علی اعطا: ساخت مسجد در پارک قیطریه به اندازه کافی اشکال قانونی دارد که هیچ مدیر مدبری سراغش نرود/ ظاهرا قوه عاقله‌ای در میان مدیران نیست

رویداد۲۴ مسجد قیطریه تبدیل به یک مسئله میان شهروندان و شهرداری شده است. ایرادات بسیاری نیز به عملکرد شهرداری وارد شده، اما هنوز شهرداری مدعی ادامه کار است.

به جهت بررسی موضوع فوق «انتخاب» گفتگویی با علی اعطا، عضو هیئت رئیسه و سخنگوی شورای پنجم تهران انجام داده که در ادامه مشروح آن‌را می‌خوانیم:

*مسجد قیطریه از نظر قانونی چه ایراداتی دارد؟

ساخت این مسجد در پارک قیطریه، به اندازه کافی اشکالات قانونی دارد که هیچ مدیر مدبری، سراغ انجام آن نرود. نیازی به تکرار این اشکالات از منظر فنی و شهرسازی نیست، چون این مطالب به قدر کفایت مطرح شده است. کمتر کسی تصور می‌کرد موضوع مسجد بوستان قیطریه با مخالفتی در این ابعاد مواجه شود. اما علیرغم این میزان از مخالفت‌ها، شهردار و شورا همچنان بر انجام آن، حداقل در ظاهر، اصرار می‌کنند.

*چرا مسئله مسجد قیطریه تبدیل به یک تنش سیاسی شده و چه نتایجی به دنبال دارد

در موضوع مسجد بوستان قیطریه، به گمان من شهردار و شورا کار را به نقطه‌ای رسانده‌اند که نتیجه هر چه باشد، برای آن‌ها یک باخت تمام عیار است. اگر عقب بکشند، با توجه به تصویر غیردمکراتیکی و غیرمشارکت‌جویانه‌ای که از خود ساخته‌اند، بازنده این جدال شهری هستند. اگر همچنان پافشاری کنند و مسجد را احداث کنند، باز هم بازنده‌اند. چرا که در برابر یک مطالبه جدی شهری مقاومت و لجاجت کرده‌اند. نکته مهمی که باید بگویم اینکه من به عنوان فردی که به لحاظ سیاسی به جریان مقابل مدیریت فعلی منسوبم و به لحاظ فنی و کارشناسی و دلایل دیگر، با این اقدام مخالفم؛ در این مورد از باخت این حضرات خوشحال نمی‌شوم. عمیقا آرزو می‌کردم کاش کار را به این نقطه نمی‌رساندند. می‌دانید چرا؟ چون آنچه اتفاق افتاده، صرفا باخت سیاسی برای یک جریان نیست، بلکه به نهاد انتخابی شورا و شهرداری لطمه جدی می‌زند. بی‌راه نیست اگر بگویم در شورای پنجم یکی از دغدغه‌های ما بازگرداندن اعتماد و سرمایه اجتماعی به نهاد مدیریت شهری بود، که طی سال‌های قبل کمرنگ شده بود.

بیشتربخوانید: پشت پرده ساخت مسجد در پارک قیطریه؛ علت تصمیم زاکانی لو رفت

*ایجاد مخالفت با شهرداری تهران، چرا تا این حد توسط شهرداری و شورا دامن زده می‌شود؟

بر اساس مشاهدات شخصی من، این موضوع ابتدا با مخالفت گروه‌های محیط زیستی شروع شد، بعد گروه‌هایی که از زاویه حق به شهر، مسایل مدیریت شهری را دنبال می‌کنند به مخالفان پیوستند و بعد هم با توجه به سوابق تاریخی و باستانی این منطقه، فعالین میراث فرهنگی هم به مخالفان و معترضان پیوستند و عملا یک جریان اجتماعی شکل گرفت که ترکیبی از فعالین چند حوزه بود، که اتفاقا، همه آنها، صدای بلندی دارند. چرا که هم رسانه دارند و هم در شبکه‌های اجتماعی فعالیت جدی دارند و افکار عمومی را می‌شناسند و می‌توانند بر آن تاثیرگذار باشند. نتیجه‌اش هم همین کارزاری است که افراد پرشماری به آن پیوسته‌اند. یعنی تعداد زیادی از شهروندان که عملا فعال شهری هم نیستند، به معترضان و مخالفان پیوسته‌اند. این که مدیریت شهری به گونه‌ای عمل کرده که برای احداث یک مسجد، یعنی یک مکان مقدس مذهبی، این میزان مخالف برای خود دست و پا کند، اگر بی‌تدبیری نباشد، پس چیست؟

*نکته آخر

امروز متاسفانه کار به جایی رسیده که وزیر میراث فرهنگی که قاعدتا باید موضع محکم‌تری به لحاظ فنی و کارشناسی داشته باشد، با احتیاط سخن می‌گوید که مبادا صراحتا با آقای زاکانی مخالفت نکرده باشد. این نشان می‌دهد که امروز برای وزارتخانه میراث فرهنگی، هماهنگی سیاسی با دوستان هم‌فکر، نسبت به مسایل فنی و کارشناسی اولویت پیدا کرده است. این اصلا نشانه خوبی نیست. از طرف دیگر، جریان مخالف و معترض هم، هر روز فعال‌تر می‌شود و صدای بلند‌تری پیدا می‌کند؛ و موضوع محل منازعه هم، احداث یک مسجد است که یک بنای مذهبی است و در طول تاریخ بعد از اسلام، مورد احترام همه مردم بوده. حالا جریان حاکم به گونه‌ای عمل کرده است که احداث چنین بنایی را تبدیل به محل منازعه کرده است؛ و من فکر می‌کنم حالا که ظاهرا در میان مدیران فعلی، قوه‌عاقله‌ای در کار نیست، خوب است دستگاه‌های امنیتی تبعات ایجاد این شکاف اجتماعی در یک موضوع شهری که رنگ مذهبی و اعتقادی دارد را به این حضرات متذکر شوند.