیمی انجام ندادیم و فقط معضلات را بررسی و موشکافی کردیم. امیدوارم این مجموعه‌ها برای مخاطب‌مان مفید باشد و خداوند کمک کند قسمت‌های بعدی را با قدرت و انگیزه بالا بسازیم.
