انتقاد یک نماینده از قانون استخدامی و قانون کار: از نظر فقهی مرد، نان‌آور خانواده است، نه زن
ولی دادادشی گفت: از نظر فقهی مرد، نان‌آور و پشتیبان اقتصادی خانواده است، نه زن خانواده. در اختلافات خانواگی نیز آن فردی که پایش در محاکم قضایی گیر است و باید پاسخگو باشد، مرد و شوهر خانواده است.
نماینده مردم آستارا در مجلس افزود: در سبک زندگی اسلامی، زوجه جایگاه و منزلت ویژه‌ای دارد؛ به همین دلیل بهترین محل برای ظهور این ویژگی منحصر به فرد، داخل منزل تعریف شده است. زنان، مادران و همسران با تربیت و پرورش فرزندان، زیربنایی‌ترین وظیفه را در جوامع بشری به ویژه در جامعه اسلامی بر عهده دارند. دولت باید به وسیله نظام فرهنگی، جایگاه مادرانه و زنانه را به گونه‌ای تبیین و تعریف کند که زنان برای حفظ سلامت خانواده، حضور در خانه را بر حضور در عرصه‌های اقتصادی ترجیح دهند. بر دستگاه‌های اجرایی به ویژه معاونت امور زنان و خانواده رییس‌جمهور، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رسانه ملی است تا فرهنگ این مسئله را به جامعه پمپاژ کنند.
وی تاکید کرد: زنان و مادران خانواده‌ها باید از همه جهات پشتیبانی شوند.
دبیر کمیسیون اصل 90 قانون اساسی با انتقاد به قانون استخدامی و قانون کار، گفت: وقتی در قوانین مربوط به کار و استخدام در بخش دولتی و خصوصی، زنان هم‌پای مردان در نظر گرفته می‌شوند و حتی بدتر از آن کارفرمایان برای پرداخت کمتر، استخدام زنان را بر مردان ترجیح می‌دهند، نمی‌توان انتظار داشت حقوق زنان پاس داشته شود. با گسترش و ترویج این مسئله در جامعه بسیاری از مردان، خانه‌نشین و طیف زیادی از زنان، جذب بازار کار شده‌اند. همین عامل زمینه‌ساز سوء استفاده متصدیان بازار کار، تضییع حقوق زنان شاغل، تشدید تضادهای فرهنگی و افزایش معنادار اختلافات خانوادگی شده است.
نماینده مردم آستارا در مجلس ابراز امیدواری کرد حضور زنان در خارج از خانه با بازنگری در قوانین و رفتارها در دو بخش دولتی و خصوصی طی برنامه‌های میان و بلندمدت اصلاح شود.
وی خواستار ورود کمیسیون‌های فرهنگی و اجتماعی در پی ابلاغ سیاست‌های کلی خانواده و بررسی معضلات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی حضور نداشتن زنان در منزل شد و تاکید کرد: با ورود مجلس به قضیه حقوق جامعه زنان باید در کانون توجهات قرار گیرد.
دبیر کمیسیون اصل 90 قانون اساسی مدیریت خانواده‌های ایرانی بر عهده مردان دانست و افزود: فرهنگ غنی ایرانی به معنای نادیده گرفتن جایگاه زن در خانواده‌ها نیست. عدالت اقتضاء می‌کند هر کسی در جایگاه خودش قرار گیرد. مرد در نظام خانواده جایگاه ویژه‌ای دارد و زن نیز از جایگاه و منزلت خاصی در چارچوب خانواده برخوردار است. نمی‌شود که جایگاه زنان را به مردان یا جایگاه مردان را به زنان داد، هر کدام جایگاه ویژه خود را دارند و حاکمیت و دولت‌مردان نیز باید براساس این نظام عادلانه قوانین و رفتارهای اقتصادی و اجتماعی را بازمهندسی کند.
