تحقیر «رامسین کبریتی» تلنگری باشد به متولیان فرهنگی + فیلم

رویداد۲۴- مشکل کار کجاست؟ این‌که ما هر روز خبری از شبکه جم تی‌وی در رسانه‌ها داشته باشیم به ضعف سرگرمی‌سازی ما بر می‌گردد یا قدرت شبکه جم؟ 

این‌که شبکه‌ای با برنامه‌های بی‌کیفیت و مبتذل بتواند صدا و سیمای ما با هزاران کارمند و چارت اداری عریض و طویل را اینطور به چالش بکشد و آنقدر قدرت داشته باشد که دستگاه قضای ایران را هم وادار به موضوع پخش تبلیغ از این شبکه کند بیشتر از آن‌که به قدرت آن شبکه مربوط باشد به ضعف مدیریت فرهنگی ما بر می‌گردد. 

این تاسف، زمانی بیشتر می‌شود که ما شاهد برخوردهای زننده متولیان این برنامه با بازیگران تازه مهاجرت کرده ایرانی هستیم. 

ویدیوی منتشر شده از رامسین کبریتی در فضای مجازی سخافت شبکه جم را به رخ می‌کشد، اما مسئله اصلی سخیف بودن این شبکه نیست بلکه اشاره به مشکل بزرگتری در فضای فرهنگی کشور دارد. 

صدا و سیمای ایران یک دهه است که عملاً به یک سازمان واکنشی بدل شده است. سازمانی که به جای تولید خلاقانه فقط شبکه‌هایش را گسترش داده و نتوانسته یک سریال یا برنامه ترکیبی جذاب برای جذب مخاطب بسازد. 

سینمای ایران هم منهای دو سه سال اخیر و در یک رکود هشت ساله بیش از آن‌که به فکر جذب مردم به سالن‌های سینما باشد آن‌ها را با ساخت کمدی‌های سخیف و بی‌مایه فراری داد تا بازیگران و هنرمندان بسیاری عاصی شوند و رو به سراب جم آورند. 

سوالی که برای مردم پیش می‌آید این است که چرا بازیگری با سابقه بیست و چند ساله در سینما و تلویزیون ایران حاضر می‌شود به شبکه‌ای بی‌مایه مهاجرت کند و برای کار در آن شبکه به هر خفتی تن در دهد؟ 

دلایل بسیاری را در نوشته‌های گذشته ذکر کردیم ( اینجا بخوانید + + +). دلایلی از جمله بیکاری، فقر اقتصادی، افسردگی ناشی از اُفت شهرت و... اما همه این دلایل به یک منشاء و منبع بر می‌گردد و آن ضعف مدیریت فرهنگی کشور در عرصه فرهنگ و هنر است. 

 وزارت ارشاد و خصوصا ریاست محترم سازمان معظم و عریض و طویل صدا و سیما باید به این نکته توجه داشته باشند که عدم ریسک‌پذیری آن‌ها بر روی چهره‌های تازه و کار با گروه‌های امتحان پس داده و بعضا موفق باعث تولید رانت میان هنرمندان می‌شود. 

 بسیاری از بازیگران و کارگردانان سابقه ساخت ده‌ها فیلم و سریال را در کارنامه خود دارند و برخی کارگردانان و بازیگران سینما و تلویزیون ایران باید برای به دست آوردن کار پشت درهای اُتاق مدیران مشغول التماس باشند. 

مسئله تنها سخت‌گیری در صدور مجوز ساخت فیلم و سریال نیست، بلکه توزیع ناعادلانه و غیر شفاف قدرت در میان برخی هنرمندان است. در طول یک سال در سینما و تلویزیون ما شاهد حضور پر تعداد برخی هنرمندان هستیم که آثارشان با کیفیت مقبول یک اثر هنری فرسنگ‌ها فاصله دارد. 

این در حالی است که بسیاری از هنرمندان ما در فقر و بیکاری چشم از جهان فرو بستند. نمونه‌های باسابقه‌ای مثل محمد ورشوچی، شاپور قریب، مهری ودادیان و نعمت‌الله گرجی از این جمله‌اند و این نمونه دیگری از ناکامی هنرمندان باسابقه در فضای فرهنگی غیر شفاف امروز است. 

مدیران ما باید به فکر توضیع عادلانه قدرت باشند و سعی کنند با کاهش تصدی‌گر خودشان فضای رانتی را از بین ببرند. درشان ملت ایران نیست که بازیگر پرورش یافته در این سرزمین با مهاجرت به شبکه‌ای بیگانه چنان خفت و خواری ببیند که دل همه مردم از دیدن این خفت و خواری به درد بیاید. 

واقعیت امر این است که هیچ هنرمند ایرانی پس از مهاجرت غیرقانونی و غیراصولی به کشورهای بیگانه نتوانسته اعتباری برای خود کسب کند، اما این بازیگران مجبور می‌شوند از وطن بروند به امید موفقیت. 

در حالی که موفقیتی در انتظار آنان نیست بلکه هر چه هست سرابی است که با اولین برخورد‌ها فرو می‌پاشد. این‌که چرا هنرمندان ما راضی به این مهاجرت می‌شوند سوالی است که باید از مدیران فرهنگی کشور پرسید. 

این سوالی است که آنان باید به دنبال جوابش باشند. دردناک است که هنرمندی در وطن خود بیمه درستی نداشته باشد و نتواند مخارج بیماری خود و فرزندانش را پرداخت کند و در خانه‌ای فقیرانه در کنج عزلت بمیرد. 

بازیگرانی مثل رامسین کبریتی به این خفت تن می‌دهند چون از آینده هنری و معیشتی خود بیمناک هستند. این یک واقعیت است که بازیگری که شغلش بازیگری است و حرفه دیگری ندارد اگر بخشی از فضای رانتی پیرامونش نباشد طرد و حذف می‌شود و عملاً در فقر و بیکاری روزگار می‌گذراند. 

دیدن ویدئوی منتشر شده از برخورد متولیان شبکه جم می‌تواند تلنگری جدی برای مسئولان فرهنگی کشور باشد که یک‌بار برای همیشه فضای انحصار در سینما و تلویزیون را بشکنند و اجازه ندهند هنرمندانی که در این آب و خاک پرورش یافته‌اند در کشورهای بیگانه چنین تحقیر شوند چرا که تحقیر این هنرمندان تحقیر ملت ایران است.