گزارش رویداد۲۴به بهانه چهلمین روز درگذشت يار ديرين امام؛
اربعین مردی که «آیت الله» بود
اینک اربعین مردی است که به او جفاها روا داشتند و هیچ نگفت، هتاکی ها به ساحتش کردند و لب فرو بست، او را فتنه گر خواندند ولی خم به ابرو نیاورد، حامیان و همراهانش را انگلیسی خطاب کردند و او قضاوت را برعهده مردم گذاشت، به حرکات غیرقانونی نهادی خاص، اعتراض کرد و او را مفسد فی الارض خطاب کردند، دروغ ها به او بستند و اجازه دفاع به او ندادند، نسبت به یک «توئیت» منقطع که به نقل از او منتشر شده بود فریاد خیانت سر دادند، شبانه روز، توپخانه تهمت و افترا به سمت او نشانه رفتند و استوار بر مسیر انقلاب باقی ماند و آنقدر از مردم و نقش آنان، دم زد که او را «آیت الله مردم» نامیدند و رهرو راستین مکتب نبوی.
رویداد۲۴- کتب تاریخی نوشته اند که در آخرین لحظات زندگانی نبی مکرم اسلام(ص) و در آن هنگام که جبرئیل امین برای آخرین بار به محضر ایشان مشرف شد تا مژده وصال انبیاء و اولیاء الهی را در بهشت برزخی تقدیم دارد با حالت غمبار خاتم المرسلین(ص) مواجه شد و دلیل این حالت را جویا شد. پیامبر اعظم(ص) در جواب سوال جبرئیل امین، بدین مضمون فرمود: «نگران امتم هستم.پس از من، سرنوشت آنان چه خواهد شد؟»
پیامبری که سالها او را مورد آزار و اذیت قرار دادند، به او جفا کردند، او را در حصر قرار دادند، از شهر و دیار خود به اجبار، بیرون راندند، توطئه های قتلش را ترتیب دادند، به آبرو و حیثیت او رحم نکردند، و جنگ ها به او تحمیل کردند، اینک و در آخرین لحظات عمر مبارکش، نگران امت خود می باشد و اینکه آیا مورد رحمت پروردگار، قرار می گیرند یا نه؟
هنگامی که جبرئیل امین از جانب پروردگار مهربان پیام آورد که ای فرستاده من، «آنقدر از امتت ببخشم که راضی شوی»، خرسندی در چهره مبارک رحمه للعالمین مجسم شد و ایشان آماده عزیمت به دیار باقی گردید. او الگوی راستین اخلاق اسلامی بود و انسانهای بزرگمنش، او را مقتدای خود قرار داده و می دهند.
در زمانه حاضر و در میان عالمان و سیاستمداران، بوده و هستند افراد عظیم الشانی که رفتار و کردار و منش خود را بر مبنای الگوی جاویدانی به نام نبی مکرم اسلام(ص) قرار داده اند و می کوشند تا شبیه ترین به او باشند. افرادی همچون مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی که فقدان غمبار او، جایگزینی نداشته و ندارد و آنان که عظمت نهضت و انقلاب را درک کرده باشند عظمت فقدان او را درک می کنند.
اینک اربعین مردی است که به او جفاها روا داشتند و هیچ نگفت، هتاکی ها به ساحتش کردند و لب فرو بست، او را فتنه گر خواندند ولی خم به ابرو نیاورد، حامیان و همراهانش را انگلیسی خطاب کردند و او قضاوت را برعهده مردم گذاشت، به حرکات غیرقانونی نهادی خاص، اعتراض کرد و او را مفسد فی الارض خطاب کردند، دروغ ها به او بستند و اجازه دفاع به او ندادند، نسبت به یک «توئیت» منقطع که به نقل از او منتشر شده بود فریاد خیانت سر دادند، شبانه روز، توپخانه تهمت و افترا به سمت او نشانه رفتند و استوار بر مسیر انقلاب باقی ماند و آنقدر از مردم و نقش آنان، دم زد که او را «آیت الله مردم» نامیدند و رهرو راستین مکتب نبوی.
دغدغه خود را حفظ مردم برای پشتیبانی از نظام قرار داده بود و بارها تاکید کرده بود که اگر روزی مردم از آرمان های نظام به وسیله عملکرد مسئولان، دلسرد شوند و دست از پشتیبانی انقلاب بردارند، آن روز را باید روز پایانی نظام جمهوری اسلامی دانست. برای استواری نظام، در بزنگاه ها به صحنه آمد و خود را فدای آرمان های انقلاب کرد که با خون هزاران نفر از خداجویان، به ثمر رسیده بود.
به امام(ره) نامه نوشت و خطر بنی صدر را گوشزد نمود، تکیه گاه مطمئن امام(ره) و انقلاب در فقدان بزرگان انقلاب بود، راهکار پذیرش قطعنامه برای اتمام جنگ را به امام(ره) پیشنهاد داد، به رهبر انقلاب نامه نوشت و خطر احمدی نژاد را هشدار داد، و برای بازگشت انقلاب به ریل اصلی، خود را فدای میدان رد صلاحیت برای انتخابات ریاست جمهوری کرد. این موارد، تعداد اندکی بود از اقدامات انقلابی آیت الله هاشمی رفسنجانی در طول حیات مبارک و اثرگذار خود که در مقابل دلسوزان انقلاب، دارای رافت و مهربانی بود و در مقابل خائنین و متحجرینی که با لباس اسلام و با شعارهای انقلاب، در فکر ضربه زدن به اعتماد مردم بودند محکم و استوار بود و ذره ای دلسردی بر او غلبه نمی کرد.
تا آخرین لحظات عمر مبارکش، از مردم گفت و اینکه باید زندگی بهتر و با آسایش بیشتری داشته باشند و مدام در فکر پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی بود. هنگامی که مشاهده نمود موانع عمده در مسیر حرکت نظام اسلامی برداشته شده است و زندگی مردم، به تدریج در مسیر بهبود قرار خواهد گرفت با خرسندی اعلام نمود:« اینک می توانم راحت بمیرم.»
آیت الله هاشمی رفسنجانی برآمده از مردم بود، برای بزرگداشت مردم، هرآنچه در توان داشت در طبق اخلاص گذاشت و سپس، بر دوش خیل عظیم دوستدارانش، بدرقه شد و در کنار امام عظیم الشان(ره)، آرام گرفت. رحمت خداوند و درود نبی مکرم اسلام(ص) بر روان پاک آیت الله هاشمی رفسنجانی و مقتدایش حضرت امام خمینی(ره) که در مسیر عزت ایران اسلامی و تحکیم کرامت مردم والامنش آن، تا آخرین لحظات عمر گرانبهایشان، از تلاش و مجاهدت، دریغ نورزیدند.
پیامبری که سالها او را مورد آزار و اذیت قرار دادند، به او جفا کردند، او را در حصر قرار دادند، از شهر و دیار خود به اجبار، بیرون راندند، توطئه های قتلش را ترتیب دادند، به آبرو و حیثیت او رحم نکردند، و جنگ ها به او تحمیل کردند، اینک و در آخرین لحظات عمر مبارکش، نگران امت خود می باشد و اینکه آیا مورد رحمت پروردگار، قرار می گیرند یا نه؟
هنگامی که جبرئیل امین از جانب پروردگار مهربان پیام آورد که ای فرستاده من، «آنقدر از امتت ببخشم که راضی شوی»، خرسندی در چهره مبارک رحمه للعالمین مجسم شد و ایشان آماده عزیمت به دیار باقی گردید. او الگوی راستین اخلاق اسلامی بود و انسانهای بزرگمنش، او را مقتدای خود قرار داده و می دهند.
در زمانه حاضر و در میان عالمان و سیاستمداران، بوده و هستند افراد عظیم الشانی که رفتار و کردار و منش خود را بر مبنای الگوی جاویدانی به نام نبی مکرم اسلام(ص) قرار داده اند و می کوشند تا شبیه ترین به او باشند. افرادی همچون مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی که فقدان غمبار او، جایگزینی نداشته و ندارد و آنان که عظمت نهضت و انقلاب را درک کرده باشند عظمت فقدان او را درک می کنند.
اینک اربعین مردی است که به او جفاها روا داشتند و هیچ نگفت، هتاکی ها به ساحتش کردند و لب فرو بست، او را فتنه گر خواندند ولی خم به ابرو نیاورد، حامیان و همراهانش را انگلیسی خطاب کردند و او قضاوت را برعهده مردم گذاشت، به حرکات غیرقانونی نهادی خاص، اعتراض کرد و او را مفسد فی الارض خطاب کردند، دروغ ها به او بستند و اجازه دفاع به او ندادند، نسبت به یک «توئیت» منقطع که به نقل از او منتشر شده بود فریاد خیانت سر دادند، شبانه روز، توپخانه تهمت و افترا به سمت او نشانه رفتند و استوار بر مسیر انقلاب باقی ماند و آنقدر از مردم و نقش آنان، دم زد که او را «آیت الله مردم» نامیدند و رهرو راستین مکتب نبوی.
دغدغه خود را حفظ مردم برای پشتیبانی از نظام قرار داده بود و بارها تاکید کرده بود که اگر روزی مردم از آرمان های نظام به وسیله عملکرد مسئولان، دلسرد شوند و دست از پشتیبانی انقلاب بردارند، آن روز را باید روز پایانی نظام جمهوری اسلامی دانست. برای استواری نظام، در بزنگاه ها به صحنه آمد و خود را فدای آرمان های انقلاب کرد که با خون هزاران نفر از خداجویان، به ثمر رسیده بود.
به امام(ره) نامه نوشت و خطر بنی صدر را گوشزد نمود، تکیه گاه مطمئن امام(ره) و انقلاب در فقدان بزرگان انقلاب بود، راهکار پذیرش قطعنامه برای اتمام جنگ را به امام(ره) پیشنهاد داد، به رهبر انقلاب نامه نوشت و خطر احمدی نژاد را هشدار داد، و برای بازگشت انقلاب به ریل اصلی، خود را فدای میدان رد صلاحیت برای انتخابات ریاست جمهوری کرد. این موارد، تعداد اندکی بود از اقدامات انقلابی آیت الله هاشمی رفسنجانی در طول حیات مبارک و اثرگذار خود که در مقابل دلسوزان انقلاب، دارای رافت و مهربانی بود و در مقابل خائنین و متحجرینی که با لباس اسلام و با شعارهای انقلاب، در فکر ضربه زدن به اعتماد مردم بودند محکم و استوار بود و ذره ای دلسردی بر او غلبه نمی کرد.
تا آخرین لحظات عمر مبارکش، از مردم گفت و اینکه باید زندگی بهتر و با آسایش بیشتری داشته باشند و مدام در فکر پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی بود. هنگامی که مشاهده نمود موانع عمده در مسیر حرکت نظام اسلامی برداشته شده است و زندگی مردم، به تدریج در مسیر بهبود قرار خواهد گرفت با خرسندی اعلام نمود:« اینک می توانم راحت بمیرم.»
آیت الله هاشمی رفسنجانی برآمده از مردم بود، برای بزرگداشت مردم، هرآنچه در توان داشت در طبق اخلاص گذاشت و سپس، بر دوش خیل عظیم دوستدارانش، بدرقه شد و در کنار امام عظیم الشان(ره)، آرام گرفت. رحمت خداوند و درود نبی مکرم اسلام(ص) بر روان پاک آیت الله هاشمی رفسنجانی و مقتدایش حضرت امام خمینی(ره) که در مسیر عزت ایران اسلامی و تحکیم کرامت مردم والامنش آن، تا آخرین لحظات عمر گرانبهایشان، از تلاش و مجاهدت، دریغ نورزیدند.
خبر های مرتبط