گزارش رویداد۲۴ درباره چرخش عجیب مواضع صاحبان تریبون
رابطه «اشکنه پیاز»، «دغدغه معیشت مردم» و «سیاست بازی حضرات»
مردم میدانند که موضوع معیشت آنان، به دلیل نزدیکی به انتخابات است که دغدغه حضرات شده است، مردم میدانند که چون روحانی رئیس جمهور است آقایان جنتی و علم الهدی، دغدغهمند آنان شدهاند، مردم میدانند که اگر احمدینژاد رئیس جمهور بود باز هم توسط آقایان، به خوردن یک وعده غذا در روز که ترجیحا باید «اشکنه پیاز» میبود ترغیب میشدند و از دغدغه معیشت آنان، خبری نبود.
رویداد۲۴- در هنگام آسیب شناسی جامعه اسلامی، این نکته به دست میآید که یکی از آسیبهای جامعه مذکور، آن است که مدعیان دینداری و افرادی که جایگاهی برآمده از دین، مسیر ارتزاق آنان است به سیاست بازی روی آورند.
چنین افرادی علاوه بر آنکه ظرفیتهای مرتبط با دین را به انحراف میکشانند و در مسیر اهداف دین، حرکت نمیکنند و موجب تضییع وقت و امکانات میشوند، موجبات بدبینی مردم را نیز در جامعه فراهم میآورند؛ بدبینی به تریبونها و اماکن مرتبط با دین و ظرفیتهای آن.
چه بخواهیم و چه نخواهیم باید بپذیریم که افراد، بر جایگاهی که در آن قرار گرفتهاند تاثیرگذار هستند و جامعه نیز آنان را در ضمن جایگاهی که قرار دارند به قضاوت می نشیند.
همین اتفاق ناخوشایند است که مرحوم امام خمینی(ره) را وادار کرد بارها به خطر مدعیان دینداری و صاحبان تریبونهای مدعی اسلامخواهی هشدار دهد که مبادا با اقداماتشان، وجهه دین را تخریب کنند و مردم را از عناوین دینی و دستورات برآمده از آن، دلسرد کنند.
در جامعه معاصر و در عرصه اجتماع، شاهد گسترش بهرهگیریهای سیاسی و جناحی از ظرفیتها و تریبونهای دینی و مذهبی هستیم، بگونهای که در بسیاری از اوقات، صاحبان تریبونهای دینی، به قدری در مباحث جناحی و باندی غرق میشوند که فراموش میکنند باید از اصول و فرمایشات دین هم بحثی را مطرح کنند. آنان از کوچکترین روزنهای که به وجود میآید در جهت حصول منافع سیاسی خود و هم حزبیهایشان بهره میگیرند و توجهی هم به تبعات سخنان و اقدامات خود ندارند.
البته دغدغه معیشت مردم را داشتن؛ آن هم از جانب کسانی که تاکنون، از وضعیت زندگی و معیشت مردم، درک درستی نداشتند و تمام زندگی را در شعار، خلاصه میکردند جالب توجه است ولی هنگامی که به «پشت صحنه» داستان توجه می‌شود و اهداف گویندگان، مورد واکاوی قرار میگیرد، مشخص می‌شود که در پس این فریادها و دغدغهها، اهداف دیگری وجود دارد.
از جمله افرادی که دغدغه معیشت مردم در نظر آنان، با «دولت مستقر»، ارتباط تنگاتنگ دارد آیتالله جنتی و آیت لله علم الهدی هستند، بدینگونه که اظهاراتشان در مورد معیشت مردم، بستگی خاصی به حزب و جناحی دارد که دولت را در دست گرفته است.
آیتالله جنتی در دوران ریاستجموری احمدینژاد و در زمانی که روز به روز، سوءمدیریت و تحریم ظالمانه، بر معیشت مردم تاثیر بیشتری وارد میکرد از معیشت مردم و مشکلات آنان، سخن به میان نمیآورد و حتی در توجیه مشکلات معیشتی، از توانایی مردم در خوردن «یک وعده غذا» در روز، سخن میگفت و اولویت ملت ایران را معیشت نمیدانست اما در دورانی که حسن روحانی، وارث مشکلات عدیده گذشته، بر مسند است و آمارها نشان از بهبود وضعیت کشور دارد و آمار بیمهپردازان ماهانه، بیش از پیش شده است و این موضوع، نمایانگر افزایش حقوقبگیران و شاغلان است که بر معیشت آنان، تاثیر مستقیم دارد، فریاد «وامعیشتا» سر میدهد.
همچنین آیت الله علم الهدی که در دوران احمدی نژاد، معیشت مردم را اولویت اصلی انقلاب اسلامی نمیدانست و مردم را توصیه به خوردن «اشکنه پیاز» میکرد، اینک معیشت مردمی که به تازگی از بند تحریم رها شدهاند و مشکلات کشورشان، با تدبیر و کوشش، در مسیر حل شدن قرار گرفته است، دغدغهاش شده است و فراموش کرده است که مردم، درک درستی در تشخیص میان دلسوزان واقعی و کاسبان معیشت دارند.
مردم میدانند که موضوع معیشت آنان، به دلیل نزدیکی به انتخابات است که دغدغه حضرات شده است، مردم میدانند که چون روحانی رئیس جمهور است آقایان جنتی و علم الهدی، دغدغهمند آنان شدهاند، مردم میدانند که اگر احمدینژاد رئیس جمهور بود باز هم توسط آقایان، به خوردن یک وعده غذا در روز که ترجیحا باید «اشکنه پیاز» میبود ترغیب میشدند و از دغدغه معیشت آنان، خبری نبود.
همه میدانند که چون باید روحانی تخریب شود، چون باید اقداماتش تحت تاثیر فضای دروغ و هتاکی، فراموش شود، چون باید مسیر بهبود شرایط زندگی در دولت روحانی، مسدود شود، چون باید مردم از روحانی ناراضی شوند و در مجموع؛ چون باید اعوان و انصار مهاجمان هشت ساله و تخریب گران بیت المال در دوران دولت اصولگرا، به مسند بازگردند دغدغه معیشت آنان، دستاویز تریبونداران مدعی دینداری شده است.
سیاست بازی بدان معنا که از ظرفیتهایی که در اختیار دارند و در حقیقت، دین در اختیار آنان قرار داده است تا به تبلیغ مباحث و اصول آن بپردازند، در مسیر پیشبرد مقاصد سیاسی و حزبی خود، بهرهبرداری کنند و ظرفیتهای برآمده از دین را صرف اقداماتی انحرافی و جناحی نمایند.
چنین افرادی علاوه بر آنکه ظرفیتهای مرتبط با دین را به انحراف میکشانند و در مسیر اهداف دین، حرکت نمیکنند و موجب تضییع وقت و امکانات میشوند، موجبات بدبینی مردم را نیز در جامعه فراهم میآورند؛ بدبینی به تریبونها و اماکن مرتبط با دین و ظرفیتهای آن.
چه بخواهیم و چه نخواهیم باید بپذیریم که افراد، بر جایگاهی که در آن قرار گرفتهاند تاثیرگذار هستند و جامعه نیز آنان را در ضمن جایگاهی که قرار دارند به قضاوت می نشیند.
هنگامی که فردی در جایگاهی دینی قرار میگیرد خواسته یا ناخواسته، هر آنچه میگوید و انجام میدهد به حساب دین نیز نوشته می‌شود و لذا هنگامی که بدبینی نسبت به شخصی که در جایگاهی برآمده از دین قرار دارد به وجود آمد به دین نیز تعمیم پیدا میکند.
همین اتفاق ناخوشایند است که مرحوم امام خمینی(ره) را وادار کرد بارها به خطر مدعیان دینداری و صاحبان تریبونهای مدعی اسلامخواهی هشدار دهد که مبادا با اقداماتشان، وجهه دین را تخریب کنند و مردم را از عناوین دینی و دستورات برآمده از آن، دلسرد کنند.
این موضوع به قدری اهمیت دارد که امام(ره) را در کوچکترین اتفاق، وادار به واکنش میکند. به عنوان مثال، گفته شده است که امام خمینی(ره) در جواب نقل صحبتی که حکایت از «دزدی آخوندی در حوزه علمیه» داشت بیان می دارد: «نگوييد آخوندي هست كه دزدي ميكند، بگوييد دزدي هست كه لباس آخوندي پوشيده است.»
در جامعه معاصر و در عرصه اجتماع، شاهد گسترش بهرهگیریهای سیاسی و جناحی از ظرفیتها و تریبونهای دینی و مذهبی هستیم، بگونهای که در بسیاری از اوقات، صاحبان تریبونهای دینی، به قدری در مباحث جناحی و باندی غرق میشوند که فراموش میکنند باید از اصول و فرمایشات دین هم بحثی را مطرح کنند. آنان از کوچکترین روزنهای که به وجود میآید در جهت حصول منافع سیاسی خود و هم حزبیهایشان بهره میگیرند و توجهی هم به تبعات سخنان و اقدامات خود ندارند.
یکی از مواردی که در ارتباط با موضوع مذکور، طی روزهای گذشته اتفاق افتاده است «دغدغهمندی شدید» برخی از حضرات در موضوع معیشت مردم است؛ به نحوی که از شدت مشکلات معیشتی مردم، از تمامی تریبونها و در تمامی بیانیهها، فریاد «وامعیشتا»برآوردهاند که چرا دولت، هیچ اقدامی انجام نمیدهد و اوضاع مردم را به سامان نمیکند؟
از جمله افرادی که دغدغه معیشت مردم در نظر آنان، با «دولت مستقر»، ارتباط تنگاتنگ دارد آیتالله جنتی و آیت لله علم الهدی هستند، بدینگونه که اظهاراتشان در مورد معیشت مردم، بستگی خاصی به حزب و جناحی دارد که دولت را در دست گرفته است.
اگر دولت متبوعشان، بر سر کار باشد معیشت مردم برای آنان، دارای اولویت نیست و طرح آن، نکتهای انحرافی است، اما اگر دولتی بر سر کار باشد که در راستای منافع آنان، حرکت نکند آنگاه، معیشت مردم و مشکلات کشور، اولویت مییابد.
آیتالله جنتی در دوران ریاستجموری احمدینژاد و در زمانی که روز به روز، سوءمدیریت و تحریم ظالمانه، بر معیشت مردم تاثیر بیشتری وارد میکرد از معیشت مردم و مشکلات آنان، سخن به میان نمیآورد و حتی در توجیه مشکلات معیشتی، از توانایی مردم در خوردن «یک وعده غذا» در روز، سخن میگفت و اولویت ملت ایران را معیشت نمیدانست اما در دورانی که حسن روحانی، وارث مشکلات عدیده گذشته، بر مسند است و آمارها نشان از بهبود وضعیت کشور دارد و آمار بیمهپردازان ماهانه، بیش از پیش شده است و این موضوع، نمایانگر افزایش حقوقبگیران و شاغلان است که بر معیشت آنان، تاثیر مستقیم دارد، فریاد «وامعیشتا» سر میدهد.
همچنین آیت الله علم الهدی که در دوران احمدی نژاد، معیشت مردم را اولویت اصلی انقلاب اسلامی نمیدانست و مردم را توصیه به خوردن «اشکنه پیاز» میکرد، اینک معیشت مردمی که به تازگی از بند تحریم رها شدهاند و مشکلات کشورشان، با تدبیر و کوشش، در مسیر حل شدن قرار گرفته است، دغدغهاش شده است و فراموش کرده است که مردم، درک درستی در تشخیص میان دلسوزان واقعی و کاسبان معیشت دارند.
مردم میدانند که موضوع معیشت آنان، به دلیل نزدیکی به انتخابات است که دغدغه حضرات شده است، مردم میدانند که چون روحانی رئیس جمهور است آقایان جنتی و علم الهدی، دغدغهمند آنان شدهاند، مردم میدانند که اگر احمدینژاد رئیس جمهور بود باز هم توسط آقایان، به خوردن یک وعده غذا در روز که ترجیحا باید «اشکنه پیاز» میبود ترغیب میشدند و از دغدغه معیشت آنان، خبری نبود.
همه میدانند که چون باید روحانی تخریب شود، چون باید اقداماتش تحت تاثیر فضای دروغ و هتاکی، فراموش شود، چون باید مسیر بهبود شرایط زندگی در دولت روحانی، مسدود شود، چون باید مردم از روحانی ناراضی شوند و در مجموع؛ چون باید اعوان و انصار مهاجمان هشت ساله و تخریب گران بیت المال در دوران دولت اصولگرا، به مسند بازگردند دغدغه معیشت آنان، دستاویز تریبونداران مدعی دینداری شده است.
چنین اقدامات سیاسی و جناحی، از کسانی که به دلیل برعهده داشتن مناصبی با عقبه دینی، در جامعه دارای تریبون هستند و ظرفیتهایی را در دست دارند، نتیجهای جز بدبینی و متضرر شدن جایگاه دین در جامعه نخواهد داشت.
