تاریخ انتشار: ۱۷:۳۱ - ۰۱ ارديبهشت ۱۳۹۹

تندیس محمد اوراز وجه‌المصالحه اندیشه‌های قومی!

متاسفانه در سال‌های گذشته با سهل‌انگاری‌ها و با سیاسی و امنیتی کردن زندگی ورزشکاران و قهرمانان ملی ضربات سنگین بر جامعه ورزشی کشور وارد شده و افراد فرصت طلب برای نیل به اهداف غیر حرفه‌ای و شخصی و قومی خود تمامی مصالح ملی را زیر پا گذاشتند، آنهم برای تندیس شخصی که رهبری انقلاب ایشان را با دست خط شخصی خویش قله نورد شرافت و کرامت نام نهادند و عده‌ای حتی در ولایتمداری خود را موجه‌تر از رهبری انقلاب تصور می‌کنند.

ستون کوهنوردی ایران

رویداد۲۴"محمد اوراز" به‌عنوان اولین مسلمان و ایرانی که فاتح قله اورست شد، توانست افتخارات زیادی را برای جامعه ورزش کشورمان به ارمغان آورد و به همین دلیل به ستون کوهنوردی ایران مشهور شد.

"اوراز" که پرافتخارترین کوهنورد ایران محسوب می‌شود، اواخر دهه چهل در نقده آذربایجان غربی به دنیا آمد و در طول سال‌های فعالیتش در رشته کوهنوردی کاری کرد که خیلی‌ها اسم نقده را پس از شهرت او شنیدند.

"محمد" رشته‌های مختلف ورزشی مثل بسکتبال و تنیس را برای فعالیت برگزید، اما عشق و علاقه خاص به طبیعت باعث شد در رشته کوهنوردی خود را موفق‌تر و محکم‌تر بداند.
بیشتر بخوانید:این کوهنوردان ایرانی در کوهستان جان باخته‌اند
 
"اوراز"، دماوند را برای اولین صعود خود انتخاب کرد. صعود موفق او به "راکاپوشی" منجر شد یک‌سال بعد تجربه‌ای پرافتخارتر را در کارنامه خود به ثبت برساند که این اتفاق نقطه اوج حضور او در کوه بود و قله اورست زیر پا‌های استوار این قهرمان ایران مغلوب شد و "محمد" توانست مدال طلای کوهنوردی جهان را کسب کند. این موفقیت‌ها "محمد" را گام به گام به آرزو‌های خود نزدیک‌تر می‌کرد.

او با این موفقیت‌های خود توانست کوهنوردی ایران را به اوج برساند "محمد" در مدت زمانی کوتاه شاگردان زیادی در این رشته ورزشی تربیت کرد و همچنین مردم شهرش را با ورزش کوهنوردی بیشتر آشنا کرد.

"محمد اوراز" پس از صعود به اورست، به چند قله هشت هزار متری دیگر هم صعود کرد آنهم بدون استفاده از کپسول اکسیژن و در اواخر تابستان ۸۲ برای فتح "گاشربروم یک"، راهی رشته کوه "قراقروم" در پاکستان شد؛ صعودی که تا نزدیکی‌های قله ادامه یافت، اما ریزش بهمن او را در نوردید و "محمد" با کمک هم‌تیمی‌هایش به بیمارستانی در اسلام آباد منتقل می‌شود، ولی پس از ۲۰ روز، در ۱۶ شهریور ۱۳۸۲ از دنیا رفت.

در زمان تشییع جنازه "اوراز" تمام آذربایجان غربی سیاه‌پوش شد، ترک و کُرد با جمعیتی بیش از چند ده هزار نفر زیر تابوت او را گرفتند و تشییعش کردند و پیکر مرحوم "محمد اوراز"، فرزند بزرگ آذربایجان غربی، در قلب کوه در سلطان یعقوب نقده طبق وصیت خودش به خاک سپرده شد. او حتی طرح مزار خود را قبل از مرگ وصیت کرده بود. مزار "محمد" درست در وسط سکویی دایره شکل قرار دارد و دو کمانی که این دایره را تشکیل داده، نماد اقوام کرد و ترکی است که مردم نقده را تشکیل می‌دهند و پلکان هلالی آن آغوش محمد است، محمد‌ی که از پدری کرد و مادری ترک به دنیا امده بود.

"اوراز" که افتخارات زیادی را برای شهر خود به ارمغان آورد متاسفانه اثری از او در جغرافیای شهری به چشم نمی‌خورد و حتی یک خیابان و کوچه هم به نامش نبود، اما پس از مدت‌ها پیگیری و با در خواست مردم این شهرستان و پس از ۱۷ سال تندیس "محمد اوراز" و "محسن شادی" در شهرستان نقده برای نصب آماده شد.

محسن شادی، دیگر ورزشکار پرافتخار ایرانی اهل نقده، در رشته قایقرانی است که توانسته عنوان قهرمانی جوانان جهان و همچنین طلای بازی‌های آسیایی را برای ایران به دست آورد. او به عنوان اولین ورزشکار ایرانی صاحب مدال جهانی در رشته قایقرانی شناخته می‌شود.

۱۷ سال از مرگ "محمد اوراز" می‌گذرد، اما در همه این سال‌ها تنها یک‌بار آن هم چند سال پیش در مراسم برای ایرانیانی که در هیمالیانوردی جان‌شان را از دست داده بودند، مراسمی برای "محمد" تحت عنوان «جاودانه‌های کوهستان» برگزار شد. این مراسم از هر جهت هم در نقده، آذربایجان غربی و ایران اولین مراسم در نوع خود بود، اما باز هم احساس می‌شد حق مطلب درباره "اوراز" به هیچ عنوان ادا نشده تا اینکه تصمیم گرفته شد تندیس "محمد" با پیگیری مداوم صورت گرفته از جانب وزارت ورزش و جوانان و نماینده این حوزه و همچنین استاندار و‌مسئولان ذی ربط و رئیس فدراسیون کوهنوردی ایران نصب شود.

البته که برای نصب این تندیس نیاز به اخذ مجوز بود و بر همین اساس جلسه شورای برنامه‌ریزی استان با حضور همه مدیران کل، استاندار و اعضای شورای تامین شهرستان و همچنین شورای اداری، شهردار و ریاست شورای شهر در نقده برگزار شد که در آن جلسه حتی یک نفر مخالف موضوع نصب این تندیس‌ها نشد و در مورخ ۹۸/۰۴/۰۳ در ان جلسه این موضوع به شور عمومی گذاشته شد و بدون مخالف تصویب گردید؛ و در نهایت مصوبه از شورای شهر در تاریخ سه شنبه ۹۸/۰۷/۳۰ اخذ شد و پس تایید مصوبه شورا توسط فرماندار، برای اقدام به شورای شهر بازگشت.

موضوع نصب تندیس باید در شورای نظارت بر ساخت تندیس در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیریت کل آن در استان نیز به تصویب می‌رسید که این اتفاق در تاریخ ۹۸/۱۲/۲۸ صورت گرفت و مدیرکل فرهنگ و ارشاد استان به فرماندار و شهرداری نقده اعلام کرد همه جزییات تندیس‌ها مورد تایید بوده و اجازه نصب آن صادر شد.

مکاتبه‌ها بین استاندار و شورای شهر همچنان ادامه داشت و فرماندار باز هم با شهردار و شورای شهر برای اجرا و اقدام در تاریخ ۹۹/۰۱/۲۵ مکاتبه کرد و در نهایت با بازدید‌های میدانی صورت گرفته از بین نقاط مختلف شهر دو نقطه برای نصب تندیس‌ها به پیشنهاد شهردار و رئیس شورای اسلامی شهر انتخاب شد در مورخ ۹۸/۰۱/۲۷ نصاب به درخواست فرماندار و شهردار شهر در دفتر فرمانداری حاضر و به نمایندگان شهرداری و فرمانداری برای عملیاتی اجرایی معرفی و نهایت نصب شدند، اما پس از نصب تندیس اختلافات تمامی نداشت و گویا هنوز از این تندیس در میدان شهر رونمایی صورت نگرفته است.

کمتر شهرستانی این فرصت را پیدا می‌کند که دو قهرمان ملی در این سطح و البته ده‌ها قهرمان ملی دیگر داشته باشد. شاید مردم به حق بپرسند چرا در ۱۷ سال گذشته یک کوچه بن بست هم به نام اوراز در نقده وجود ندارد؟ یا چرا نامی از محسن شادی در اماکن شهری نیست؟ یقینا نصب این تندیس‌ها فراتر از هر نگاه قومی و حذفی تنها در راستای پاسداشت زحماتی است که آن‌ها برای ایران کشیده‌اند.

متاسفانه در سال‌های گذشته با سهل‌انگاری‌ها و با سیاسی و امنیتی کردن زندگی ورزشکاران و قهرمانان ملی ضربات سنگین بر جامعه ورزشی کشور وارد شده و افراد فرصت طلب برای نیل به اهداف غیر حرفه‌ای و شخصی و قومی خود تمامی مصالح ملی را زیر پا گذاشتند، آنهم برای تندیس شخصی که رهبری انقلاب ایشان را با دست خط شخصی خویش قله نورد شرافت و کرامت نام نهادند و عده‌ای حتی در ولایتمداری خود را موجه‌تر از رهبری انقلاب تصور می‌کنند.

یادمان باشد، نباید "محمد اوراز" و”محسن شادی” وجه المصاله اندیشه‌های قومی افراد قرار گیرد و مسئولان احیانا خود را در مقابل این عزیزان و ملت قرار دهند. اوراز تنها کرد نیست، تنها ترک نیست بلکه وی نماینده‌ی به حق همه ایرانیان است، اما برخی با اهداف نامعلوم به دنبال قومی کردن این اتفاق مبارک در نقده هستند باید از آن‌ها سوال کرد ایا ۱۷ سال به تاخیر انداختن نصب این تندیس قوم گرایانه و جفا در حق این انسان بزرگ و ملت ایران نیست؟

باید بدانیم این رفتار‌های امنیتی قطعا شکاف بین نظام و ملت را عمق بخشیده و دامنه‌ی بی اعتمادی را می‌گستراند آنهم در این روزگار کرونایی که بی شک نشاط سیاسی اجتماعی و امید افرینی از هر چیزی مهم‌تر است. رونمایی از تندیس‌ها بهانه را از دشمنان این اب و خاک گرفته، در زمین دشمنان این آب و خاک بازی نکنیم و وحدت را نه در کلام که در عمل به همگان نشان دهیم.
منبع: برنا
خبر های مرتبط
خبر های مرتبط
نظرات شما