اصلاحات فاقد یک رهبر سیاسی متفکر در مجلس است

رویداد۲۴- نماینده مجلس ششم و فعال سیاسی اصلاح طلب، در مورد عدم موفقیت فراکسیون امید در مجلس دهم، گفت: «شخص عارف نیز یک اشتباه سیاسی مرتکب شد و اینکه وقتی کسی به عنوان سیاستمدار وارد بازی‌های سیاسی می‌شود، نباید رنجیده شود و قهر کند و کنار برود؛ یک سیاستمدار باید از تمام فرصت‌ها به نفع جبهه خود استفاده کند.» 

به دنبال از دست رفتن ریاست مجلس برای فراکسیون امید، این بار این فراکسیون بر خلاف انتظار در انتخابات ریاست کمیسون‌ها نیز ضعیف ظاهر شد و تنها ریاست دو کمیسیون را از آن خود کرد؛ اتفاقی که خبر از یک سردرگمی و حتی انفعال در فراکسیون امید می‌دهد. 

در این میان، محمدرضا عارف به عنوان رئیس فراکسیون امید در مجلس دهم، بار دیگر موضع انفعالی اختیار کرده و به نظر می‌رسد پس از ناکامی در کسب ریاست مجلس، اینک شائبه قهر سیاسی وی نیز مطرح شده است. 

مهدی آیتی، نماینده مجلس ششم و فعال سیاسی اصلاح طلب، در گفت‌و‌گو با رویداد۲۴ در مورد ریشه‌های ناکامی فراکسیون امید در مجلس دهم، گفت: «شکست فراکسیون اصلاحات و اعتدال در مجلس دهم به برنامه ریزی این فراکسیون برای انتخابات مجلس دهم برمی گردد. متاسفانه در سال‌های اخیر شورای هماهنگی اصلاحات منحل شد که این کار بیشتر از سوی موسوی لاری صورت گرفت و به جای آن یک شورای سیاستگزاری اصلاحات و در کنار آن یک شورای مشورتی ایجاد شد که این مسائل باعث یک آشفتگی و اختلاف نظر در جریان اصلاحات شد.» 

نماینده سابق مجلس شورای اسلامی افزود: «اتفاقی که امروز رخ می‌دهد، مشابه اتفاقی است که شورای سیاستگزاری موجب رقم خوردن آن در انتخابات چهارمین دوره شورای شهر تهران شد. با وجود اینکه در انتخابات شورای شهر تهران، نیمی از اعضا را اصلاح طلبان تشکیل دادند، شاهد آن بودیم که موفق نشدند که محسن هاشمی را به عنوان شهردار تهران انتخاب کنند و قالیباف بار دیگر شهردار تهران شد و البته این اتفاق با رای الهه راستگو رخ داد که از لیست اصلاح طلبان وارد شورای شهر شده بود و سپس به سمت دیگر چرخید. پس از آن مسجدجامعی نیز از دستیابی به ریاست شورای شهر کنار زده شد و چمران بار دیگر مانند زمان احمدی‌نژاد، رئیس شورا شد.» 

وی در مورد شباهت اتفاقات مجلس دهم با شورای شهر، گفت: «جبهه اصلاحات به دلیل‌‌ همان اختلافات ایجاد شده در شورای هماهنگی، در شورای شهر برای انتخاب شهردار تهران و رئیس شورای شهر شکست خورد و همین اتفاق در مجلس دهم نیز رخ داد. با وجود اینکه حتی یک نفر از لیست اصولگرایان از تهران موفق به ورود به مجلس دهم نشد، ولی جبهه اصلاحات به دلیل فقدان یک رهبری سیاسی متفکر و با سابقه، باعث شد که آشفتگی در جبهه اصلاحات و اعتدال افزایش پیدا کند، به طوری که وقتی صحبت از فراکسیون امید شد، این فراکسیون فقط یک حرف روی کاغذ بود، اما در عمل فراکسیون امید به وجود نیامد. در مقابل، مشاهده می‌کنید که امروز فراکسیون ولایت اعلام می‌کند که حدود ۲۰۰ عضو دارد، یعنی تمام زحماتی که در این چند ماه کشیده شد و شورای اصلاحات قصد داشت که هم هیات رئیسه و هم روسای کمیسیون‌های مجلس دهم را به دست بگیرد، در تمامی این بخش‌ها به اقلیت افتاد و امروز کما فی السابق و مثل دوره احمدی‌نژاد، رئیس مجلس‌‌ همان لاریجانی است، عارف از ریاست مجلس و سپس از ریاست کمیسیون مورد علاقه خود و ریاست مرکز پژوهش‌ها نیز باز ماند.» 

مهدی آیتی در مورد رفتارهای سیاسی عارف و نقش آن‌ها در وضعیت پیش آمده، گفت: «شخص عارف نیز یک اشتباه سیاسی مرتکب شد و اینکه وقتی کسی به عنوان سیاستمدار وارد بازی‌های سیاسی می‌شود، نباید رنجیده شود و قهر کند و کنار برود؛ یک سیاستمدار باید از تمام فرصت‌ها به نفع جبهه خود استفاده کند و هرجا که به صورت تاکتیکی و استراتژیک لازم باشد، عقب نشینی کند. زمانی که عارف احساس کرد که رای کافی برای کسب ریاست مجلس ندارد، حتما باید برای نیابت مجلس کاندیدا می‌شد و اگر به یک پله پایین‌تر رضایت می‌داد، امروز حتما نایب رئیس اول مجلس بود. در این صورت، عارف در غیاب رئیس مجلس، ریاست را برعهده می‌گرفت و در مراودات سیاسی داخلی و ارتباطات خارجی نقش پررنگی پیدا می‌کرد و بدین ترتیب فراکسیون امید تبدیل به یک فراکسیون قوی و موفق می‌شد. از سوی دیگر، اگر عارف نایب رئیس اول و یا حتی نایب رئیس دوم مجلس بود، مطمئنا اصلاحات حداقل ۵۰ درصد کمیسیون‌ها را نیز به خود اختصاص می‌داد.» 

این فعال سیاسی اصلاح طلب افزود: «این نکته که عارف در یک رنجیدگی جبهه را ترک می‌کند و از فعالیت‌های سیاسی خود عقب نشینی می‌کند، کار بایسته و شایسته‌ای برای یک عنصر سیاسی نیست؛ چرا که به دنبال آن، پشت جبهه دچار پاشیدگی می‌شود و نوعی آشفتگیی به وجود می‌آید و در نتیجه آن مشاهده می‌کنیم که پس از زحمات کشیده شده در طول این مدت، جبهه اصلاحات نتوانست اکثریت مجلس دهم را کسب کند.» 

آیتی در مورد تشدید موضع انفعالی و شائبه قهر سیاسی عارف پس از عدم دستیابی به ریاست مجلس نیز گفت: «زمانی که عارف در سال ۹۲ کاندید انتخابات ریاست جمهوری شده بود، بعضی از دوستان به وی گفته بودند که وی یک چهره آکادمیک و علمی است و نه یک چهره سیاسی در کشور. عارف از این موضوع رنجیده و ناراحت شد و در دفاع از خود تاکید کرد که چهره سیاسی است و معاون اول دولت اصلاحات بوده و کارهای سیاسی بسیار انجام داده است. با این حال باید گفت که هر انسانی دارای جنبه‌های شخصیتی است و شخصیت عارف به عنوان یک شخصیت محجوب، بزرگوار، خوش اخلاق و علمی و آکادمیک، شخصیت برجسته‌ای است اما وی به هیچ وجه یک شخصیت سیاسی درجه یک نیست و کسی که قصد دارد رهبری یک جبهه بزرگ مثل جبهه اصلاحات که نیمی از جبهه سیاسی کشور را تشکیل می‌دهد را در دست بگیرد، نمی‌تواند در مبارزات سیاسی تا این حد ضعیف، بی‌برنامه و زودرنج باشد، چرا که یکی از شرایط مبارزات سیاسی آن است که سیاستمدار باید قوی الاراده باشد و اعتماد به نفس بالایی داشته باشد. یک سیاستمدار نباید از هر بادی بلرزد و در اثر هر جریان مخالف عقب نشینی کند.» 

وی افزود: «جبهه اصلاحات امروز به یک رهبر سیاسی درجه یک احتیاج دارد که در فضای اجرایی رهبری سیاسی را به عهده بگیرد. البته در جبهه اصولگرایان نیز این سردرگمی وجود دارد و پس از فوت مهدوی کنی، رهبری سیاسی اصولگرایان ازهم پاشیده و موحدی کرمانی به هیچ وجه موفق نشده جایگاه سیاسی وی را در رهبری سیاسی اصولگرایان پر کند. به همین دلیل اصولگرایان حتی به جهت انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ نیز آشفته هستند و به نظر نمی‌رسد که اصولگرایان بتوانند یک گزینه قدرتمند را مقابل روحانی علم کنند و رای بالایی را کسب کنند.» 

این فعال سیاسی اصلاح طلب در پایان افزود: «شورای اصلاحات باید در اسرع وقت جلسه اضطراری تشکیل دهد و با دعوت از عارف، با وی شرط و شروط کند و وی با جبهه اصلاحات میثاق کند که تا آخرین لحظه از این جبهه حمایت می‌کند. چنانچه عارف اعلام کند که آمادگی یا تمایل برای رهبری جبهه اصلاحات ندارد، شورای هماهنگی باید به سرعت گزینه دیگری را به جای وی به عنوان رهبر اجرایی و سیاسی جبهه اصلاحات معرفی کند. این موضوع بسیار ضروری است و باید در سریع‌ترین زمان انجام شود و اگر در این مورد کوتاهی شود، قطعا به ضرر فراکسیون امید خواهد بود.»