شاه مازندران: به دوبنده تیم ملی کشتی رسیدم

رویداد 24- با بدنه قمه به او ضربه می‌زدم. اما در آخر کمی احساساتی شدم که دوستانم مرا کنترل کردند. می‌خواستیم او را خط خطی کنیم. قصد کشتن نداشتیم.

روزنامه ایران با مرد 32 ساله ای که از طریق شبکه تلگرام قلدری می کرد و خود را شاه مازندران نامیده، مصاحبه کرده است. 

محمود هستم متولد 1362 در شهرستان بابل.

بله در رشته کشتی فعالیت می‌کردم. در این ورزش موفقیت‌هایی هم به‌دست آوردم و حتی به دوبنده تیم ملی هم رسیدم.

بله به اردو دعوت شدم. علاوه بر کشتی آزاد در کشتی لوچو هم فعالیت می‌کردم.

تا دیپلم درس خواندم و بعد نتوانستم ادامه بدهم.

بله چند بار به اتهامات مختلف مثل درگیری، تیراندازی و... بازداشت شده بودم.

پدر و مادرم با هم زندگی می‌کنند یعنی مشکلی از نظر اختلاف و اینجور چیزها ندارند. من بچه آخر خانواده هستم.

من برای ورزش به جویبار رفته بودم. به همراه دوستانم بعد از تمرینات بیرون آمده و می‌خواستیم به بابل برگردیم که سه نفر با دو موتور راه ما را سد کردند. یکی از آنها که تفنگ شکاری در دست داشت از موتور پیاده شده و لوله آن را به طرف من نشانه رفت. او در حالی که حرف‌های نامربوطی می‌زد مرا تهدید کرد و دستش را روی ماشه تفنگ فشار داد اما گلوله در لوله تفنگ گیر کرد و شلیک نشد. دوستانش با دیدن این صحنه پا به فرار گذاشتند و ما او را گرفتیم. وقتی او را به‌بابل آوردیم می‌خواستیم بفهمیم که چه کسی او را برای کشتن من اجیر کرده است.

می خواستیم با ارسال این فیلم برای کسی که او را اجیر کرده بود او را بترسانیم اما این کار را نکردیم

.

نمی دانم. شاید کسی از تلفن همراهم برداشته باشد. شاید یکی از کسانی که آن روز در آن خانه بودند فیلم را انتشار داده باشد.

بله. او آمده بود مرا بکشد. ما می‌خواستیم به این طریق از بقیه رقبا زهر چشم بگیریم. بعد هم نمی‌خواستیم او را بکشیم فقط هدفمان ترساندن او و دوستانش بود.

ما با مردم کاری نداشتیم. درگیری ما با رقبایی بود که از جنس خودمان بودند.

چند سال قبل این کار را انجام دادم. در میان ما این کار رایج است.

نه، مجرد هستم.

نه با بدنه قمه به او ضربه می‌زدم. اما در آخر کمی احساساتی شدم که دوستانم مرا کنترل کردند. می‌خواستیم او را خط خطی کنیم. قصد کشتن نداشتیم.

مال همان مرد ‌بود. او علاوه بر تفنگ این قمه را نیز در زیر لباسهایش داشت.

در باشگاهی در آنجا ورزش می‌کردم.

بله مدت زیادی از آزادی ام نمی‌گذشت.

مدتی قبل در جریان یک درگیری، شخصی کشته شد  که مرا به اتهام مشارکت در قتل گرفتند اما با گرفتن رضایت شاکی خصوصی آزاد شدم.

مدتی را در تهران و کرج بودم اما خانواده زنگ زدند و گفتند که دادستان برایم حکم محاربه درخواست کرده. من هم چاره‌ای نداشتم. تصمیم گرفتم به بابل برگردم تا اگر قرار است دستگیر شوم در شهر خودم باشد.

پشیمان هستم. کاش به این راه نمی‌افتادم.عاقبت ورود به این عرصه نابودی است.اگر فرصتی باشد به ورزش برمی گردم.کاش بتوانم جبران کنم.از جوانانی که این راه را در پیش گرفته‌اند می‌خواهم با قانون در نیفتند. چون عاقبتی بهتر از من نخواهند داشت.