کم‌توجهی صداوسیما به عزای عمومی اعلام شده از سوی روحانی به مناسبت رحلت آیت‌الله موسوی‌اردبیلی
شبکه مستند البته یکی از خطبه های سی سال پیش ایشان در نماز جمعه تهران را پخش کرده و احیانا در جاهای دیگر هم یاد شده و می شود یا شاید فردا در شبکه خبر مراسم تشییع پیکر مرجع فقید پوشش داده شود اما بحث بر سر پروتکل عزای عمومی است که صدا و سیما به شکل یکسانی اجرا نمی کند.
شاید گفته شود فضای دهه آخر ماه صفر و در آستانه سالروز رحلت پیامبر گرامی اسلام و دو امام همام شیعه به اقتضای این سه مناسبت حزن آلود هست و اساسا صدا و سیما در این روزها برنامه شادی ندارد تا بخواهد با حذف یا تعدیل آنها اجرای اعلام رییس جمهوری را نشان دهد.
این موضوع واقعیت دارد و صدا و سیما در ماه های غیر محرم و صفر نیز به جز برنامه های خندوانه و دور همی چندان برنامه فرحناکی ندارد اما منظور از عزای عمومی در اینجا اجرای مشخص و دقیق یک پروتکل است تا مخاطب دریابد اتفاقی افتاده و به احترام متوفا یا قربانیان یک حادثه در داخل یا خارج از کشور برنامه ها یا از شکل عادی خارج شده یا نشانی در نظر گرفته اند مانند خط مورب مشکی یا استفاده از تصویر شخص فقید در گوشه تصویر.
عزای عمومی البته تنها در صدا و سیما نمود ندارد. کما این که مهم ترین جنبه رسمی آن نیمه برافراشته شدن پرچم کشور است و چند کار نمادین دیگر.
اهمیت شخصیت آیت الله موسوی اردبیلی تنها در این نبود که در دو دهه آخر عمر در زمره مراجع تقلید شیعه در قم احصا می شد. او یکی از اعضای حلقه اصلی یاران امام بود و به لحاظ حکومتی هم دو بار فراتر از جایگاه قضایی ظاهر شد.
یک بار بعد از انفجار هشتم شهریور که کشور نه رییس جمهور داشت و نه نخست وزیر و تا انتخابات بعدی عضو شورای ریاست جمهوری بود. نوبت بعد نیز پس از رحلت امام بود که قبل از انتخاب رهبر جدید و در فقدان امام اداره کشور عملا بر عهده رییس جمهور وقت (آیت الله خامنه ای)، رییس مجلس ( هاشمی رفسنجانی)، نخست وزیر و آیت الله موسوی اردبیلی بود و اگر انتخاب رهبر جدید به سرعت و طی 24 ساعت انجام نشده بود کار این شورا ادامه می یافت.
پس آیت الله موسوی اردبیلی از چند جنبه قابل توجه است و جا دارد صدا و سیما عنایت بیشتری نشان دهد.
نخست این که انسانی سلیم النفس بود و از پیش از انقلاب دست در کار خیر و تاسیس مدرسه و دبیرستان.
دوم این که از موسسان جمهوری اسلامی و یاران نزدیک امام به حساب می آمد و صدا و سیمای جمهوری اسلامی نمی تواند به درگذشت یکی از مردان پایه گذار همین نظام کم اعتنا باشد.
سوم این که در جایگاه مرجعیت تقلید قرار داشت و انتظاررفتاری که در قبال فقیهانی با رتبه ای پایین تر از مرجعیت از خود نشان می دهد گزاف نیست.
چهارم این که به لحاظ سیاسی از بازماندگان شورای انقلاب و چهره های درجه اول سیاسی بود و اگر بعدتر از بطن سیاست فاصله گرفت ابتدا به خاطر مسؤولیت کلان قضایی بود و در دو دهه آخر رعایت اقتضائات مرجعیت و البته پاره ای انتقادات.
مهم تر از همه هم این که حال و هوای روحانیون صدر انقلاب را همچنان تا اندازه های زیادی حفظ کرده بود.
بدون تردید به خاطر همین ویژگی هاست که رییس جمهوری دو روز عزای عمومی اعلام کرده و با توجه به این که جز در موارد خاص که اعلام عزا از جانب مقام معظم رهبری صورت می پذیرد رییس جمهوری یا دولت این کار را انجام می دهند صدا و سیما باید توجه بیشتری نشان دهد.
در غیر صورت این شایبه پیش می آید یا از سر اختلاف دیدگاه های مدیران سیاسی سازمان با رییس جمهور روحانی است یا این که مواضع سیاسی آیت الله فقید را که از دلسوزی و نه قدرت طلبی ابراز می شد نمی پسندند.
اصل 113 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تصریح می کند: «پس از مقام رهبری، رییس جمهور عالی ترین مقام رسمی کشور است». بنا براین وقتی او دو روز عزای عمومی اعلام کرده صدا و سیما موظف است دست کم به لحاظ نمادین اجرا کند.
